Dit is het enige ouderschapsadvies dat je moet opvolgen
Je wordt er mee doodgegooid als ouder: adviezen. Ook al vraag je er niet om, iedereen wil je vertellen wat je wel en niet moet met je kinderen. Gek word je ervan, want soms zie je door de bomen het bos niet meer. Vala doet er nog een schepje bovenop.
Jonge ouders hebben een heleboel dingen nodig: slaap, een fatsoenlijke douchebeurt, een maaltijd kunnen eten met twee handen, een wasmachine geschikt voor minstens twintig kilo kleren en had ik slaap al genoemd? Ja, het wensenlijstje van ouders is ellenlang. Helaas kunnen ze maar weinig van wat daarop staat ook daadwerkelijk afstrepen. Eén ding wat ze echter wél altijd krijgen is advies. En laat dat nou net hetgeen zijn wat al die vermoeide, drukbezette, onzekere jonge ouders juist níet nodig hebben.
Lees ook: Brief aan de moeder die er een beetje doorheen zit: “Je bent niet de enige.”
Geen groot masterplan
‘Slaap wanneer de baby slaapt’, ‘Niet laten huilen’, ‘Laat maar even huilen’, ‘Je moet je kind niet teveel verwennen’, ‘Jouw draagzak is totaal niet ergonomisch’, ‘Als je de nanny-methode gebruikt krijgt je kind een hechtingsstoornis’, ‘Je moet gewoon veel consequenter zijn’. De goede raad vliegt je om de oren als je eenmaal kinderen hebt. Maar het ouderschap is een zeer persoonlijke kwestie, en hoewel meestal goed bedoeld, faciliteert en sterkt al dat advies eigenlijk voornamelijk de gever in zijn eigen ouderschapsvisie en helemaal niet de ontvanger in zijn zoektocht naar de zijne. Wat dus óók geldt voor hetgeen ik nu ga zeggen, dus vergeef mij de hypocrisie ervan, maar ik wil het desondanks toch graag met je delen.
Het enige advies dat je als ouder ter harte zou moeten nemen, is dat je je vooral niks aan moet trekken van al die ouderschapsadviezen. Er is namelijk niet één manier, niet één filosofie, niet een of ander groot universeel masterplan dat aan alle wensen en eisen van alle baby’s en hun ouders tegemoet komt. Geen enkel kind is hetzelfde en heeft hetzelfde nodig en dat geldt dus ook voor degenen die hen groot moeten brengen. Daarom is mijn (ongevraagde, ik weet het) advies: negeer, negeer, negeer. Negeer alles en iedereen, behalve dat ene stemmetje in eigen hoofd en hart. Maar negeer Google, negeer de forums, negeer je schoonmoeder, de buurvrouw, de Facebookhaters, de collega’s en de schoolpleinmoeders, de postbode, de opvoedbijbels en babygoeroe X of Y. Echt, vingers in je oren en lalalalalalalaaaaaaa. Want door al die stemmen die elkaar constant overschreeuwen, kun je dat ene stemmetje dat echt belangrijk is niet meer verstaan.
Als het niet goed voelt, is het waarschijnlijk ook niet goed
Dat stemmetje vertelt je wat je moet doen, geeft je het enige echt juiste advies. Als iets niet goed vóelt, dan ís het dat zeer waarschijnlijk dus ook niet, ook al zeggen God en iedereen dat het wél goed is. Dat betekent niet dat je niemand nodig hebt, want dat heb je zeker wel. Ouderschap, moederschap, het is ontzettend ingewikkeld en om het te overleven heeft iedereen zijn eigen tribe nodig. Een groep van gelijkgestemden waar je op kunt leunen en tegenaan kunt praten en die de lange weg van het ouderschap samen met jou bewandelen. Maar vooral: die je steunen in de keuzes die jíj maakt, simpelweg door erop te vertrouwen dat jij weet wat het allerbeste is. Voor jou dus en dat dat prima is, omdat jij de enige bent die telt in jouw geval.
Vertrouw op jezelf, want je wéét het gewoon. You got this. Dus als ik je een advies mag geven: adviezen zijn er vooral om te negeren.
Lees ook: Waarom ik hoop dat mijn zoon me later kan vergeven.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
