Gezond eten met kinderen, hoe krijg je dat nog voor elkaar?
De ene voedselhype na de andere vliegt je om de oren en de verantwoorde eco-supermarkten zoals Marqt en de Landwinkel schieten als paddenstoelen uit de grond. Gewoon hippe yuppenonzin, vond Vala altijd. Maar zo langzamerhand begint ze zich toch wel af te vragen hoe je je kinderen in deze tijd nog eten voor moet schotelen dat stiekem geen vergif is.
Ik ben een onverbeterlijke carnivoor, met daarnaast een kaasverslaving. Dat durf ik eigenlijk niet meer hardop te zeggen anno 2017, want dan kan ik net zo goed vrijwillig op de brandstapel plaatsnemen. Tot voor kort heb ik altijd heftig geprotesteerd tegen vegetariërs en mensen die in melk niet de witte motor, maar de witte duivel zagen, maar zo langzamerhand blaas ik niet zo hoog meer van de toren. De alarmerende berichten over de bio-industrie en voedselmassaproductie beginnen nu toch langzaam onder mijn huid te kruipen, ook al was ik jarenlang succesvol Oost-Indisch doof voor de gezonde-voedselmaffia. Maar toen ik er onlangs achter kwam dat het feit dat mijn gezicht er sinds mijn 13e al uitziet als een flinke krentenbol, waarschijnlijk best weleens veroorzaakt kan worden door mijn zuivelintake, ben ik toch eens gaan nadenken over wat ik nou eigenlijk in mijn mond stop. En dus ook in die van mijn kinderen.
Wij zijn sinds vier jaar al noodgedwongen glutenvrij, nadat ik het meest allergische kind ter wereld baarde. Koemelk, daar kreeg ze trouwens ook pulserende bulten van, maar wijzelf waren nog wel fervente zuivelgebruikers. In retrospect denk ik dat mijn dochter gewoon één van de eerste Nieuwe Mensen is, een soort verbeterde 2.0 versie van mensen zoals wij, haar ouders en haar grote broer, die waarschijnlijk langzaam en pijnlijk uit zullen sterven door de opstapeling van hormonen en E-nummers in het voedsel. Mijn dochter is gewoon geboren met een lijf dat dergelijke verderfelijke stoffen van nature afwijst. En dat is maar goed ook, want als je echt gaat letten op wat je je gezin dagelijks voorschotelt, dan schrik je je een ongeluk.
Wist je dat 70% van de varkens tegenwoordig besmet is met Hepatitis E? En dat steeds meer mensen dat dus ook krijgen, omdat wij ‘s avonds zo graag in de Croma een karbonaadje bakken? Koemelk zit bomvol vrouwelijke hormonen, waardoor je er dus, als je pech hebt, zoals ik, op je 35ste nog steeds uitziet als een puisterige puber wiens hormonen uit haar poriën komen spuiten. En hoeveel ik ook van kaas houd, iedere avond met een watje Clearasil over je kraaienpoten moeten gaan, dat vind ik dus gewoon niet tof. Ergens voelt dat namelijk wel een beetje krom. Inmiddels ben ik dus, weliswaar met groot verdriet, grotendeels zuivelvrij geworden en verrek, ik heb ineens een perzikhuidje. Nou ja, overdrijven is ook een vak, maar in plaats van 16, lijkt mijn huid ineens 25 en dat is toch al heel wat waard. Vlees eet ik ook nauwelijks meer, want ik heb geen zin in een constante stootkuur antibiotica, als ik nergens een infectie te bestrijden heb. En die biefstukken zitten er mee vol, dus gaat de carnivoor maar aan de vegaburgers. When hell freezes over, riep ik altijd om het hardst. Maar blijkbaar is de Apocalypse nu dan echt gekomen.
Ik wil mijn kinderen op een verantwoorde manier te eten geven. Nee, dat betekent dus niet alleen maar gojibessen met roze Himalayazout en boekweitburgers met schorseneren. Maar wel dat ik niet wil dat hun lijfjes vol komen te zitten met troep die er niet hoort. Zoals antibiotica en Hepatitis. Ik vind het best zorgwekkend wat er aan de hand is met ons voedsel, hoeveel rotzooi we eten zonder dat we ons dat eigenlijk realiseren. Maar met dat besef wordt eten best een gedoe, want gewoon na het werk even naar de Appie is eigenlijk geen optie meer. Alles uit de supermarkt is namelijk bewerkt, bespoten, of besmet, dus wat je ook koopt, vroeg of laat ga je er dood aan. Maar iedere dag naar Marqt, daar ga je, hoe verantwoord ook, binnen een maand grandioos aan failliet en in het weekend wil je ook weleens een boek lezen, ipv je eigen boerenkool te moeten verbouwen, of het vrije uitloop huisvarken enorm biologisch te moeten slachten. Catch 22 dus, want hoe moet je je kinderen dan nog van een gezonde maaltijd voorzien?
Ik was nooit van de voedselmaffia, maar stiekem hoop ik toch dat steeds meer mensen beter na gaan denken over wat we met zijn allen dagelijks naar binnen werken. Want misschien als we collectief weigeren oestrogeenmelk te drinken en geen sateetjes meer willen maken van doorgefokte plofkippen, dat de voedselindustrie ons dan weer normaal te eten geeft. Zodat onze kinderen over vijf jaar niet allemaal licht geven van de antibiotica, of als mutants geboren worden, met een derde tepel en een staart. En dan mag ik tenminste ook weer een stukje kaas eten op mijn, weliswaar glutenvrije, boterham. Want ik mag dan wel een perzikhuidje hebben nu, maar oh, wat mis ik mijn plakjes oud belegen.
Lees ook: Hoe creëer je een allesetend kind? (plus 9 tips!!).
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
