Her body, our choice – mannen, spreek je uit voor abortus!
In de Verenigde Staten zijn de afgelopen week in verschillende staten nieuwe abortuswetten doorgevoerd waardoor vrouwen de autonomie over hun lichaam, hun rechten en daarmee hun vrijheden kwijtraken. De protesten zijn niet van de lucht, maar het zijn vooral vrouwen die zich uitspreken. Vala vraagt zich af: waar zijn de mannen? Want ook hun levens worden gered door het recht op abortus.
‘No woman can call herself free who does not own and control her own body. No woman can call herself free until she can choose consciously whether she will or will not be a mother’. Dat waren de woorden van Margaret Sanger, vrouwenrechtenactivist en de oprichtster van de American Birth Control League, de voorloper van wat nu Planned Parenthood is. Het werd de mantra van de pro-choice beweging, en daaruit voortvloeiend komt de overtuiging dat mannen zich niet zouden moeten bemoeien met de reproductieve rechten van vrouwen. Niet jouw lijf, niet jouw leven, dus ook niet jouw zaak. Het beeld van een stel oude priviliged white males, zonder enig verstand van en empathie voor vrouwen, hun lichamen en hun rechten, die afgelopen week in meerdere staten in de VS bizar strenge en wrede abortuswetten aannamen zorgde dan ook voor veel ophef, angst en woede. Bij vrouwen in Amerika zelf, maar ook in de rest van de wereld. Ik ben in ieder geval al dagen witheet. Maar vooral bang. Echt bang. En dat zouden we allemaal moeten zijn.
LEES OOK: Embryo klaagt abortuskliniek aan – en hoe dat illustreert dat vrouwen in gevaar zijn.
Het conservatief sentiment rukt op
Ja, de Verenigde Staten zijn ver weg. Maar dichterbij dan je denkt. Wat er daar gebeurt waait over naar de rest van de wereld en je ziet het conservatieve evangelisme in Europa ook al oprukken. Ook hier krijgen de anti-abortusbewegingen steeds meer voet aan de grond. Ook hier wordt in de politiek gesteggeld over prenatale testen en de abortustermijn. Ook hier ontstaat steeds meer conservatief sentiment, dat vrouwen en andere minderheidsgroepen van hun rechten probeert te beroven. Sterker nog, vandaag haalde FvD-leider Thierry Baudet het nieuws met zijn essay waarin hij niet alleen abortus, maar ook werkende vrouwen ter discussie stelt.
Volgens Baudet raken vrouwen hun rol als ‘ondersteuner van de man’ kwijt, heeft de emancipatie van vrouwen alleen maar geleid tot stress bij vrouwen en de afvlakking van en druk op liefdesrelaties tussen man en vrouw en de afname van de bevolking en dreigt daardoor de Europese samenleving ‘vervangen’ te worden. Abortus is volgens hem vernietiging van het leven om de ‘individuele vrijheid niet te verstoren’. Maar ondanks alle mooie woorden die Baudet in zijn epistel uiteraard weer bezigt en het sausje van intellect, bevlogenheid en samenlevingsliefde waarmee hij het lardeert, weten we allemaal dat dit niet gaat om liefde voor het leven, of zorg om de positie en het welzijn van vrouwen, maar om controle en onderdrukking. Als we niet oppassen leven we straks in gevangenschap en daarom is het belangrijk dat we ons nu verzetten. Allemaal. Ook, en misschien juist vooral, mannen.
Abortus redt mannenlevens
Er valt wat voor te zeggen dat je je mond moet houden over dingen waar je niets vanaf weet, maar in dit geval valt er bij die redenering een kanttekening te plaatsen: de reproductieve rechten van vrouwen waarborgen niet alleen de vrijheid van vrouwen, maar ook die van mannen. Het recht op abortus heeft de levens van vele mannen gered. Het is tijd dat die mannen opstaan en gaan staan voor de vrijheid die het abortusrecht hen heeft gegeven.
We horen nauwelijks over hen, maar er zijn miljoenen mannen die het leven dat zij leiden te danken hebben aan het recht dat de vrouwen die zij zwanger hebben gemaakt hebben om die zwangerschap af te breken. Mannen die nu succesvolle carrières en een gelukkig gezin hebben omdat ze 20 jaar geleden geen ongepland/ongewenst kind hoefden te onderhouden, of tegen hun zin in moesten trouwen met dat meisje uit de kroeg dat ze per ongeluk zwanger hadden gemaakt. Mannen die geen kind hebben hoeven opvoeden in omstandigheden waarin ze dat (nog) niet aankonden, mannen die niet werkeloos hebben hoeven toekijken hoe hun vrouw een zwangerschap moest uitdragen die een gevaar vormde voor het kind of voor haarzelf. Mannen die weten hoe moeilijk het is voor vrouwen om een zwangerschap af te breken, die daarbij waren om hun vrouw te steunen in de wetenschap dat, hoe moeilijk en pijnlijk ook, niet alleen haar, maar ook hun eigen leven daar beter van zou worden.
