Een nachtzuster om jonge ouders in de eerste weken hun rust te geven… Willen we dat?

Femke las vorige week in NRC een artikel over een vrouw in Londen, die tijdens de kraamtijd een nachtzuster had. Zodat zij kon bijkomen van de heftige bevalling. Verderop in het artikel kwam een Nederlandse nachtzuster aan het woord. Zij had inmiddels al verschillende gezinnen (in Amsterdam, ’t Gooi en Haarlem) bijgestaan en de nachtvoedingen van de babies verzorgd. Een uitkomst, zou je denken! Of toch niet?

We hadden het er hier net op de redactie over: een nachtzuster in je allereerste kraamweek, zou je dat willen? Zwangere Vala was er duidelijk over: “JAAAAAAAA”, schreeuwde ze door de ruimte. En vervolgens vertelde ze over de kraamtijd bij haar eerste kind. Hoe ze ’s ochtends om vijf uur jankend over de keukentafel gebogen zat en niet wist hoe ze de dag door moest komen. Haar baby was die nacht tien keer wakker geworden en haar man was in die tijd nogal vaak op zakenreis. “Ik dacht werkelijk dat ik nooit meer zou slapen en dat ik uiteindelijk dood zou gaan”, aldus Vala, die (als ze er het geld voor zou hebben) de nachtzuster met de fanfare binnen zou halen.

Lees ook: Doorslaapnachten, hoe krijg je die?

Ik daarentegen vond die nachten wel gruwelijk, maar ook weer niet dusdanig gruwelijk dat ik het uit handen zou willen geven aan een nachtzuster. Ik moet er niet aan denken dat er een vreemde in mijn niet al te grote Amsterdamse bovenwoning zou rondstiefelen. (Toen ik, in mijn kraamweek, een kraamverzorgster over de vloer had, kreeg ik daar al de kriebels van). Max werd trouwens niet tien, maar drie keer per nacht wakker en Reinier en ik hadden de nachten netjes verdeeld, dus het was voor ons best te doen.

Maar goed, nu zijn we toch wel heel benieuwd! Als we even onze ogen sluiten voor het feit dat zo’n nachtzuster tweehonderd euro per nacht kost (en nee, dat vergoedt de verzekering niet!) zeggen jullie dan JA of NEE tegen de nachtzuster?