Als je man van huis is – en het leven stiekem stukken soepeler loopt

Je man op zakenreis, dat is maar moeilijk. want; een peuter en baby halen én brengen, koken en het bedritueel: dat is toch maar een hand vol. Best gek om er dan achter te komen dat het allemaal eigenlijk veel strakker loopt dan normaal.

LEES OOK:Liefdesbrief aan mannen die evenveel voor de kinderen zorgen als hun vrouwen

 Ik moedig zakenreisjes nooit aan, ik ben er gewoon geen fan van. Ik heb last van dat ‘uit-het-oog-uit-het-hart-gebeuren’, totáál niet leuk voor mijn man. En dat heeft niks met vertrouwen te maken maar eerder met mijn eigen ‘state of trance’. Ik denk namelijk na ieder reisje dat het thuis toch soepeler loopt als ik de kinderen alleen doe (:O) en laat hem eigenlijk voelen dat hij niet nodig is. Terwijl niets natuurlijk minder waar is.

Ik als single-mom
Ik vind het best irritant om de kids én te brengen én te halen. Dit omdat ik dan net m’n acht werkuren niet kan maken en dat garant staat voor misprijzende klaploper-opmerkingen op de werkvloer. Daarnaast is de ochtend ook maximaal a-relaxt. Nét niet normaal –en zéker niet met een gerust hart- douchen; wel het korps -niet m’n extreem uitgedroogde haardos. Geen tijd voor ontbijt, make-up of een check op m ‘n blind aangeschoten outfit. Maar het moet gezegd worden; ik voel me wel een onwijze bad-ass als ik twee blije kinderen heb ondergebracht en m’n werkplek heb geclaimd. Diep respect dus voor alleenstaande moeders; jullie zijn echt organisatie-talenten.

Jij verdiend een wijntje
Dan het halen. Twee kids moe, hongerig en in de zeik-modus. En dan koken. Ik onderschat dat altijd maar –Echt- die man is soms toch wel prettig in je estafette-team.  Natuurlijk gaan mijn kinderen net op dat soort dagen dus niet vlak na elkaar slapen, maar gaan ze tegelijk op zwart. Waardoor ik een heel on-plesant bedritueel heb met één jankende baby in de draagzak en één peuter die schreeuwt dat de baby weg moet omdat hij alleen met mama een boekje wil lezen. Superleuk. Maar ook dan; als ik de trap afloopt en je er is geen spoortje van gejengel te horen denk ik; ‘Lekker gedaan Ils, jij verdiend een wijntje.’

Nergens op rekenen
Eigenlijk mis ik m’n hubby op die dagen helemaal niet en sta ik verstelt van mijn eigen kwaliteiten. Maar dat hoort niet natuurlijk haha. Waarom loop ik altijd zo te stressen als we er alle twee zijn? Dat zou toch juist veel relaxter moeten zijn?Ik denk dat ik erachter ben: Zonder man reken je in ieder geval nergens op. Daardoor loopt alles een stuk soepeler. Je verwacht niets, er gaat niemand onverwachts sporten, je ergert je niet aan alle subtiele signalen die niet opgepikt worden, weet dat je alles alleen doet en je hoeft alleen maar rekening te houden met de kids. (ik eet dus gewoon vissticks op dat soort dagen). Gek genoeg lijken mijn kindjes ook beter te luisteren in deze dagen.

OMG ik moet Jo Frost gaan mailen, straks ligt het aan de relatie.