Strijd voor vrijheid
Heel veel vrouwen beeïndigen op een bepaald punt in hun leven een zwangerschap. Soms omdat ze geen moeder willen en/of kunnen worden, soms omdat het kind in hun buik overlijdt maar niet afgestoten wordt door het lichaam, soms omdat het kind gehandicapt is; er zijn legio redenen, die allemaal valide zijn. Dat betekent logischerwijs dat er overal mannen zijn die weten dat het recht op abortus een belangrijk mensenrecht is waarmee vele levens, op veel verschillende manieren, gered kunnen worden. Is het dan niet vreemd dat we niks horen van die mannen? Dat zij stilletjes het hoofd buigen en zich verdekt opstellen, in de hoop dat niemand hen iets vraagt?
Nee, mannen weten niet hoe het is om zwanger te zijn. Zij weten niet hoe het is om negen maanden lang een kind onder je huid te dragen en te bevallen. Zij weten niet welke implicaties dat heeft op het leven van een vrouw. Inderdaad, zij hebben geen baarmoeder. Maar al die mannen die ooit ongewenst een vrouw zwanger hebben gemaakt, maar door een abortus hun leven hebben kunnen voortzetten zoals zij dat wilden, zoals dat voor hen het beste was, weten wel dat deze vrijheid iets is dat we moeten koesteren en waarvoor we heel dankbaar moeten zijn. En die we ons dus, onder geen enkele voorwaarde, moeten laten afnemen.
Mannen, ga naast je vrouw staan
De gedachte dat mannen hierover hun mond moeten houden en het aan de vrouwen over moeten laten is misschien een logische, maar ook een gevaarlijke. Het zorgt er namelijk voor dat de anti-abortusbeweging, die grotendeels uit mannen bestaat, veel te eenvoudig hun anti-vrouwen agenda kan pushen. Ja, de keus voor een abortus is altijd en ten eerste die van de vrouw die zwanger is, omdat het haar lichaam, haar gezondheid en daarmee haar leven is. Maar dat betekent niet dat alleen haar leven ermee gered wordt. Het is dan ook niet terecht dat alleen vrouwen aan het front staan van de war on women: ook mannen moeten ten strijde trekken. Dat de ingreep zelf niet van toepassing is op jouw lichaam, dat jij niet aan den lijve hebt ondervonden hoe het is om een zwangerschap af te breken, wil nog niet zeggen dat je je niet zou moeten uitspreken over de noodzaak ervan. Dat je niet zou moeten strijden voor iets waar de vrouwen in jouw leven gewoon recht op hebben: lichamelijke autonomie en keuzevrijheid.
Nee, je kunt niet uit ervaring spreken. Maar dat hoeft ook niet. Je kunt namelijk wel naast je vrouw, naast al die vrouwen, gaan staan, die niet alleen hun eigen leven, dat van hun baby’s, maar ook dat van jou hebben gered door te kiezen voor abortus. Ook jij kunt je uitspreken voor het recht op keuzevrijheid, petities tekenen, de straat opgaan, doneren aan hulporganisaties en stemmen voor leiderschap dat staat voor het waarborgen van de rechten van de mens, voor íeder mens. Ook jij kunt aanmoedigingen schreeuwen vanaf de zijlijn, zoals de vrouwen van mannelijke activisten ook altijd hebben gedaan. Beste mannen, jullie kunnen dat. Jullie moeten dat. No woman can be free who does not control her own body. En het is niet alleen onze vrijheid die daar vanaf hangt.
Mark Rutte, let je even op?
En dan ter afsluiting nog een speciale oproep aan het adres van onze premier Mark Rutte: als ‘eerste man’ van dit land vind ik het uw plicht om de veiligheid en de rechten van uw burgers, ál uw burgers, te waarborgen. Deze worden geschonden door uw collega Thierry Baudet, die zich openlijk uitspreekt over de inperking van de vrijheid en de rechten van Nederlandse vrouwen. Met klem wil ik u dan ook verzoeken u hiertegen uit te spreken en van te distantiëren. Een aantal van uw collega’s hebben dat vandaag al gedaan, maar waar blijft u, als leider van dit land? Vrijheid van meningsuiting kent zijn grenzen. Die grens is nu bereikt.
LEES OOK: Alle vrouwen in staking: geen abortus betekent ook geen seks.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
