Heb je eindelijk me-time, verlang je weer naar je baby. En meer tegenstrijdige moedergevoelens

Zo gek, maar dat hele moederschap is, zeker in het begin, zo paradoxaal als wat. Verlang je naar het ene, wil je tegelijkertijd ook precies het tegenovergestelde. Lees maar even mee. Herkenbaar, toch? Of totaal niet? Knipoog…

Lees ook: Wat ik het meest mis nu ik moeder ben

1. Je wilt heel graag me-time, maar als je dat hebt, mis je de baby
   Oh wat heb je het gemist, even in je eentje op stap. Maar als je dat dan doet, die eerste keer, besef je opeens op dat terras met een wijntje in je hand en een tijdschrift voor je neus; is dit het nou? Ik mis mijn baby! En zit je ongemerkt een kussentje van de bank te aaien. En dus klok je dat wijntje achterover om zo snel mogelijk weer de vanillegeur van je baby op te snuiven.
2. Je wilt héél graag de baby op bed leggen, zodat je rustig een filmpje kunt kijken
   De hele late namiddag staar je de minuten van de klok tot je je baby op bed mag leggen. Flesje erin en dan eindelijk even tijd om een filmpje te kijken. Maar haha! Dacht je het zelf! Zodra die baby op één oor ligt, lig jij ernaast/bij in de buurt. Leuk, dat Netflixen, maar weet je wat helemaal leuk is? Precies ja, slapen!
3. Je vindt dat je baby al heel snel doorslaapt
   En dat vertel je iedereen uitbundig. Maar wat je erbij vergeet te vertellen, is dat je jezelf rijk rekent. Want slapen van 0.00 van 04.30 vind jij misschien doorslapen, maar de rest van de wereld vindt dat niet, hoor. Dat dat geen doorslapen is, daar kom je nog wel wel achter, over een jaar ofzo, als je baby écht doorslaapt. Maakt niet uit, neem jezelf maar voor de gek. Alles om dat eerste jaar door te komen, toch?
4. Je vindt je baby de knapste ter wereld
   Ooit zo’n mooie baby gezien? Nee, echt niet! Je kijkt niet met een roze bril, hoor, ben je gek. Totdat je met je man drie jaar later de babyfoto’s zit te bekijken en zegt: ‘Ons hartelapje keek wel een beetje scheel met die dikke plofkop, hè?’ Om daar vervolgens hartelijk om te lachen met zijn tweetjes.
5. Je bent kotsmisselijk van het slaapgebrek
   En toch blijf je maar eten. In de hoop dat je er energie van krijgt, ofzo. Maar ja, dat helpt niet en het enige resultaat is dat je én die zwangerschapskilo’s niet kwijt raakt, en dat je nog misselijker wordt dan je al was. Dus zeg ik alvast: doe het niet!!! Werkt niet. Sloten koffie ook niet en Redbull al helemaal niet. Helaas-pindakaas…
6. Je denkt dat je uitrust van de eerste nacht doorslapen
   Maar ook daarvan weet je na een tijdje; dat was helemaal niet waar. Van die eerste nacht doorslapen werd je juist compleet door de mangel gehaald, omdat je niet meer puur op de adrenaline door hoefde te halen. En dan, man, dan komen de slopende weken/maanden pas écht. (sorry jongens, ik kan het echt niet mooier maken dan het is.)
7. Je neemt je voor om je kind écht niet achter een schermpje te zetten
   Want: verderfelijk, niet goed voor de fantasie, kinderhersentjes worden ervan gekookt, het houdt je kinderen dom, ze worden er dik van, slapen slecht; alles heb je erover gelezen dus die verderfelijke schermpjes komen jouw huis niet in. Dat jouw mobieltje aan je hand zit geplakt omdat je sociale leven anders echt totaal aan gort ligt, is een heel ander verhaal. Vind jij.
8. Je dacht het leuk zou zijn, kinderen
   Maar dat eerste jaar is toch vooral buffelen, buffelen, buffelen. Niks geen grapjes, diepe gesprekken, op avontuur, spelletjes doen of met een gitaartje bij het kampvuur. Allemaal niet, nou vráág ik je! Gelukkig is dit de enige paradox die je stuk kunt slaan: over een paar jaar pluk je er de vruchten van, van dat moederschap nu.

Lees ook: 13 Lessen die je leert in het eerste jaar moederschap

Nog meer lezen van Franke? Volg haar dan op Instagram