Wat je denkt als de baby ziek is

Het is weer herfst. En dus leggen de virussen weer beslag op onze kinderen. Zieke kinderen zijn zielig. Zieke báby’s zijn een overtreffende trap van sneu. En niet goed voor je moederhart. Vala’s Arwen (2 maanden oud), had laatst buikgriep. En dit ging er toen door Vala’s hoofd:

Lees ook: Dé 9 kinderziektes die elke moeder voorbij ziet komen.

• Oh mijn god, de baby is ziek…
• DE BABY IS ZIEK!
• Dit is een ramp.
• Het zou verboden moeten worden.
• En trouwens, moet ze niet nog antistoffen van mij hebben?
• Dus hoezó is ze dan ziek?
• Ik vind dat het niet kan.
• Oh god, ze heeft koorts.
• Wanneer moet je ook alweer de huisarts bellen als een baby koorts heeft?
• Kun je met 37.5 een koortsstuip krijgen?
• Even Googlen.
• Baby – koorts – gevaarlijk?
• OH…MIJN…GOD…
• We moeten nú naar de dokter.
• Of misschien kunnen we beter gewoon direct naar de spoedeisende hulp gaan.
• Ik bedoel, een baby met vermoedelijk Ebola, dat is wel spoed, toch?
• Want het moet wel Ebola zijn, dat kan bijna niet anders.
• Mijn moedergevoel zegt het, dus dan is het waar.
• Waar zijn de zetpillen?
• Hoe werken die zetpillen?
• Gewoon doorduwen ofzo?
• Aha. Als je er iets duwt, komt er automatisch ook iets uit. Vooral met buikgriep. Gatver.
• Fuck, had ik misschien maar een halve mogen geven?
• Nou ja, hij zit er nu toch al in.
• Het komt natuurlijk door dat ene ettertje dat laatst vlakbij de wandelwagen nieste.
• Ik vond hem er al belabberd uitzien.
• Echt, kunnen mensen hun ranzige kinderen niet gewoon binnen houden?
• Ik bedoel, ik heb een baby, ja?!
• Hmm, mijn collega was vorige week wel ziek.
• Oh god, misschien heeft ze het dus via mij, heb ik het virus mee naar huis genomen.
• Ik ben een ontaarde moeder.
• Oh nee, nu gaat ze ook nog kotsen.
• Even Googlen.
• Baby – kotsen – gevaarlijk?
• OH…MIJN…GOD…
• Ze is uitgedroogd, ik weet het zeker.
• Zitten er al uraten in de luier?
• Overigens knap dat ik dat weet, van die uraten.
• Ik bel de huisarts.
• Oh. Gaat vanzelf wel over, zegt ‘ie.
• Belachelijk, wat een kwakzalver. Alsof ‘ie een glazen bol heeft ofzo.
• Hij had een ambulance moeten sturen!
• Ik bel mijn man. Dit kan ik niet alleen aan.
• Oh. Gaat vanzelf wel over, zegt ‘ie.
• Belachelijk. Hij houdt niet van ons kind, dat is het.
• Ben ik dan de enige die de ernst van de situatie inziet?!
• Echt, als we straks in het ziekenhuis zitten, is het niet mijn schuld!
• Oh jee, ze moet een beetje hoesten.
• Het is een longontsteking, ik weet het zeker.
• Wat een lijdensweg is dit.
• Ook omdat ik nou niet eens rustig op de bank kan met Netflix door dat gehuil.
• Ik bedoel, ik wil ook eens wat, hè…
• Maar het is wel heel zielig.
• En eng.
• Wat nou als ze kotst in d’r slaap en ik merk het niet?
• Misschien moeten we toch zo’n beeldbabyfoon.
• Hee, vlekjes. Die zaten er eerst nog niet, toch?
• AAAAAH! VLEKJES!
• Even Googlen.
• Baby – vlekjes – gevaarlijk?
• OH…MIJN…GOD…
• Dit kan nooit goed aflopen.
• Ik heb een borrel nodig.

Lees ook: Als mensen het niet begrijpen dat je kind ziek is.

Vala van den Boomen

Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.