De time out als kinderen vervelend zijn: wel of niet een goed idee?

Een time out als uitgelezen middel wanneer kinderen echt vervelend zijn? De laatste tijd klinken er steeds vaker geluiden dat het helemaal niet zo goed is voor een kind om in de gang of op het ‘strafstoeltje’ te worden gezet. Wat is wijsheid? We vroegen het onze eigen Me-to-We pedagoog Krista Okma.

“Een time out kun je inzetten, maar dan niet bedoeld als straf, en ook niet bedoeld om je kind na te laten denken – wél om de boel weer een beetje tot bedaren te brengen”, legt Okma uit. “Ik noem het daarom liever ‘even pauze’ voor zowel jou als je kind. Soms is dat echt nodig omdat je kind woedend is, en jijzelf misschien ook wel, en het door alle adrenaline niet meer lukt om nog te luisteren, te leren of samen tot een oplossing te komen.” Omdat het niet als straf bedoeld is, adviseert de pedagoog samen met je kind een time-out plekje te maken waar je kind zich fijn voelt. Bijvoorbeeld een hoekje met wat kussens en boekjes erbij, in de woonkamer of de eigen slaapkamer. Als je kind weer rustig is, kun je ernaast gaan zitten en bijvoorbeeld samen een boekje lezen.

LEES OOK: Een woede-aanval tijdens de ochtendspits (en hoe je die kunt voorkomen).

En dan? Is het dan handig om het nog even over het voorval te hebben en je kind bijvoorbeeld sorry te laten zeggen? Okma: “Praten over wat er mis gegaan is, lukt vaak niet gelijk op dat moment, en soms rakelt het ook alles weer op. Beter is het om dan een nieuwe start te maken. Stel dat er iets moest gebeuren, bijvoorbeeld samen de deur uit om een boodschapje te doen of het speelgoed opruimen, dan kun je daar weer mee verder gaan wanneer je kind daar, na het boekje, weer ruimte voor heeft. En ja, dat kost even tijd, maar samen strijd maken kost ook tijd – en is bovendien veel minder leuk. Als je weet dat er wel vaker een boze bui voorbij komt, is het goed om je kind de tijd te geven om een verzoek te laten landen. Sowieso is het altijd fijn als kinderen van tevoren gewaarschuwd worden dat jullie zo de deur uitgaan, er opgeruimd moet worden, of het eten zo op tafel staat. Daarmee kun je al een hoop driftbuien voorkomen.”

Ook als ouder kun je een time-out nemen. Okma: “Als je kind groot genoeg is, en dit geen risico’s met zich meebrengt, kun je ook als ouder bijvoorbeeld even de kamer uit lopen of even ergens anders gaan zitten. Je kunt uitleggen: ‘Ik snap dat je boos bent, maar ik krijg er pijn aan mijn oren van, dus ik ga heel even daarheen tot je weer rustig bent’.” Er zijn pedagogen die meer pleiten voor een ‘time-in’: juist géén pauze van elkaar nemen maar je kind dicht bij je houden, knuffelen, samen een activiteit doen. Okma: “Dit gaat wel een stuk makkelijker als je kind nog niet ontploft is, en je de woede aanval ziet aankomen. Als je kind een enorme driftbui heeft, en je er echt samen even niet meer uitkomt, kun je beter wachten tot de bui is overgewaaid. Ik denk ook dat het per ouder en kind, en per situatie, verschilt welke aanpak het beste past. Een time-in kan mooi zijn, maar zal wellicht ook niet bij alle ouders en kinderen, en in iedere situatie, lukken. En als even pauze nemen voorkomt dat je echt uit je slof schiet, is dat wat mij betreft een belangrijke winst.”

(Met dank aan Marielle Beckers, Buro Bloei – Amsterdam)

LEES OOK: 7 Effecten van kinderen op je relatie (had jij ze aan zien komen?)