Dé 5 stappen om een huilende baby stil te krijgen

Het gekrijs van huilende baby’s – er zijn weinig geluiden die méér door merg en been gaan. Carole Lasham is kinderarts in het Tergooi Ziekenhuis in de Gooi en Vechtstreek en schreef een boek over de ‘Karp-methode’, een manier om gezonde baby’s die (excessief) huilgedrag vertonen stil te krijgen. Me-to-we’s Charlotte sprak met haar.

Lees ook: 18 redenen om in huilen uit te barsten (als je net een baby hebt gekregen)

Met deze methode is, zo wordt gezegd, de ‘uitknop’ gevonden voor huilende baby’s. Hoe ziet de Karp-methode eruit?

Carole: “Hij bestaat uit vijf duidelijke stappen:

1. Bij stap één baker je je kindje goed in. Hiermee boots je de strakheid van de baarmoeder na.

2. Vervolgens leg je je baby op zijn zij, op je arm. Op deze manier kan de zogeheten Moro-reflex (een reflex waardoor een baby wakker schrikt) niet plaatsvinden.

3. Bij stap drie zeg je ssssht in het oortje van de baby. Dat mag je net zo hard doen als dat de baby huilt. Een kind is gewend in de baarmoeder vanaf 28 weken constant het geluid te horen van jouw ruisende bloed. Dat geluid bereikt wel de tachtig decibel – alsof er een grasmachine aanstaat. En dat vinden ze prettig, dat geeft hen troost.

4. Daarna wiebel je het hoofdje een beetje heen en weer, terwijl je het goed ondersteunt. Baby’s houden van beweging, toen ze in je buik zaten liep jij ook de hele dag rond.

5. Tot slot geef je een speentje, waardoor het kindje kan toegeven aan de sterke zuigreflex dat het de eerste drie maanden heeft. Harvey Karp (de kinderarts die de methode ontwikkelde, red.) zegt: ‘Ik heb iedere gezonde baby binnen een minuut stil.’ Ik geloofde daar in eerste instantie niks van, maar het is echt zo.”

Klopt het dat Harvey Karp zich met name heeft verdiept in hoe niet-westerse culturen omgaan met huilende baby’s?

Carole: “Ja, want daar hebben ze nagenoeg geen huilbaby’s. In Afrikaanse culturen dragen moeders hun pasgeboren kindje constant bij zich. Die baby’s huilen niet. Ik heb twee weken op een kinderafdeling in Zambia gewerkt en zag dat als een baby begon te huilen, de moeder het in een doek wikkelde, het ssshh geluid maakte, ermee wiebelde en het ergens op liet zuigen. Baby’s daar zijn negentig procent van de tijd bij hun moeder. Ter vergelijking: in de westerse wereld is dat maar dertig procent. Voor de rest liggen de baby’s in een Maxi Cosi, een box of alleen in een bedje. Dat is heel stil voor ze, terwijl ze geluid en beweging nodig hebben.”

De methode klinkt op zich logisch en best voor de hand liggend.

Carole: “Dat ís het ook. Het is absoluut geen raketwetenschap, het is gezond verstand en back to basics. Maar toch zie ik dagelijks wanhopige ouders in mijn praktijk die geen idéé hebben wat ze aan moeten met hun huilende baby. Daarom heb ik mijn boek geschreven.”

Werkt deze methode voor alle huilende baby’s?

Carole: “Nee. In vijf procent van de gevallen mankeert een baby echt iets. Dat moet eerst door middel van lichamelijk onderzoek worden uitgesloten. Is een kindje gezond maar huilt het ‘gewoon’ veel, dan kan de Karp-methode perfect werken. Weet je: het is volstrekt normaal dat baby’s huilen. In de eerste week is een baby vaak nog niet helemaal ‘geland’ en meestal heel rustig. Maar na die week ontwaakt hij en begint te huilen. De eerste zes weken kunnen baby’s nog niet goed zien en omdat hun hersentjes nog niet rijp zijn, hebben ze de eerste drie maanden last van de zogenaamde primitieve reflexen, zoals de zuigreflex, de grijpreflex en de Moro-reflex. Dit veroorzaakt veel prikkels, die ze niet goed kunnen verwerken. De enige manier voor een baby om zich te uiten en te communiceren is door te huilen.”

Toch gaan veel ouders met hun huilende baby naar de dokter, omdat ze zich zorgen maken.

Carole: “Klopt, heel veel ouders zelfs. Een paar jaar geleden waren er 180.000 baby’s geboren in een jaar en hadden er 40.000 ouders bij een arts aangeklopt omdat ze zich zorgen maakten om hun huilende kindje. Dat is twintig procent, erg veel. Ik denk dat het komt omdat ouders als hun kindje veel huilt – en de piek ligt meestal rond de 6-8 weken – gaan googelen of jan en allemaal om raad vragen. Dan stuiten ze op allerlei informatie. Het zou koemelkallergie kunnen zijn, reflux, darmkrampjes. De ouders zijn vaak doodop en desperate en gaan langs bij een arts of zoeken het in het alternatieve circuit. In het natuurlijke huilpatroon zien we dat het (vele) huilen sowieso afneemt na de achtste week. Na een maand of drie, vier is het nagenoeg verdwenen. Ouders denken dan dat de hulp die ze hebben ingeroepen de reden was dat het huilen verminderde, maar ik denk dat het ermee te maken heeft dat de primitieve reflexen dan verdwenen zijn. Geloof me: veel baby’s zijn volledig overgemedicaliseerd. Dat is totaal onnodig.”

Lees ook: 20x Hysterische én herkenbare redenen waarom kinderen huilen

Foto: Thinkstock.