Deze verrassingen staan je te wachten meteen na de bevalling….

Oké. De grootste verrassing na de bevalling is natuurlijk die baby die lekker aan je tiet ligt te lurken (auw!). Het kleine glibberlijfje op jouw blote huid, die billetjes, die vieze haartjes. Dat is hét moment! Maar daarna komen er nog meer verrassingen (niet allemaal even fijn!).

Als de baby eruit is, ben je nog niet klaar
Daar lig je dan, tevreden te staren naar je blubberende buik, terwijl je baby een paar meter verderop wordt onderzocht. Man, wat ben je trots op mezelf: je hebt er een kind uitgeperst. Maar dan komt de verloskundige of de gynaecoloog en die zegt: ‘ik ga je even helpen’. En dan komt er nog een soort mini-bevalling waarbij ze in je buik gaan duwen en naar de navelstreng gaan rukken: de placenta moet er dan nog uit! He-le-maal niet fijn!

Je gaat dankbaar gebruik maken van de rolstoel die ze je aanbieden…
Eerst zeg je nog: nee joh, ik loop zelf wel naar de auto. Maar als je die hele lange gang voor je ziet, dan bezwijk je. Zet jou maar in die rolstoel.

Je man heeft niet geoefend met de Maxi Cosi…
…of wel, maar daar merk je in ieder geval niks van als jij zojuist met heel veel moeite de auto bent ingeklommen (auw!) en hij aan het vloeken is terwijl hij jullie schreeuwende pasgeborene probeer vast te binden op de achterbank.

Als je helemaal uitgeput thuis komt, ben je ook nog niet klaar!
Okee. Je hebt iets heel ergs meegemaakt. Een soort auto-ongeluk. Of een zware operatie. Dan kom je een paar uur later thuis. Normaal gesproken ga je dan in bed liggen, wordt er voor je gezorgd en sta je pas weer op als jij daaraan toe bent. Vergeet het! Je man is moe en gaat slapen, jij niet. Met al die pijn en vermoeidheid in je lijf moet nu het echte werk nog beginnen: de eerste nacht. En de tweede. En de derde.

Als je op je allermoest bent, zit je huis vol mensen…
Terwijl je allemaal nieuwe dingen aan het leren bent – borstvoeding onder de knie krijgen, pijn aan je borsten verdragen, huiltjes leren lezen, luiers verschonen, leven zonder slaap – zit je huiskamer vol met mensen die je aanstaren en die een kopje koffie moeten krijgen.

Zonder blikken of blozen haal je je in een vol huis je tiet tevoorschijn…
Je bent totaal geobsedeerd door een voedingsschema. Dus je kan echt niet anders dan die tiet maar weer tevoorschijn halen waar ze bij zitten.

Een papiertje wordt je beste vriend…
Je verlaat het huis niet zonder een voddig papiertje. Op dat papiertje houd je namelijk tot op de minuut nauwkeurig bij hoe lang en hoe laat je baby heeft gedronken. In de kolom daarnaast had je al opgeschreven hoe laat dat had moeten zijn. Helaas lopen die lijstjes nooit synchroon.

Een haarelastiekje je een na beste vriend…
Linkerborst net gehad? Dan gaat je haarelastiekje om je linkerpols. Rechterborst? Dan gaat het elastiekje daarheen.

Het verwijderen van de hechtingen is nogal een momentje
Na een week komt de verloskundige kijken naar de hechtingen die je zelf dan allang weer vergeten bent. En dan gaat ze die eruit halen! Je wil echt niet dat er dan al iemand aan je oorlogsgebied gaat zitten rukken. Echt niet.

Niet alleen de baby ligt in luiers, jij ook!
Je zag ze al voorbijkomen in je kraampakket: enorme maandverbanden. Maar je stond er vast niet bij stil dat je die elke dag moet dragen – totdat je er gek van wordt. Weet je hoelang je kunt bloeden na de bevalling? ZES weken. Zó vies!

En terwijl jij al deze nieuwe indrukken, deze chaos, probeert te verwerken zegt iedereen tegen je…
‘GENIET ERVAN!!’ (Wel proberen hoor, want voor je het weet zit je weer in de trein naar je werk…)