Een derde kind? Je gevoel zegt ja, je verstand zegt nee.

Renske heeft (uiteraard) twee beeldschone kinderen, want ze is zelf ook erg knap, maar met de komst van deze ultraknappe kinderen is haar leven toevallig wel hys te risch en druk geworden. Dus daarom komt er absoluut geen derde kind.

Toch? Renske? Hallo?

Ho ho, wacht! Geen paniek! Er komt geen derde kind. Echt niet. Ik heb het namelijk veel en veuls te druk voor een derde kind. En geloof me alsjeblieft op mijn woord, want als ik zeg dat ik het druk heb DAN BEDOEL IK OOK DRUK JA! Ohja en ik ben ook hondsmoe. Voor zover honden echt zo moe kunnen zijn als ik, maar dat weet ik natuurlijk niet precies, want ik heb geen idee welke maatstaven honden erop na houden.

Lees ook: En, wanneer komt de derde?

Maar terug naar de drukte. Tuurlijk, ik weet dat sommige mensen nou niet bepaald geloofwaardig overkomen wanneer ze zeggen dat ze drukdrukdruk zijn. Echter, dat zijn mensen die  tijd hebben voor zesendertig kopjes koffie met de buurvrouw, maar dan om 16u wel opeens snel naar huus moeten moeten omdat ze – jeetje – de sperziebonen nog moeten doppen. Terwijl ik dan denk: je kunt tegenwoordig ook sperziebonen kopen die al gedopt zijn! En nu jij weer! Hoe dan ook, ons leven is nú al een aaneenschakeling van professioneel vs. zeer onprofessioneel kunst- en vliegwerk, dus je kunt mij absoluut op mijn woord geloven als ik zeg dat ik druk ben. Ik zou wel gek zijn, en dan bedoel ik echt GEK, als ik mezelf nog een keertje zou laten bezwangeren.

Maarja. Ergens onderin mijn buik bevindt zich dus wel een irritant rammelend eierstokje. Echt shit inderdaad. Dus nou vraag ik je. Wat te doen? Luisteren naar mijn gevoel of mijn verstand? Want op de een of andere manier zegt dat eierstokje namelijk: met drie (of eigenlijk zelfs vier) kinderen zal ik pas rusten. Daarvoor niet! Jammer voor jou moehahahahaa. Ik weet niet hoe het met jou zit maar ík blijf lekker rammelen. Rammel rammel rammel! Kling kling kling! (Ik weet niet precies wat voor geluiden eierstokken maken.) En misschien zit er zelfs nog wel een dochter voor je bij ook. Bam!

Maar nogmaals: ik zou wel gek zijn natuurlijk. Ik bedoel: wéér al die slapeloze nachten. Hoe dan? Om  over de tijd die daarna volgt maar (niet) te zwijgen. Je weet toch? Dat ze de hele tijd met hun vingers in het stopcontact zitten en ondertussen je nieuwe kussens onderkwijlen, de kerstboom omtrekken, je arm onderpoepen, en dat ze ondertussen de hele tijd moeten huilen omdat ze iets hebben/vinden/denken maar je weet niet wat, dat ze extreem gaan lopen klagen iedere keer als je bij de keuken iets gaat doen maar je gaat allemaal maar je handen wassen. Mijn god. Ik zal gewoon nooit meer een oog dicht doen want als de een slaapt is de ander wel wakker of aan het poepen of aan het gillen help ik krijg geen adem meer!

Maar toch zie ik het voor me. Een groot gezin. Lekker druk, hysterisch, kleurrijk, levendig. Dat zeg ik! What the F is er met mij aan de hand?

Lees ook: Komt er dan geen derde? Eh, nee. Echt niet.

Ook leuk: Als je peuter maar niet weet hoe hij zijn boterham wil eten…