De 16 dingen die ik sinds het moederschap ben kwijt geraakt

Is het jou ook al opgevallen? Dat je van alles kwijt raakt zodra je moeder wordt? Zoals je figuur? Of je mobiele telefoon? Dit zijn de dingen die Franke sinds het moederschap mist. En… hoe zit het met jou?

Lees ook: 31 waarheden over het moederschap die niemand je nog heeft verteld

Beste dames, ik weet niet hoe het met jullie zit, maar sinds het moederschap zijn er behoorlijk wat dingen die ik kwijt ben – en dat is niet alleen mijn sleutelbos die peuter Olle maar al te graag op de meest onmogelijke plekken begraaft als ik éventjes drie seconden niet oplet. Nee, het is nog veel meer dan dat. Kijk maar, hoeveel ik kwijt ben:

1. Mijn borsten
   Niet dat ik vroeger nou een flinke bos hout voor de deur had, maar het weinige dat er was, is letterlijk uit me gezogen. Ik begrijp ook opeens voor het eerst van mijn leven waar push-ups eigenlijk voor dienen (Wat een uitvinding! Wat een zegen voor de mensheid!)
2. Mijn billen
   Ik kan wel net doen alsof ik een rond achterwerk à la J.Lo heb, maar helaas, ook hier geldt: het weinige dát ik had qua ronding, lijkt met een koekenpan tot moes geslagen. Ergo: ik heb ze helemaal cadeau gekregen: moekebillen. Die zien er gewoon echt anders uit dan andere billen, die moekebillen. Af en toe overweeg ik een tripje naar Brazil, om ze daar te laten liften, maar ja, dat is ook weer zo’n gedoe. Mocht iemand een goede push-up-spijkerbroek-merk weten, dan heb ik interesse.
3. Kortom, mijn jeugdige figuur ligt lichtelijk aan gort. Maar aangezien mijn sportroutine dat ook ligt, ben ik in een vicieuze cirkel beland. En vraag ik me echt oprecht af of die sixpack er ooit nog gaat komen, want daarvoor moet ik wel meer doen dan met mijn sportkleren achter de tv zitten. Och, discipline….
4. …Discipline! Volgende puntje. Met discipline dingen doen, ik krijg het maar niet voor elkaar, zeker niet als Olle (2) en Puk (4) zich bij me in de buurt bevinden met hun kabaal en gedoe.
5. Mijn volle bos haar. Ook weg. Manlief jammert al jaren: ‘Als je maar niet je haar kort knipt.’ Dat heb ik pasgeleden toch gedaan, want die kale plekken waren geen porum. Een korte bob werd het. Heel hip schijnt dat te zijn, maar manlief stortte ter aarde en huilde met zijn armen op de hemel gericht: ‘Dit is dus het begin van het einde!’
6. Mijn gevoel voor humor. Chronisch slaapgebrek? Ja. Humor? Mwa. Ik kan er gewoon niet echt om lachen als Olle een pollepel in de wc doopt en er vervolgens aan likt. Gelukkig vinden de mensen aan wie ik dat vertel, het wel weer grappig. Is het toch nog ergens goed voor geweest.
7. Mijn hipster-vrienden. Nou ja, ze zijn eigenlijk te oud om hipsterisch te zijn, maar mijn hippe grachtengordel-quasi-culturele-intellectuele-door-de-weekse-drinkende-bourgondiërs, die liet ik samen met mijn yuppenappertement achter in Amsterdam. Want afreizen naar de betere burgerlijke buitenwijk? Die hipsters niet gezien hoor, die verlaten de grachtengordel alleen voor een verre bestemming als Bali.
8. Daarmee samenhangend: mijn verslavingen of neigingen tot verslavingen. Omdat ik zelf dus niet meer doordeweeks in die kroeg zit. Och, fles wijn, och sigaret, mijn oude vrinden, ik mis jullie soms zo.
9. En ook daarmee samenhangend: mijn grote bek. Foetsie. Daarvoor in de plaats is een slappe jankerd teruggekomen die bij elk schattig babyfilmpje op YouTube al zit te grienen. Lekker dan.
10. Mijn hyperfocus. Vroegah kreeg ik echt werk voor elkaar, enzo. Nu doe ik maar zo’n beetje alsof, dwaal zestien keer af op een dag en hoop dat niemand het merkt.
11. Mijn glanzende carrière als kantoortijgert heb ik daarmee ook automatisch aan de wilgen gehangen, lees maar even hier. Carrièrezelfmoord noem ik het maar, want de termen glazen plafonds en burn-outs zijn ook weer zo 2015.
12. Mijn rust. Om Wat Dan Ook Te Doen. toch best gek, omdat ik dus geen moeilijke baan meer heb. Maar rustiger is het er niet op geworden. Ik doe iets niet goed in mijn leven.
13. Mijn angst voor autorijden ben ik gek genoeg ook kwijt. Sterker nog, in de auto zitten, zonder kinderen, is tegenwoordig een verwenmomentje van jewelste.
14. Mijn seksleven. Ga ik verder niks over zeggen, zeg, veel te intiem, ben je mal. Er valt ook niks te vertellen, want er gebeurt dus niks. En ja, voor dat onsexy korte haar en die moekebillen, daarvoor steek ik de hand in eigen (kleine) boezem. Daar is die vicieuze cirkel weer…
15. én 16. Tot slot: mijn smetvrees. Ook weg. Dwangneuroses, zelfde verhaal. Ik krijg met die twee kleine koters de kans gewoon niet, om drie keer per dag terug naar huis te gaan om te checken of het gas nog aanstaat. Ga er maar aanstaan, ChimpieChamp overleven mét smetvrees, als je kind 34 willekeurige ballen uit de ballenbak aflikt. Niet te doen, toch?

Tof als kraamcadeau of gewoon voor jezelf: bestel hier de boeken van Franke.