Gezocht: ‘Hoe word ik een goede moeder’-cursus for Dummies

Annemieke kan niet tegen gejank of gezeur, gaat liever off-piste boarden dan zandkastelen bouwen, en krijgt het voor elkaar om couscous nog aan te laten branden. Kortom: ze is geen moeder-materiaal. Toch maar ruilen tegen een snowboard dan, die baby?

LEES OOK: Annemieke wil hoogzwanger 2400 km reizen. Dat vindt de verloskundige geen goed plan

Fuuuuuuuuuuuuuuck, wat hebben we gedaan?! Ja, seks gehad zonder voorbehoedsmiddel, duh. Maar nu: dadelijk een baby. Opeens overspoelt het me. (Beetje laat na vier maanden – ja, ik ben blond). Misschien omdat ik bijna op de helft van m’n zwangerschap ben en het opeens ‘echt’ wordt. Of misschien omdat ik even kotspauze heb en dus tijd om na te denken. Of misschien omdat ik tot gisteren nog de mogelijkheid van een eventuele abortus ergens in mijn achterhoofd overwogen heb (ja, dat is afschuwelijk, haat me gerust) en vandaag niet meer. Maar nu is de kans om mijn onbezorgde vrijbuitersleventje voort te zetten dus wel officieel over.

Want dit is geen beslissing die je terug kunt draaien. Geen ‘niet goed, geld terug’ garantie. Geen Tamagotchi die je na een paar maanden ergens achter in de kastlade smijt omdat je geen zin hebt in dat gepiep nadat je alweer vergeten bent ‘m te voeren. Geen: niet tevreden? Dan ruil je ‘m toch gewoon om tegen een beter exemplaar of een tegoedbon. Of download je de upgrade. Probeer je versie 2.0 en lever je deze in.

Wat als de baby een enorme etter blijkt te zijn? Zo eentje waar zelfs Supernanny het moeilijk mee heeft? Is vervelendheid erfelijk? K. schijnt een heel lief kind te zijn geweest, maar ik was vroeger echt een schreeuwmormel dat m’n ouders minimaal wekelijks achter het behang wilden plakken. Of een huilbaby, eentje die dag en nacht loopt te janken op volume maximaal. Nou, daar ben je mooi genaaid mee.

En zelfs als het een heel lieve en makkelijke baby wordt: een kind is veel verantwoordelijkheid. Te veel. En voor altijd. Ook als ze kan kruipen en de gootsteenkastjes opentrekt. Of denkt dat-ie alleen de snelweg over kan steken. Of probeert te vliegen door met zijn armen wapperend uit een vijf meter hoge boom te springen. Of als ze diep ongelukkig niet meer naar school wil omdat de rest van de klas haar pest. Of als hij door de politie opgepakt wordt omdat-ie de plaatselijke fontein in de fik probeert te steken met z’n matties. Of als ze in een naveltruitje uitgaat, zich comazuipt aan Breezers en het om half 4 ’s nachts niet nodig vindt om mam even een sms’je te sturen dat ze wat later thuis komt… Never-ending worries.

Daarbij ben ik niet zo’n moedertype. Hoewel vage kennissen en volslagen vreemden zeggen “Je wordt vast een hele goede moeder”, geloof ik dat niet. Goede vrienden zeggen dat niet, die weten wel beter. En zeggen meer iets van “Muhaha, sterkte!” of “Dump die baby maar bij ons als je er gestoord van wordt”(daar zullen ze nog wel op terug komen als ik iedere dag op de stoep sta met een jankend kind).

Een goede moeder kookt ecologisch biologisch verantwoorde maaltijden vol groenten die ze gesorteerd op kleur in Disney-vormpjes in een Bento-box stopt. Gisteren heb ik het voor elkaar gekregen couscous uit een zakje aan te laten branden…

Een goede moeder speelt met haar kind. Ik ga liever off-piste snowboarden dan zandkastelen bouwen. Kijk liever naar Law & Order dan naar Zappelin. Lees liever Dick Francis dan Dikkie Dik. En ben allergisch voor die hoge kinderstemmetjes. Ja, ik ben zo iemand die in de supermarkt demonstratief haar vingers in d’r oren steekt als er weer zo’n kleuter denkt dat-ie de hele winkel bij elkaar moet gillen omdat-ie geen Danoontje mag. Sorry.

Een goede moeder zorgt voor haar kind als dat ziek is, met zelfgemaakte kippensoep en zelf geperst sinaasappelsap. K. had vorige week manflu en liep dagen en nachtenlang te snuiten, snuiven en sniffen. In plaats van liefdevol zakdoekjes en hoestbonbons aangeven, beet ik ‘m toe dat als-ie niet heel gauw ophield met dat aanstellerige gesnotter en weer productief aan het werk ging, hij de eerstkomende maand in z’n eentje in de campingbus mocht wonen.

Een goede moeder stelt de behoeften van haar kind boven haar eigen behoeften. Ik ben behoorlijk egoïstisch, dus sorry baby, maar ik denk toch echt dat je op plaats 2 komt. Of op plaats 3, als je teveel huilt. Misschien heb je de verkeerde ouders uitgekozen. Iemand nog een goed snowboard op zolder liggen dat-ie over een paar maanden wil ruilen tegen een jankend klein rotk.., uhh, ik bedoel iemand nog een ‘hoe word ik een goede moeder’-cursus for Dummies in de aanbieding?

Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K. (die blij is met het onverwachte nieuws)  en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.