Een échte man verschoont luiers en pakt de stofzuiger!
Nederland mag zich weliswaar graag profileren als voorloper op het gebied van de emancipatie, dat is vooral veel geblaat en weinig wol. Nog steeds gaat slechts 7 procent van de mannen minder werken zodra ze vader worden, tegenover maar liefst 37 procent van alle vrouwen. Voor een rondje stofzuigen haalt de man ook vaak zijn neus op. Want, zo zegt hij: zorgen zit nou eenmaal niet in zijn genen. En dát, is dus klinkklare onzin…
Mannen zijn jagers, ze zorgen voor het produceren van nageslacht en daarna voor het brood op de spreekwoordelijke plank. Dat is de biologie en daar kun je niet omheen. Het is een veelgehoorde opvatting. We zijn namelijk in de veronderstelling dat de man het dominante geslacht is en dat het nou eenmaal zijn biologisch lot is om oerkreten scanderend en testosteron sproeiend door het leven te gaan. En oke, af en toe een wasje draaien, of een diepvriespizza in de oven schuiven hoort er anno 2015 dan wel een beetje bij, maar hem daarna vragen ook nog met de Swiffer langs de plinten te gaan, is toch wel echt de biologische goden verzoeken.
Lees ook: Wat is dat toch met Nederland? Is emanciperen nou echt zo vreselijk moeilijk?
Of vergissen we ons daarin en is die ruige oerman voornamelijk ontsproten uit onze eigen fantasie, waar we collectief in zijn gaan geloven? De archeologie, biologie en fysiologie zeggen in ieder geval dat de zorgwarse, dominante man een relatief modernistische uitvinding is en in geen geval een historisch verantwoord verschijnsel. Onderzoek naar hoe mensen zo’n 10.000 jaar geleden leefden toont aan dat de samenleving van toen veelal gebaseerd was op gelijkheid. Weliswaar gingen de mannen inderdaad woest bebaard en met speren de natuur in om groot wild te bezweren, maar hun vrouwen kwamen met evenveel levensmiddelen thuis, in de vorm van knollen, bessen, zaden en kleinere dieren om aan het spit te rijgen. Ook bleek dat de zorg voor de kinderen vrijwel evenredig verdeeld werd tussen de vaders en moeders. De oermens deed niet aan hiërarchie. Ze hadden namelijk wel wat beters te doen: overleven enzo.
Daarnaast blijkt dat de man, hoe stoer hij ook doet, van nature geprogrammeerd is tot een zogenaamde kwalitatieve overlevingsstrategie. Krijgt een man namelijk een kind, dan daalt zijn testosterongehalte met wel 30 procent. Desastreus voor een vent die erop gericht zou zijn na het bevruchten van een vrouw meteen zijn zaad een deurtje verder te schieten. En dat is wel de theorie waar heden ten dage niet zelden mee geschermd wordt: de man wil zijn zaad zoveel mogelijk verspreiden, zoveel mogelijk vrouwen bevruchten, maar daarna zo weinig mogelijk zorg dragen. Echter, de realiteit is dus: heeft een man eenmaal raak geschoten, dan wil hij in plaats van zijn lans, het liefst zijn zorgende handen uitsteken.
Hoewel de historie hem ons dus onomstotelijk voorschotelt, is er tegenwoordig van de zorgende man weinig meer over. Het is zelfs zó erg, dat gebleken is dat het in veel moderne samenlevingen voor de overlevingskansen van een kind niks meer uitmaakt of de vader wel of niet aanwezig is. Vaders anno nu spelen blijkbaar geen doorslaggevende rol meer in het grootbrengen van hun eigen kinderen. Oei. Daar is, op z’n zachtst gezegd, toch wel iets mis gegaan. Sinds we de luxe hebben om niet meer jagend en verzamelend over de steppe te hoeven trekken is onze natuurlijke gelijkwaardigheid een tragische dood gestorven. Vaarwel zorgpapa, het patriarchaat heeft hem om zeep geholpen.
Wat nu te doen, om die kerels weer terug achter het aanrecht te krijgen? Hem iedere avond in zijn maatpak het bos insturen met de baby in de draagdoek en een roestig mes om de prooi te villen, om hem vervolgens op een vuurtje in de tuin een stoofschotel te laten koken, is natuurlijk niet bepaald een optie meer. Maar we kunnen onze mannen voortaan wel om de oren slaan met de feiten van de evolutie, als ze alle poepluiers weer eens aan ons proberen te slijten. Want gelijkheid en emancipatie zijn geen onrealistische moderne oprispingen, die bedacht zijn door boze vrouwen in seksloze tuinbroeken. Emancipatie is geen eigentijds geneuzel, het is een historisch feit. En voor feiten is de man meestal wel gevoelig, dus ik zou zeggen: leg zijn schort maar alvast klaar!
Lees ook: Stomme dingen die je hoort als man achter de kinderwagen.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
