Handen thuis! 15 (goede) redenen waarom je mijn baby niet mag vasthouden

Handen thuis! Afblijven! Niet vasthouden! Annemieke’s baby mag best bewonderd worden hoor, maar dan wel van een afstand.

Ikzelf, K. en mijn ouders. Dat is de lijst van mensen die mijn kind vast mogen houden. OK, vooruit, K.’s ouders mogen hun kleinkind ook oppakken (eigenlijk liever niet, maar anders krijg ik ruzie met mijn vriend). Misschien dat in de verre toekomst voor naaste familie en hele goede vrienden nog een keer een uitzondering gemaakt wordt, maar de rest van de wereld kan maar beter zijn/haar handen uit de buurt van mijn dochter houden. Ja, ik ben een control freak. Nee, je mag mijn baby niet vasthouden! Waarom niet?

Je zou kunnen struikelen. Over de hond, een afstapje, een losse veter of misschien over je eigen voeten. Nee, als je zit dan mag het ook niet; stel dat je opeens van de bank afvalt.

Je rookt. En dat vind ik walgelijk. Oh, je hebt net je handen gewassen en een pepermuntje genomen? Leuk voor je. Die sigarettenlucht zit nog steeds in je haar en je kleding, dus blijf uit de buurt van mijn baby.

Je hebt geen kwalificatie als pedagogisch medewerker met specialisatie op het gebied van baby’s. Nee, die heb ik inderdaad ook niet. Maar het is MIJN baby en niet die van jou. Maak er zelf maar eentje.

Mijn baby is pas vier maanden. En nog zo klein en breekbaar. Stel dat je d’r te hard vastpakt? Of juist niet stevig genoeg en haar laat vallen? Dat zou ik je never nooit vergeven.

Je hebt net een glas wijn gedronken. Het is algemeen bekend dat alcohol een verminderde reactiesnelheid, zelfoverschatting en verdoving van de zintuigen veroorzaakt. Dus doei. Ja, ik heb ook net een glas wijn gedronken en heb haar vast. So what?

Mijn baby slaapt. Dus blijft ze precies waar ze is, bij mij. Nee, je mag haar ook niet aanraken. En ook niet te hard praten of te hard ademen ofzo want misschien wordt ze dan wakker. Ga maar liever gewoon weg.

Je bent onder de 18. En dus automatisch niet capabel om mijn baby vast te houden. Het interesseert me geen bal dat je op je zevende al de luiers van je kleine broertje verschoonde en sinds je twaalfde je geld verdient met oppassen, van mijn baby blijf je af!

Je hebt het niet vooraf gevraagd. Ik ga toch ook niet ongevraagd jou vasthouden? Of zonder het te vragen aan jouw kinderen zitten? Nou dan. Vooruit, als je heel graag wilt, mag jij de hond aaien. Pas op, hij bijt.

Je hebt je handen niet gewassen. Bah.

Ik ken je niet eens. Heel lief dat je aanbiedt te helpen als je mij met baby, Maxi-Cosi, boodschappenwagentje en drie volle tassen ziet klungelen, maar no way dat ik mijn kind aan een onbekende geef. Wil je helpen? Alsjeblieft, hier zijn mijn autosleutels, boodschappen en portemonnee.

Ze is erg eenkennig. Ja, ik zie ook wel dat ze de hele tijd naar je lacht en haar armpjes uitstrekt, maar ik vind je niet aardig, dus zeg ik gewoon dat mijn dochter niet wil. Komt op hetzelfde neer: opzouten.

Mijn baby heeft nog niet al haar vaccinaties gehad. Wat als jij toevallig bof, mazelen of rode hond hebt? Of een andere besmettelijke ziekte? Of verkouden bent?

Ze is geen estafettestokje. En ook geen Olympische fakkel. Dus ze blijft lekker op mijn schoot zitten.

Je peuter loopt hier rond. Als jouw kind dadelijk zijn hoofd aan de tafelrand stoot/door mijn hond gebeten wordt/op de grond valt, weet ik zeker dat je eerste zorg je peuter is en niet mijn baby. Niet lullig bedoeld, maar als je het niet met de volle 100% aandacht kan doen, wil ik niet dat je mijn dochter vasthoudt.

Voor jou is het gewoon een baby. Voor mij is ze het allerallerallerbelangrijkste wezentje op de hele wereld. En daarom hou ik haar het liefste veilig zelf vast. In ieder geval tot ze een jaar of vijf is.

Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., baby Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.

Lees ook: 11 Dingen waar een pasbevallen moeder WEL wat aan heeft