De carrierèbitch: “Ik kan zuipen als een vent, maar een bevalling, dat leek me niks”
We trakteren jullie op een serie moeder- en vaderkarikaturen. Van die types die iedereen wel kent, maar van wie je denkt: ‘Nee, dat meent ze/hij toch niet echt?’ (En dan nog een tandje erger!) Dit keer: carrièrebitch Vanessa (34)
Vanessa: ‘Ik wilde altijd een topcarrière. Mijn moeder zat thuis, mijn vader deed in mijn ogen alle leuke dingen, ik wilde hem zijn en niet haar. Ik ben rechten en bedrijfskunde gaan studeren, en al snel werkte ik bij een groot advocaten- kantoor aan de Zuidas. Elke avond zuipen met mijn mannelijke collega’s, en dan gewoon weer om zeven uur naar het kantoor. Nu ben ik een van de jongste partners ooit van een van de grootste advocatenkantoren.
In de liefde ben ik nooit echt handig geweest. Ik heb er gewoon geen tijd voor. Wel wilde ik graag een kind, maar daar wilde ik niet echt tijd voor vrijmaken. En ik zag ook heel erg op tegen de bevalling. Ik kan mensen ontslaan, ik kan drie nachten doorwerken en ik kan zuipen als een vent – maar een bevalling, dat leek me echt zo eng.
Toen hoorde ik van draagmoeders in India. Dat leek me wel wat. Ik heb alles voorbereid met een Indiase arts die ik alleen via Skype sprak. We hebben zaad besteld in Denemarken, in Spanje zijn mijn eicellen eruit gehaald, die hebben de artsen naar India gestuurd met DHL en daar hebben ze een vrouw bevrucht die ik niet ken.
Negen maanden later werd mijn dochter geboren. Ik heb haar drie maanden na de bevalling laten ophalen door mijn nichtje. Ik vind het een vies land, ik wilde niet zien in wat voor gore omstandigheden ze was geboren. En het leek me wel lekker om die eerste drie maanden over te slaan. Ik heb geen tijd voor al dat gehuil.
Toen Isabel eenmaal hier was, kon ze meteen naar de crèche. Ik had er één gevonden waar ze van acht uur ’s morgens tot zeven uur ’s avonds open zijn, dat was redelijk uniek, maar het was niet genoeg. Ik nam een nanny, maar ik vond het toch wel heel zwaar. Want ja, die nachten moet je toch zelf doen, en Isabel werd zeker een keer per week ’s nachts wakker!
Ik hoorde van een service in Hongarije, een soort kostschool voor baby’s. Ze doen er heel leuke dingen met de kinderen, veel leuker dan ik kan bedenken! Isabel kon er terecht, ook al was ze nog geen één. Nu is ze daar. Soms ga ik er een weekendje naartoe, lekker naar een mooi hotel, uit eten in Boedapest, en dan bezoek ik haar een paar uurtjes. Ik heb vijf weken vakantie, dan gaan we lekker naar een huisje aan het strand en geniet ik intens van haar. Lekker met mijn Viktor & Rolf-Bugaboo flaneren langs de boulevard!’
Dit is een aflevering uit een serie extreme typetjes. Ook op Me to We: de Oermoeder die haar kinderen het liefst baart in de achtertuin van haar nieuwbouwwoninkje. (Jullie mogen zelf raden welke elementen hieruit waar zijn – en welke verzonnen…)
