Help! Mijn baby slaapt op zijn buik (wat nu?!?!)
Renée schrok zich een ongeluk. Toen ze haar zoontje van vijf maanden ’s ochtends opeens op zijn buik aantrof. Hij ademde nog. God zij dank. En dus kocht ze de Prenatal leeg aan veiligheidsspullen. Onzin, vond haar moeder.
Lees ook: Moet ik mijn kind een helmpje laten aanmeten?
Ik had er ooit van gehoord. Een speciaal matrasje waar je kind doorheen kan ademen, als hij op zijn buik terecht komt. Toen ik mijn kind ’s ochtends vroeg in die positie in zijn bedje aantrof, vloog ik meteen naar mijn laptop om er een te bestellen. Mijn man hoorde wat ik deed en riep vanuit de slaapkamer: ‘Ik ga daar niet mee wachten tot hij morgen bezorgd wordt. Wat als hij vannacht stikt, dat vergeef je jezelf nooit?” Nog paniekeriger dan voor zijn opmerking hees ik de hele familie in de auto voor een tripje naar de Prenatal. Inslaan, dat kwam ik doen. Een Aerosleep. 75 euro. Een bijpassende matrashoes. 20 euro. Twee ademende lakens, in de aanbieding, 20 euro per stuk. En nog wat veiligheidsmeuk. Ik was bijna 200 euro kwijt. Terwijl zijn Ikea-ledikantje in zijn geheel 39,95 kostte. Weet je wat de verkoopster, die me al die reut aansmeerde, tegen me zei toen ik afrekende: “Zo. Dat is dan 194,50. Dan slaap jij in ieder geval een stuk beter vannacht.” Ik lachte vriendelijk naar haar, liep naar mijn auto en dacht toen: Wat bedoelde ze daarmee? Ja, ik weet het wel. Ze bedoelde dat ik beter zou slapen, wetende dat mijn kind minder risico zou lopen. Maar had ik dit nu allemaal gekocht voor mijn kind of voor mijn eigen gemoedstoestand?
Mijn moeder vond het allemaal maar onzin. Kinderen sliepen vroeger ook op hun buik. Toen had je die troep allemaal niet. De producent speelt gewoon in op angst, zei ze. Dat viel niet te ontkennen, maar is dat zo erg? Al zou het maar 1% veiliger zijn, dan had ik het geld ervoor over. Thuis op internet zocht ik het op. Werkt zo’n speciaal ademend matrasje eigenlijk wel? Ik belandde op de website van het NJI (Nederlands Jeugd Instituut). Hun conclusie: ze wisten het niet. Het matras was getest op volwassenen, niet op baby’s. En wat de oorzaak van wiegendood nu precies is, weten we nog altijd niet. Rebreathing, misschien, steeds dezelfde lucht inademen doordat een baby op zijn buik belandt. Maar of wat ik bij de Prenatal allemaal had gekocht, daar echt tegen werkte? Ook zij wisten het niet. Hun advies: laat je baby ook met al die spullen, nooit op zijn buik slapen.
Ik probeerde het die nacht. Hem terugdraaien. Ik hing als een valk boven zijn ledikantje en iedere keer wanneer hij zijn rechterbeen over zijn linker wierp en omdraaide, duwde ik hem zachtjes maar vastberaden terug. Tot hij boos werd en de boel bij elkaar gilde. Als hij kon praten had hij gezegd: ‘Nokken, mam. Ik probeer te slapen!’ Dus gaf ik het op. Oke, dan moest het maar zo zijn. Ik kroop in bed en werd bij ieder babykreuntje wakker. Al snel was het te donker om nog te zien hoe hij erbij lag. Dus kroop ik uit bed om af en toe te voelen. En ja, hoor. Ik voelde een luierkont. Hij lag weer op zijn buik. Die eerste nacht deed ik geen oog dicht. Had die verkoopster dus toch geen gelijk gekregen.
We zijn inmiddels een week verder. Mijn baby is inmiddels een fanatiek buikslaper geworden. Hij ligt er heerlijk bij op zijn veiligheidsmatrasje. For Safe Sleeping, stond er op de doos. Ik probeer ergens het vertrouwen vandaan te halen dat ons niet overkomt wat iedere ouder vreest. Dat je ’s ochtends wakker wordt en je kind het niet meer doet. Dat hij er nog ligt, maar er niet meer is. Man, nu ik dit opschrijf schieten de tranen al in mijn ogen. Nog een paar weken, dan is hij zes maanden en is de kans op wiegendood weer een stukje kleiner. Laat de kinderproducten-industrie maar lekker inspelen op die angst. Ik koop de hele winkel leeg voor een beetje zekerheid, of het gevoel van zekerheid. En wanneer we veilig zijn eerste verjaardag hebben gehaald, zet ik de hele reut op Marktplaats. Voor de volgende moeder met dezelfde angsten. Het is een kwestie van loslaten, i know. Nu en nog heel veel keren erna. Mijn oudste wil binnenkort zelf naar school fietsen. Ik heb op Marktplaats alvast een helmpje gekocht en beschermers. Van een andere moeder die ooit net zo bang was als ik. Ze zei dat haar zoontje nooit was gevallen, maar dat ze toch blij was dat hij een helm op had. Dat voelde voor haar zelf gewoon veiliger. Heel herkenbaar.
