Brief aan de single moeder: “In mijn ogen ben jij een held!”

Renskes vriendin is vanaf de moederschap al single moeder. Werkelijk alles heeft deze vrouw in haar eentje gedaan. Zonder klagen. Altijd als Renskes naar haar vriendin kijkt, voelt ze grote bewondering. Een gezinsleven zonder partner lijkt haar niet te doen.

LEES OOK: De 11 ergste (en grappigste) misverstanden over single moeders!

Lieve Luus,

Ik weet nog dat je zwanger raakte. Ongepland. Er was grote paniek in de tent, want wat moest je doen? De man van wie het kind was, kwam uit Engeland en jullie relatie had geen enkel perspectief. Bovendien wilde hij geen kind. En toch twijfelde je niet over het wel of niet houden van dit kind. Abortus was voor jou absoluut geen optie. Je was 37 en je zag je zwangerschap als een geschenk.  Ik herinner me als de dag van gister dat je tegen me zei: “Ik ga het alleen doen. Hoe moeilijk kan het zijn?”

Moeilijker dan je dacht, waarschijnlijk. Maar dat weet ik niet zeker, omdat ik je nooit hoor klagen of zuchten. Ik doe dat wel. Veelvuldig. Toen mijn baby nog niet doorsliep, toen bleek dat uitslapen er nooit meer inzit, toen bleek dat de behoeften van je kind altijd voorgaan en dat besef enorm indaalde.

Jouw dochter was niet de makkelijkste. Ze huilde in het begin veel en slapen was niet haar ding. Nog steeds niet. Ze is nu vier en nog steeds wordt ze drie keer per nacht wakker. Dat vertel je me als een feit. Ik zie de wallen onder je ogen, maar je vertelt me dat je vertrouwen hebt dat het vanzelf beter gaat. Dat je even de kiezen op elkaar moet zetten, dat je wist waaraan je begon toen je voor het alleenstaande ouderschap koos.

Ik vind het zo ongelofelijk knap van jou dat ze alles zelf fixt. Dat je de volledige zorg voor je dochter in je eentje draagt en dat er nog geen dag is geweest dat je niet met haar opstond, haar boterhammetjes maakte en met haar speelde of haar naar school bracht. Je beide ouders zijn overleden en je zet heus wel oppas in, maar een dagje naar de sauna of een weekendje weg met een vriendin…nee, dat doe je niet. Dat wordt te duur. Ja, je gaat echt nog wel eens de hort op en kan nog steeds aangeschoten met me naar huis fietsen, maar voor jou is er geen man die de vroege uurtjes opvangt als je je roes uit probeert te slapen. In jouw huis worden de boodschappen altijd door jou gedaan, jij gaat in je eentje naar de oudergesprekken op school, jij bent in je eentje trots als blijkt dat je dochter een talent voor tekenen heeft en toen ze recent met onverklaarbare buikpijn moest worden opgenomen in het ziekenhuis zat jij midden in de nacht alleen aan haar bed.

Eigenlijk vind jij het irritant als ik zeg dat ik het zo knap vindt dat je dit allemaal maar doet. Je wilt absoluut geen medelijden, zeg je…je hebt er zelf voor gekozen en bent ervan overtuigd dat het de beste keuze van je leven is geweest. Sterker nog: soms zeg je me dat je het soms ook wel makkelijk vindt dat je niks hoeft te overleggen met een partner, dat je geen strijd hebt over opvoeding en dat het altijd duidelijk is wie wat moet doen: jij namelijk.

Wat mij betreft rock jij de wereld. Je bent zorgzaam doch streng, je houdt ritme in het leven van je dochter, maar je weet ook wanneer het tijd is om uit de band te springen, je stoeit als een vader, je knuffelt als een moeder. In mijn ogen ben jij een held. Dat mag best wel eens gezegd worden.

Liefs,

Renske