Hier hebben heel veel moeders last van – en waarom we daarover moeten praten
Vala gaat nooit samen met haar kroost op de trampoline. Meedoen met touwtje springen doet ze niet en een potje mee voetballen vermijdt ze ook het liefst. Niet omdat ze zo’n ontaarde moeder is, maar omdat ze dan daarna niet haar peuter, maar zichzelf moet verschonen.
Ik weet het nog goed, dat moment dat ik voor het eerst nieste na mijn eerste bevalling en opeens mijn broek nat was. Stond ik daar midden op straat, met een baby in de kinderwagen en een onderbroek die je uit kon wringen. Hoe gênant! Nog even had ik de hoop dat het iets tijdelijks was, dat het wel over zou gaan naarmate ik verder herstelde van de bevalling. Maar dat bleek een illusie. Die 50 uur bevallen was mijn arme blaas niet bepaald goed, nou ja, bevallen dus. En dus konden de sluizen nooit meer echt helemaal goed gesloten worden. Niet alleen irritant, maar vooral ook beschamend, omdat ik heel lang dacht dat ik de enige was die hier last van had. Je gaat tenslotte nou eenmaal niet aan de grote klok hangen dat je niet alleen luiers voor je kind, maar ook altijd een schone onderbroek voor jezelf in de luiertas hebt zitten en dus wist ik niet dat heel veel moeders af en toe een druppeltje verliezen. Want niemand praat erover.
Pas na mijn tweede bevalling biechtte ik mijn geheim op aan de gynaecoloog en zij vertelde me dat het echt niet alleen míjn blaas was die het had laten afweten na de bevalling. Maar liefst 59 procent van de vrouwen heeft wekelijks te maken met druppels urineverlies en 22 procent zelfs dagelijks. 79 Procent van die vrouwen voelt zich hier onzeker door en ervaart schaamte. Totaal onnodig dus, want dames, het is volstrekt normaal. En laten we wel wezen, zo’n bevalling is ook nogal wat voor een vrouwenlijf! Niet gek dus dat dat z’n sporen nalaat, maar wel heel vervelend. Ik vind het in ieder geval niet tof om niet te kunnen trampolinespringen met mijn kinderen, of dat, als ik dan wel een keertje meedoe, alleen te kunnen doen als ik mijn onderkant zo strak aanspan dat ik de volgende dag spierpijn heb in mijn bekkenbodem. Bovendien gebeurt het ook weleens op momenten dat ik het helemaal niet verwacht en dan voelt het extra lullig. Want het mag dan wel normaal zijn, het schaamrood schiet me toch echt naar de kaken als ik op straat een stoepje afstap en ik opeens bang moet zijn dat iedereen denkt dat ik in mijn broek gepiest heb.
Onderzoek wijst uit dat urineverlies heel veel vrouwen belet om hun leven te leiden zoals ze dat het liefst zouden willen. Ze maken minder makkelijk uitstapjes, durven niet meer te sporten en ervaren geremdheid op seksueel gebied, omdat ze zich schamen tegenover hun partner. En dat is natuurlijk gewoon doodzonde. Daarom is het belangrijk dat vrouwen durven te praten over urineverlies, dat we er met z’n allen voor zorgen dat het geen taboe meer is. We berusten ons er vaak tegen wil en dank in, omdat we denken dat er nou eenmaal niets aan te doen is. Maar dat is niet waar. Hoewel de blaas bij veel vrouwen na een bevalling altijd een zwakke plek zal blijven, is er wel degelijk veel te doen aan urineverlies. Zo zijn er bijvoorbeeld oefeningen om je bekkenbodemspieren sterker te maken, waardoor je minder makkelijk druppeltjes verliest. Het mooie van deze simpele oefeningen is dat je ze altijd kunt doen, bijvoorbeeld een paar keer per dag achter je bureau op kantoor en dat dat al een heel verschil kan maken. Kleine moeite, grote resultaat. En ook nog eens zonder dat iemand het ziet. Ik heb er tijdens het schrijven van dit stuk al heel wat gedaan. Tenslotte kunnen wij vrouwen multitasken als de beste.
Verder gebruik ik fijne inlegkruisjes die de druppeltjes urine die ik verlies opvangen zonder dat ik het gevoel heb de hele dag met een dikke lap verband in mijn broek te lopen. Dat is tenslotte toch een schrikbeeld voor veel vrouwen: dat niet alleen hun baby, maar ook zij zelf in de luiers moeten. Met lights by TENA is dat absoluut niet het geval. De inlegkruisjes zijn flinterdun, je voelt ze niet eens zitten. Ze zorgen ervoor dat je je nooit zorgen hoeft te maken over je urineverlies, want ieder druppeltje wordt meteen geabsorbeerd, dus je merkt er niets van. Geen angst meer dat je rondloopt met een natte plek in je broek, of dat mensen om je heen het zullen ruiken. Je voelt je niet langer vies en je kunt gewoon alles doen wat je wilt. Zelfs een salto maken op de trampoline met je kinderen. Wat ik nu dus ook weer naar hartelust doe (nou ja, geen salto misschien, want dan breek ik mijn nek, maar dat heeft dan weer te maken met het feit dat ik enigszins motorisch gestoord ben en daar kan ik die bevallingen dan weer niet de schuld van geven).
Moeders, laten we ons voortaan niet meer schamen voor iets wat eigenlijk heel normaal is. Ik zeg het nu dus maar gewoon: ik ben Vala en ik heb soms last van druppels urineverlies. Jij ook? High five, mama! Laten we zorgen dat we er zo min mogelijk last van hebben. Want als je eenmaal kinderen hebt, is er al genoeg om je zorgen over te maken, dus meer gedoe kunnen we er gewoon niet bij gebruiken. Toch?
Dit artikel is geschreven in samenwerking met lights by TENA, maar de inhoud is 100% van ons. Wist je dat lights by TENA een app heeft voor bekkenbodemoefeningen? Deze fitnessapp geeft je dagelijkse herinneringen en handige tips over oefeningen die je bekkenbodemspieren versterken. De oefeningen kun je overal doen en zijn snel en makkelijk uit te voeren. De app is gratis en beschikbaar voor zowel iOS en Android. Meer informatie vind je hier
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
