Dit is waarom je baby ’s nachts niet doorslaapt (en alleen DIT helpt…)
Het is misschien wel het grootste probleem in het leven van jonge ouders: hoe krijg je die baby zover dat-ie langer dan een paar uur achtereen gaat slapen? Wij hebben het antwoord gevonden – maar je gaat er niet blij mee zijn.
Ik weet nog heel goed bij mijn eerste baby dat ik vreselijk in de weer was met boekjes en technieken, die soms wel en dan weer niet leken te helpen. Elke paar dagen zei ik tegen mijn man: ik heb een plan. Vanaf nu gaan we het zo en zo aanpakken. En dan knikte hij heel meelevend, en probeerden we iets nieuws, maar dan werden we weer gewoon meegezogen in de chaos die pasgeborenen nou eenmaal met zich meebrengen.
Dus daar zaten we dan weer, op zoek naar een nieuw plan. Niks werkte bij mijn oudste. Hij wilde gewoon niet in slaap vallen. Uiteindelijk zijn we over gegaan tot harde maatregelen: we legden hem in bed en lieten hem dan maar een tijd huilen. Snikkend viel hij elke avond in slaap. Het was heel moeilijk, maar het was het enige dat werkte.
Toen de tweede kwam, wilde ik het niet meer zo doen. Ik besloot op een aparte kamer te gaan liggen met hem, en hem de eerste weken bij me in bed te nemen. Gewoon, boven op me. Ik sliep een soort van rechtop, met Morris op mijn borst. En dat werkte bij ons dus als een gek. Nou ga ik niet beweren dat iedereen moet gaan co-sleepen, maar er is natuurlijk een reden dat baby’s bij hun moeders of ouders willen zijn. Daarom leek het me goed om eerst eens te kijken hoe het nou eigenlijk precies komt dat die baby’s niet slapen.
1. Waarom worden baby’s wakker? Omdat dit zo hoort!
Volgens professor Peter Fleming, van de Universiteit van Bristol afdeling kindergeneeskunde, is het een typisch twintigste-eeuws idee dat een baby moet doorslapen. Het is veel natuurlijker voor ze om wakker te zijn.
“Baby’s zijn niet ontworpen om langere periodes te slapen. Het is domweg niet goed voor ze. En er is ook echt helemaal geen bewijs voor dat het ze goed zouden doen als ze langere periodes aaneen slapen. Maar dat is denk ik niet wat ouders graag willen horen.”
2. Niemand slaapt een nacht werkelijk door, ook ouders niet
Ontwikkelingsprofessor Darcia F. Narvaez zegt dat een van de grootste misvattingen van verse ouders is, dat iedereen ’s nachts slaapt. Dat klopt niet.
“Volwassenen slapen ook niet de hele nacht, ze vergeten alleen dat ze af en toe ’s nachts wakker zijn geworden. We proppen al onze slaap in 8 uur omdat we overdag werken, maar dat is niet hoe de natuur werkt. In de tijd dat we jager-verzamelaar waren, werkten we twee uurtjes achter elkaar en gingen dan een paar uurtjes slapen. Dat was de nachtrust, zo ging het 24 uur per dag door.”
3. Baby’s hebben een kortere slaapcyclus
“De meeste volwassenen hebben een slaapcyclus van 90 minuten, waarna ze half wakker worden,” zegt Fleming. “Volwassenen hebben geleerd zichzelf dan weer in slaap te krijgen. Baby’s kunnen dat nog niet, en hebben bovendien een cyclus die veel korter is: 60 minuten.”
4. Mensen worden eigenlijk te vroeg geboren
“Mensen worden 9 tot 18 maanden te vroeg geboren, als je ze vergelijkt met diersoorten,” zegt Narvaez. “De meeste dieren kunnen meteen eten en lopen, mensenbaby’s zijn nog een soort foetussen de eerste maanden. Hun hersenen zijn nog maar voor 25% af. Ze moeten heel goed verzorgd worden. Dat betekent dat ze die eerste maanden echt behoefte hebben een soort externe baarmoeder.”
5. Als je baby’s niet geruststelt, raken ze gestresst
In 2011 is er een studie gedaan onder baby’s die hadden geleerd te slapen. De ouders hadden ze laten huilen tijdens een slaaptraining. Met de ouders ging het inderdaad eens stuk beter daarna, maar de baby’s hadden een verhoogd stressniveau.
Narvaez: “Wat je baby’s leert met ze negeren is dat het geen zin heeft om signalen af te geven. Eerst probeert de baby je ervan te overtuigen dat het je nodig heeft. Als je niet komt, gaat het stressniveau omhoog en als je daarna niet komt, gaat het kind in overlevingsmodus om niet zo overstuur te raken dat het flauwvalt of alle energie kwijt is. Dan wordt het kind rustig, maar diep van binnen is het nog steeds gestrest.”
6. Baby’s willen dus echt bij jou slapen
Ook het idee dat kinderen in een eigen kamertje moeten liggen is iets typisch twintigste-eeuws en typisch Westers. Fleming: “Wij hebben op een dag verzonnen dat baby’s in een wiegje moeten in een apart kamertje. Maar 90 procent van de mensen op aarde vindt het heel gewoon dat kinderen de eerste maanden of jaren bij hun ouders slapen. De laatste half miljoen jaar was dat de norm.”
Dus: wat ze ook tegen je zeggen, baby’s horen ’s nachts gewoon wakker te worden.
Of zoals Fleming het zegt: “Vergeet niet dat de maatschappij sneller is veranderd dan de evolutie. Een biologisch iets dat al een half miljoen jaar bestaat, verander je niet even in een paar honderd jaar. Zeker niet als er geen voordelen voor de baby aan zitten.”
Ouders kunnen dus niet veel anders doen dan zich eroverheen zetten en wennen aan het idee dat de baby het die eerste maanden voor het zeggen heeft. Het spijt ons!
Lees ook: Hoe chronisch slaaptekort mij veranderde in Momzilla
