Oh, die lange woensdagmiddagen… Wanneer mag de wijn open?!

Met een peuter en kleuter in huis die amper kunnen stilzitten, is de woensdag voor Charlotte altijd weer een ware uitdaging (lees: uitputtingsslag). Een minutieus verslag van een doorsnee woensdagmiddag. (Gelukkig was er rond 15.50 uur witte wijn…)

LEES OOK: Ja hoor: Femke was wéér te laat op het Consultatiebureau

12.09: Thuis van school met dochters Zoé (5) en Luce (2) en Zoé’s bff Esmee Het was even een strijd wie waar mocht zitten in de bakfiets. Alle drie moesten en zouden ín de bak in plaats van op het bankje met de riempjes. Op een kluitje dan maar, kan mij het schelen (ja, ben wel verantwoordelijk gaan lopen in plaats van fietsen).

12.25: Het gaat verdacht goed. Normaliter kan ik de klok erop gelijk zetten dat Zoé en Esmee binnen luttele minute ruzie krijgen maar nu zijn ze opvallend gemoedelijk aan het spelen. Luce keutelt er gezellig omheen.
Zou dit zomaar een relaxte woensdag worden?

12.40: Ik serveer tosti’s en melk. Er is ruzie wie de placemat van Dora mag en wie mag drinken uit de roze beker.

12.55: Luce moet slapen, ze is al de hele ochtend dreinerig en duidelijk moe. Dus ik leg haar in bed, waar ze protesterend begint te gillen. Ze-wil-niet-slapen!

13.00: Zoé en Esmee willen popcorn. Het regent vandaag en ik had hen aan het begin van de middag de film ‘De kleine zeemeermin’ mét popcorn beloofd, als een soort sluitstuk van de dag (lees: het moment dat mama er helemaal doorheen zit en deze grande finale inzet als wildcard), maar de dames geven aan nu al heel erg toe te zijn aan de gepofte maïs. Ik zeg streng dat het daar nog láng geen tijd voor is.

13.10: Luce blijft gillen om haar fles en houdt vol dat ze echt niet moe is en eruit wil. Ik ken mijn pappenheimer in deze modus, als ze echt niet wil slapen, zal ze niet slapen, en kies ervoor haar maar weer uit bed te halen.

13.15: Zoé en Esmee zijn inmiddels niet meer zo harmonieus aan het spelen en vechten elkaar de tent uit om barbies/my little ponies en playmobiel. De eerste tranen zijn een feit.
Ze willen ook nog meer tosti’s.

14.00: Ik ben (ja, nu al) uitgeput. De drie dames hebben nog meer gegeten, er is een beker sap om gegaan en overal zit ketchup, er is nog meer strijd geleverd om speelgoed en er is meer dan veertig keer gezeurd om popcorn en de fillum. Ik ben zwak, ik weet het, maar ik ga mijn troef nu toch echt al inzetten om zo mijn sanity te bewaren.

14.05: Zoé wil per se dat ik de popcorn niet verdeel over drie bakjes, maar alles, gezellig, in één grote bak gooi. Esmee heeft daar een heel andere mening over; zij wil PER SE en apart bakje. Ik geef Esmee haar eigen bakje en mik de rest in een grote bak, voor Zoé en Luce.

14.10: Helaas wil Zoé graag alleenheerschappij over de bak, en zodoende ook bepalen wanneer Luce een maïskorrel gegund is. Het leidt tot ruzie. Uiteraard. Ik spreek Zoé bestraffend toe, roep iets over ‘samen delen’ en ‘anders mag jij helemaal geen popcorn meer’ en even lijkt het geschil beslecht.

14.15: Zo makkelijk als dat leek, gaat het helaas toch niet. De kleine zeemeermin, wordt te eng bevonden door Esmee. Net als Monsters Inc, Peter Pan en Verschrikkelijke Ikke trouwens. Esmee opteert voor Dora en Baby tv, maar dat kan de goedkeuring van Zoé écht niet wegdragen. Schamperend: ‘Dat is voor bábies hoor!’ Dus daar zit ik op mijn knieën, tussen talloze dvd’s, de één na de ander omhoog houdend. Deze dan? Of deze?
Ik lijk wel gek.

14.18: Zul je altijd zien, uiteindelijk wordt het toch weer de Kleine Zeemeermin.

14.25: ‘Maaaaam, de dvd is gestopt.’ Ik sta net in de aanslag een welverdiende Latte voor mezelf zou maken, als ik hysterisch in de huiskamer wordt gesommeerd. De dvd doet het inderdaad niet meer. En opeens blijkt de tv geen signaal meer te hebben. Had ik al verteld dat mijn huis eruit ziet als een oorlogsgebied? Overal speelgoed, geplet popcorn en dvd’s.
‘Tja meiden’, zeg ik, ‘dat was de afdeling tv. Willen jullie kleuren? Kleien?’

14.30: Kleien it is. En het lijkt zowaar even goed te gaan. Ze kleien, zingen, hebben lol. Ik geef mezelf een denkbeeldig schouderklopje.

15.30: We gaan op weg naar de moeder van Esmee, waar we zijn uitgenodigd op het eten. Het is letterlijk vier minuten lopen, dus hoe moeilijk kan het zijn met drie koters?

15.35: Moeilijk. Zoé wil per se op haar fietsje, Esmee wil op de rolschaatsen van Zoé (klein detail: ze kan niet rolschaatsen) en Luce loopt aan mijn hand. Of, dat is de bedoeling. Ik moet continu Esmees handje vasthouden anders klapt ze op de stoep, Zoé is al lang en breed vertrokken met haar fietsje en Luce rent alle kanten op, terwijl ik haar half paniekerig naschreeuw te stoppen aan het einde van de stoep. Zucht.

15.40: We zijn zo’n dertig meter opgeschoten want Esmee is uiterst traag. Opeens zie ik Luce uitvoerig met haar laars in een hondendrol vegen. Ik ben te laat om nog enigszins aan damage control te doen. Zoé fietst roekeloos de straat op, waarbij ze een bijna botsing met een (gelukkig rustig rijdende) auto heeft. Mijn bloeddruk stijgt naar ongekende hoogten.

15.50: We zijn gearriveerd bij Esmees huis. De kids rennen naar boven om zich te verkleden en het eerste wat de moeder van Esmee me vraagt is ‘wijntje’? De vijf zit dan wel nog niet in de klok, maar ik vind dat ik deze meer dan verdiend heb.

Ja hallo, het is ook voor míj woensdagmiddag!

LEES OOK: Moeders, stop met ongevraagd advies geven!

Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!