Hoe een meisje heel ver weg mijn kinderen een belangrijke les leert
Onze kinderen, die van mij en ook die van jou, groeien op in veiligheid, vertrouwen en liefde. Maar dat geldt lang niet voor ieder kind ter wereld. Terwijl wel alle kinderen daar recht op hebben. Daarom steunt Vala via SOS Kinderdorpen Nia uit Oeganda. Om haar een veilig thuis te geven en om haar eigen kinderen te leren dat een gezegend leven leiden helaas niet voor iedereen vanzelfsprekend is.
Mijn oudste twee kinderen zijn nu zeven en vijf jaar oud. Dat betekent dat ik langzamerhand steeds beter met ze kan praten over meer en andere dingen dan de avonturen van Sam de Brandweerman en de jurk van Elsa. En dat ze zelf ook vragen gaan stellen over hun steeds groter wordende wereld. De wereld die voor hen vol wonderen zit, maar waarin het helaas niet alleen maar rozengeur en maneschijn is. En hoewel ik ze daar natuurlijk eigenlijk het liefst van weg zou willen houden, weet ik ook dat dat niet kan. Dus vind ik het belangrijk om ze bij de hand te nemen terwijl ze wegwijs worden in die wereld en ze langzaam te leren wat daar allemaal in gaande is. Zoals bijvoorbeeld dat het leven niet voor alle kinderen hetzelfde is. Dat er overal ter wereld kinderen net zoals zij opgroeien in heel andere omstandigheden. Dat zij het helaas lang niet allemaal zo goed hebben als wij hier in Nederland. En dat wij ons daarom moeten inzetten om het voor hen beter te maken.
Samen steunen wij daarom Nia uit Oeganda. Nia heeft het bepaald niet makkelijk gehad in haar jonge leven. Haar ouders zijn gestorven en daarom groeit zij nu op in een SOS Kinderdorp. Door haar financieel te steunen hopen we dat haar leven vanaf nu een andere wending kan nemen. Dat ze naar school kan en kan opgroeien in een veilige omgeving. Want ieder kind zou dat moeten kunnen en hoe klein ze ook nog zijn, dat vinden mijn kinderen natuurlijk ook. Door ze actief te betrekken bij ons lidmaatschap van SOS Kinderdorpen worden ze zich bewust van wat er om hen heen gebeurt en hoe ze daar zelf een verschil in kunnen maken. We schrijven brieven en maken tekeningen voor Nia waarin we vertellen over ons leven hier in Nederland en vragen naar het hare in Oeganda. Een brief terug krijgen van hun verre ‘zusje’ is voor mijn kinderen altijd weer een feestje. Ze vinden het razend interessant om te lezen over dat land hier heel ver vandaan en hoe het er daar allemaal aan toe gaat. En zo komen er vanzelf iedere keer weer nieuwe vragen bij hen op en leren ze dus iedere keer weer een beetje meer.
‘Onze’ Nia wil later graag verpleegster worden, omdat ze zieke mensen wil helpen. Ze vertelt over hoe goed ze het doet op school en dat ze erg van rekenen en gedichten schrijven houdt. En hoewel ze erg ver weg is, voelt ze voor mijn kinderen door haar brieven toch best wel dichtbij. Omdat ze, ondanks dat haar leven zo anders is dan dat van ons, toch ook zoveel dezelfde dingen doet en leuk vindt als mijn kinderen. “Dus eigenlijk zijn we allemaal gewoon hetzelfde, hè mama?” zei mijn dochter laatst dus ook. En zo is het maar net. We zijn allemaal hetzelfde en we hebben allemaal recht op dezelfde veiligheid, geborgenheid en dezelfde kansen. Helaas is de realiteit dat we zo ver natuurlijk nog lang niet zijn. Maar, alle kleine beetjes helpen. Ook al is het een druppel op een gloeiende plaat, toch hoop ik dat onze druppel een verschil maakt. Dat mijn gezin en ik iets kunnen betekenen voor dat kleine meisje hier zo ver vandaan. Zij betekent namelijk ook iets voor ons. Ze leert mijn kinderen een belangrijke levensles en maakt hun wereld groter. En dan is de impact van zo’n klein meisje opeens behoorlijk groot.
Ik hoop dat we nog lang betrokken kunnen blijven bij Nia’s leven en dat we de komende tijd nog vaak zullen horen hoe het met haar gaat. En hopelijk kunnen we er dan samen voor zorgen dat de wereld uiteindelijk voor álle kinderen net zo’n mooie plek wordt als voor die van mij.
Elk kind heeft familie nodig. Daarom zorgt SOS Kinderdorpen ervoor dat kinderen in een liefdevolle familie kunnen opgroeien. Door kwetsbare families te ondersteunen om te voorkomen dat hun kinderen er alleen voor komen te staan. En door kinderen zonder familie een nieuw thuis te geven in een SOS familie. Wil je ook een kind sponsoren? Kijk dan eens bij SOS Kinderdorpen op de site.
*Wegens privacyoverwegingen is de naam Nia gefingeerd.
Dit bericht is voortgekomen uit een samenwerking met SOS Kinderdorpen, maar de inhoud ervan is van onszelf. Lees hier alles over ons advertentiebeleid
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
