Brief aan alle jonge vaders: op een dag staan jullie weer op nummer 1 (maar nu even niet)
Het is best even wennen, moeder worden. In alle hectiek kun je zomaar vergeten dat je man ook af en toe nog aandacht wil. Hij kan immers prima voor zichzelf zorgen, toch? Daarom, lieve jonge vaders, namens een moeder die ook niet altijd alle ballen even goed in de lucht kan houden: een welgemeend sorry.
LEES OOK: Brief aan mijn kinderloze vriendinnen: dankjewel dat jullie zijn gebleven
Lieve jonge vaders,
Sorry! We zeggen dit weliswaar niet zo snel en niet zo vaak, omdat we er voor ons gevoel niet zoveel aan kunnen doen dat we wat minder aandacht voor jullie hebben. Ten eerste: we zijn ongeveer vanaf week nul van de zwangerschap één brok hormonen. Hormonen doen rare dingen met je. Dat weten jullie misschien nog wel van die andere welbekende hormonale toestand: PMS. Dan doen jullie ineens alles verkeerd (en wij niet, zo vertellen onze hormonen ons). Tel daar nesteldrang, wat exotische kwalen, geheugenverlies en het Hema-hormoon bij op, en tadáá, je spreekt van een zwangerschap.
Zijn jullie net een beetje gewend aan onze moodswings plus onze A. totale desinteresse in seks, B. nymphomanie (doorhalen wat niet van toepassing is), dan breken onze vliezen. Ja, jullie schrikken je een ongeluk, ook al wist je dat dit eraan zat te komen, maar wij ook! En dan moet het hele geweld van de bevalling nog beginnen. Over hormonen gesprokken, tijdens zo’n bevalling komen er ook een paar vrij. Met als gevolg dat we jullie (het is echt niet expres) van ons af duwen/uitschelden/bevelen geven/slaan.
Ten tweede: we slapen minimaal een jaar niet. Nu zeggen jullie misschien: wij ook niet, en dat ontkennen we ook niet, maar bij ons beginnen de slapeloze nachten al halverwege de zwangerschap. Omdat we voortdurend moeten plassen, niet meer lekker liggen, er een baby gymnastiek aan het doen is in onze buik of omdat we meer zin hebben om keukenkastjes te schrobben. Na negen maanden zijn we gewoon óp, en we hebben ergens de ijdele hoop dat we lekker kunnen uitrusten als de baby er eenmaal is. Maar daar blijkt die baby toch anders over te denken.
Het schamele restje energie dat we nog over hebben, gaat vervolgens naar de baby (95%), naar de nuttige adviezen van de kraamverzorgster (3%), naar het kraambezoek (1%), en dan blijft er niet meer zo heel veel voor jullie over. Maar even voor de duidelijkheid: wij balen daar net zo hard van als jullie. Wij willen ook veel liever samen met jullie op een roze wolk liggen, helemaal in de wolken, met een wolk van een baby tussen ons in die helemaal tevreden is. Iets met heel veel wolken dus! In plaats daarvan zijn we moe, chagrijnig en snauwen we jullie af omdat jullie niet alles perfect doen (wij ook niet, daar raken we nou juist zo chagrijnig van). Gelukkig zijn daar wel af en toe die momenten met een gouden randje waarbij alles op z’n plek valt en het niet meer uitmaakt dat het niet allemaal perfect is, dat we weer net zo verliefd zijn op jullie als op de baby. Maar het gros van de tijd – dat weten we zelf ook wel, daarom deze brief – laten we jullie toch een klein beetje links liggen. We kunnen maar weinig met jullie geklaag over slapeloze nachten (kom op zeg, jullie zijn niet bevallen) of gebrek aan vrije tijd (jullie wilden toch ook een baby?), laat staan dat we tijd of puf hebben om als vanouds met jullie de kroeg in te duiken, op het strand naar de zonsondergang te staren of spetterende seks te hebben.
Lieve mannen, sorry! We bedoelen het allemaal niet zo kwaad. We worden gewoon enorm opgeslokt door dat nieuwe leven dat uit ons is voortgekomen en we willen niets liever dan het een goede start geven, en heel veel liefde. Net zoals jullie dat willen, alleen bij ons gaat dat dus gepaard met een berg hormonen die ons nog net iets meer opslokt dan jullie. Maar weet dat alle liefde die we in de baby steken, indirect ook voor jullie is bedoeld. We willen namelijk een liefdevol GEZIN, niet alleen een tevreden baby, en jullie staan aan de basis daarvan. Alle tijd die we investeren om de baby in een ritme te krijgen: bedoeld om rust en harmonie te creëren in het gezin. Dat we jullie op zolder laten slapen: omdat we jullie je nachtrust gunnen (wij missen jullie ook naast ons, echt!). Dat we proberen alles zelf te doen: bedoeld om jullie te ontzien. Dat we alle koffers pakken voor de vakantie: zodat we straks met het hele gezin kunnen genieten van een onbezorgde vakantie. Het is misschien niet zo spectaculair als romantische zomeravonden op het strand en wilde seks, maar het komt wel voort uit dezelfde bron: liefde. Niet alleen voor de baby, niet alleen voor het gezin, maar ook voor jullie. Juist ook voor jullie!
Lieve mannen, voor zover we vergeten zijn te benadrukken hoe belangrijk jullie voor ons zijn: sorry. We zouden het voor geen goud zonder jullie willen doen. De momenten dat jullie dat kleine hummeltje in jullie armen wiegen, samen kijken hoe de baby slaapt, de eerste keer dat-ie papa zegt: het zijn voor ons de kersen op de taart. Zonder jullie was er trouwens helemaal geen taart. Daar zijn we jullie eeuwig dankbaar voor. En hadden we al gezegd dat jullie er enorm sexy uitzien met een kind op de arm? Het is dat onze hormonen er nog even anders over denken, anders werd over negen maanden nummer twee geboren.
Heb alsjeblieft nog even geduld met ons. Zolang de hormonen regeren, zijn we misschien niet de allerleukste partners. Maar straks joh! Dan nemen we een oppas. Dan gaan we elkaar weer elke dag liefdevol in de ogen staren. Dan gaan we weer eens heel erg dronken worden (van twee glazen wijn). Dan lachen we om de echtelijke ruzietjes over wie er aan de beurt was om de poepluier te verschonen. Dan zeggen we: wat hebben we het zwaar gehad hè, maar ook geweldig. En dan zijn we hechter dan ooit.
Zouden jullie ons voor die tijd niet A. willen verlaten, B. willen bedriegen, of C. verliefd willen worden op iemand anders? Dat schijnt nogal veel te gebeuren tijdens de zogenaamde tropenjaren. Maar dat zouden we echt eeuwig zonde vinden, want, ook al zeggen we het niet vaak genoeg, we houden verschrikkelijk veel van jullie. En we willen het met niemand anders doen. Onze kinderen zijn voortgekomen uit liefde. Laten we die liefde nog heel lang met elkaar blijven delen.
Liefs, namens alle jonge moeders die er hetzelfde over denken,
Janneke
Lees ook: Moeder poseert als de sterren. En dat is mega leuk.
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
