‘Eerlijke’ moederlijven op internet? Maar waar is die cellulitis dan?
Je ziet het steeds vaker, eerlijke moeders die hun eerlijke moederlijven showen. Om te laten zien dat je na een bevalling dus niet meteen weer strak in je vel zit. Hartstikke goed, wij juichen het toe, de vetschorten en de blubberkonten. Maar, waar zijn die dan eigenlijk?
Afgelopen week was er weer zo eentje. Zo’n eerlijke moeder die haar postnatale lijf de sociale media op knalde. Om eens even te laten zien dat zij zich niet schaamde voor haar postbaby-body. Want: #lovemybody en #proudmommy enzo. De Amerikaanse Alexa Jean, fitgirl pur sang, zette een foto van zichzelf op Instagram, vier weken na haar bevalling. Met daarbij een oproep aan de hele wereld om nou eindelijk eens realistisch te gaan doen over het moederlichaam. Te accepteren dat het niet meer zo strak is als voorheen en toch vooral van onszelf en onze lovehandles en cellulitis te gaan houden. Wij zeggen: helemaal mee eens, hoera voor de eerlijkheid, #nofilter. Maar sorry, dan moet je ook wel eerlijk zíjn.
De plaatjes die deze moeder post, zijn namelijk allesbehalve de realiteit voor de meeste moeders. In een superstrakke broek, met een nog strakker piepklein roze topje, maakte deze mama een paar selfies van haar enorm strakke lijf. Het kan aan ons liggen natuurlijk, maar wij zagen er vier weken na onze bevallingen dus echt niet zo uit, hoor. En nu nog steeds niet trouwens. Net zoals de meeste moeders, die doorgaans geen fitnessgoeroe’s zijn zoals deze Alexa, en dus niet met een afgetrainde killerbody hun zwangerschappen in gingen. Het hogere doel waar Alexa zich met haar selfies zich sterk voor maakt is natuurlijk goed, maar de manier waarop is op z’n minst hypocriet te nemen. Deze dame weet namelijk dondersgoed dat ze een lijf heeft waarmee ze zo op de cover van de FHM kan. Dus ja, ze showt háár eerlijke moederlijf. Niet hét eerlijke moederlijf. En draagt vervolgens gewoon bij aan de volstrekt irreële standaarden en verwachtingen waar moeders van tegenwoordig aan lijken te moeten voldoen.
En ze is niet de enige. De laatste tijd zijn er steeds meer moeders die hun zogenaamd uitgezakte (maar stiekem nog steeds retestrakke) moederlijven showen. Die vervolgens viraal gaan en geprezen worden om hun eerlijkheid, die eigenlijk helemaal niet zo eerlijk is. Waarna moeders wereldwijd zich nog steeds afvragen waarom zij geen wasbordje meer hebben en van de weeromstuit maar op een nog strenger low-carb diet gaan in de hoop eruit te gaan zien als Doutzen Kroes op de Victoria’s Secret catwalk. Die heeft tenslotte ook twee kinderen gebaard en laat nu te pas en te onpas zien dat je op háár buikje nog steeds kaas kunt schaven. Maar: hartstikke echt hoor, #realmom.
Natuurlijk zijn er moeders die na een bevalling heel snel terugveren. Die er zelfs na het baren van meerdere kinderen nog steeds zo uitzien als toen ze 25 waren. Of die het gewoon zelf heel belangrijk vinden om snel weer een strak lijf te hebben en daar heel actief mee bezig gaan. Dat is ook helemaal niet slecht en gewoon iedere moeders eigen keuze. Waar het om gaat is dat het grootste gedeelte van de moeders er na hun bevalling(en) gewoon niet meer uitzien als een lingeriemodel. En dat, als je dus een lans wilt breken voor gewone moederlijven, je niet een beeld moet laten zien dat meer de uitzondering dan de regel is.
Weet je wat wél de realiteit is? Dat geen enkele moeder haar échte moederlijf graag op internet zet. Want niemand wil z’n cellulitis en z’n striae graag de hele wereld over zien gaan. Nee, ook niet om een punt te maken. En dat hoeft ook helemaal niet. Want je zou niet uit de kleren hoeven op het wereldwijde web om ervoor te zorgen dat vrouwen, dat moeders, niet langs een onmogelijke meetlat gelegd worden. Ik hoef mijn putjes en mijn rimpelbuikje niet te instagrammen om vrouwen van een stigma af te helpen. En jij ook niet. Het zou namelijk vanzelfsprekend moeten zijn dat er van ons niet verwacht wordt dat we er allemaal uitzien als een playmate. Ons inzetten om de seksualisering van vrouwen de wereld uit te helpen, dat lijkt me onontbeerlijk, want het zou eens tijd worden dat we gezien worden als mensen, ipv van lustobjecten. Maar vervolgens geile selfies posten lijkt me niet bepaald de manier om dat te doen.
Eerlijkheid duurt altijd het langst, daar geloof ik heilig in. Maar vrijwel niemand wil haar eigen rimpelkont op Facebook zetten en dat lijkt me ook niet meer dan logisch. Maar als je dan toch je moederlijf publiek maakt om een punt te maken, wees dan ook écht oprecht. Want natuurlijk mag je trots zijn als jij na het baren van je kinderen nog steeds best wel een killerbody hebt. Echt, more power to you en geniet lekker van je buns of steel. Maar zet het dan vervolgens niet neer alsof dat een realistisch beeld is, want dat is het gewoon niet. En wat je dan wilt heeft maar heel weinig te maken met eerlijkheid en emancipatie, maar gewoon met vissen naar complimentjes.
Lees ook: Vanaf maandag ga ik op dieet. Maar echt!
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
