Helmtherapie, zin of onzin?
Vroeger werd er gezegd dat je baby’s op hun buik moest leggen om te slapen. Op die manier konden ze namelijk niet stikken als er in hun slaap melk naar boven kwam. Echter, de laatste jaren is het advies ze op hun rug in bed te leggen, om wiegendood te voorkomen. Met als gevolg dat er een hele generatie kinderen rondloopt met een plat achterhoofd. Althans, dat schijnt. Van al dat liggen op hun ruggetjes, deuken die zachte schedeltjes namelijk zo erg in, dat ze er de rest van hun leven bijlopen met een hoofd als Bert uit Sesamstraat. Maar gelukkig is er een remedie: de redressiehelm. Maakt gegarandeerd van platte koppies weer ronde bolletjes. Of is dat eigenlijk gewoon onzin?
Toen mijn zoon een baby was, was ik heel erg bang voor wiegendood. Wij woonden toen in Amerika en daar zijn ze heel erg goed in jonge moeders bang maken, dus legde ik mijn baby braaf op zijn rug in het ledikant, ingesnoerd in bakerdoek en onder een laken dat ik strak onder het bedje doorbond met een driedubbele knoop. Geen centimeter kon ‘ie zich verroeren. Maar, na twee maanden viel het me op dat zijn koppie aan de achterkant wel ontzettend begon in te deuken. Shock, horror: Plagiocefalie! Want dat is de officiële medische naam voor een platte kop.
Lees ook: Hoe een baby je slaapposities beïnvloedt.
Inmiddels heeft één op de vijf zuigelingen van vier maanden last van een afgeplat hoofdje. Meestentijds wordt dit veroorzaakt door bovengenoemde rugligging, maar ook een voorkeurshouding kan ervoor zorgen dat het hoofd van je kind a-symmetrisch wordt. De schedel van een baby is namelijk nog zo zacht, dat hij makkelijk vervormt. En dat ziet er niet echt fraai uit. Natuurlijk doe je er alles aan om je kind te behoeden voor wiegendood, maar vervolgens de rest van je leven een ingedeukte kop is ook niet alles. En dus gaan veel ouders aan de helm. Die moet er namelijk voor zorgen dat de schedel van een baby maar op één manier kan groeien, namelijk de goede kant op.
Het leek mij altijd vreselijk, zo’n bionische baby. Want, laten we wel wezen, zo ziet het er gewoon wel een beetje uit. En het is ook niet voor eventjes, nee, ze moeten dat ding dan maandenlang, vaak zeker twintig uur per dag op. Zielig! Althans, dat is altijd mijn gevoel erbij geweest. En of het helpt, daar zijn de meningen nogal over verdeeld. De ene arts begint bij de minste of geringste afplatting gelijk de schade op te meten, de ander zegt dat het vanzelf weer bijtrekt. Dus, wat moet je dan geloven? Neem je het zekere voor het onzekere en laat je je kind een helm aanmeten, of neem je het risico en vertrouw je erop dat die schedelplaten uiteindelijk vanzelf de goede kant op uitharden? Lastig, want je wilt later niet een rondje psych moeten betalen omdat er op het schoolfeest niemand met je dochter wil schuifelen vanwege haar a-symmetrisch aangezicht.
Toen zelfs de haartjes op mijn zoons achterhoofd begonnen te verdwijnen ben ik naar de kinderarts gerend. En die begon dus wel te dreigen met een helm, want ja, Amerikanen zijn nou eenmaal van het grof geschut. Maar ik wilde er niet aan en dus kocht ik een zijslaapkussen. Net zo onverantwoord als buikslapen, blijkt nu achteraf. Maar de gedachte aan dat lieve koppie met een helmpje, dat brak mijn moederhart. En dus propte ik mijn baby in een piepschuimen constructie en draaide hem ieder slaapje om. En warempel: de afplatting verdween! De hoofdjes van zijn zusjes hoofd bleken van standvastiger materiaal gemaakt, want die bleven gewoon mooi rond. Maar was mijn zoon voor altijd ingedeukt geweest als ik bij hem geen maatregelen had getroffen? Ik weet het niet. Zijn hoofd ziet er nu in ieder geval prima uit, maar dat was zonder kunst en vliegwerk misschien ook wel zo geweest.
Heb jij ook een a-symmetrische baby? Schiet dan niet gelijk in de paniek. Want voor je naar de helmpjes grijpt, zijn er ook nog andere dingen die je kunt proberen. Zo’n zijslaapkussen zou ik afraden, want dat mag volgens de richtlijnen dus eigenlijk niet. Maar je kunt ook een keertje langs de fysiotherapeut, die oefeningen heeft die kunnen helpen. Je baby wat vaker dragen, in plaats van in de kinderwagen leggen kan ook al een verschil maken. En zoveel mogelijk laten spelen op de buik. Er is heel veel wat je zelf kunt doen om een afplatting te verminderen of te voorkomen. En moet je er uiteindelijk toch aan geloven, dan zijn er tegenwoordig hele leuke. En het is ook wel weer stoer: zo’n baby met een helm.
Lees: Eerstgeborenen vaak dikker dan zusje of broertje.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
