Borstvoeding het best? Laten we niet overdrijven…
Breast is best, dat leerde Vala toen ze zwanger was van haar eerste. Dus zou ze haar kind zeker de eerste zes maanden zelf voeden. Per slot van rekening, hoe moeilijk kon het zijn?
Behoorlijk moeilijk dus ontdekte ik, een bevalling en een paar pijnlijke, bloederige tepels later. Zo moeilijk zelfs dat ik er na drie weken huilend van ellende voeden maar de brui aan gaf en een paar helse maanden lang fulltime aan het kolven sloeg. Met een enorm schuldcomplex als gevolg. Nog geen maand moeder en al ontaard. Dat is namelijk het onvermijdelijke oordeel: de moeder die niet zelf voedt, is haar kind niet waard. Stemmingmakerij pur sang, aangezien die zogenaamde enorme voordelen van borstvoeding schromelijk worden overdreven.
LEES OOK: Borstvoeding versus flesvoeding: zoek de verschillen
Geen magisch vloeibaar goud
Natuurlijk is borstvoeding voor baby’s, maar met die gezondheidsvoorsprong die ze ervan zouden krijgen valt het nogal mee. Amerikaans medisch onderzoek (o.a. Dr. Kramer’s Probit Trial en andere studies gepubliceerd in The Journal of the American Medical Association en The American Journal of Clinical Nutrition) beschrijft dat hoewel borstvoeding een aantal voordelen laat zien op het gebied van cognitieve ontwikkeling, moedermelk het risico op obesitas, astma, allergieën en ADHD eigenlijk niet verkleint, terwijl dat de afgelopen jaren wel vaak beweerd is.
Brits onderzoek laat zien dat kinderen ook niet intelligenter worden als ze moedermelk krijgen en tegenover iedere tien volledig borstgevoede baby’s staat gemiddeld slechts één oorontsteking minder (en daarvoor moet dan maar liefst 5400 uur gevoed zijn). Daarnaast is het zo dat analyse van onderzoek naar de voordelen van borstvoeding, door de United States Agency for Healthcare Research and Quality laat zien dat de onderzoeken op dit gebied vaak zwak gefundeerd zijn, weinig omvangrijk en de uitkomsten bovendien niet sluitend. Het ene onderzoek zegt dit, het andere weer dat. Dus wat nou waarheid is, weet eigenlijk niemand. Maar dat moedermelk geen magisch, ziekte genezend, vloeibaar goud is, kunnen we toch wel een beetje concluderen.
Geen keus, maar een verplichting
Hoe verdrietig is het dan eigenlijk, dat zoveel vrouwen opgezadeld worden met diepgewortelde schuldgevoelens, omdat ze hun baby’s niet hebben kunnen, of willen (shock, horror, shame on you, mama!) voeden? Want die gevoelens zitten diep, heel diep. Door alle agressieve tietenpropaganda zijn we een generatie van borstvoeders geworden en wie niet in de pas loopt, komt al gauw in het slechte moederhoekje terecht. Borstvoeden is al lang geen keus meer, het is bijna een verplichting geworden. En één van de grootste strijdpunten in de zogenaamde ‘moeder-oorlog’, die er onder vrouwen woedt. Vrouwen die hun kinderen moeiteloos zelf voeden, worden gezien als de heilige graal onder de moeders, in tegenstelling tot degenen die hun kind een flesje geven, zelfs als ze dat combineren met moedermelk, of als ze kunstvoeding geven omdat het borstvoeden niet lukt. Geen kind aan de borst? Dan verdien je het stempel van goede moeder niet. En we schromen niet om elkaar daarmee keihard om de oren te slaan.
LEES OOK: “Jouw zoon is zwakbegaafd omdat je hem niet zelf hebt gevoed…”
De kritiek op de flesvoedingscommercie is de afgelopen jaren niet van de lucht geweest. Hoe durfden Nutricia en consorten reclame te maken voor wat een slap aftreksel van the real deal was? Blije flesgevoede baby’s op billboards, het zou verboden moeten worden. En dat werd het dus. Inmiddels zijn flesvoedingsfabrikanten verplicht om op ieder pak melkpoeder te vermelden dat je eigenlijk borstvoeding zou moeten geven en dat je die ‘kúnstvoeding’ (0ver stemmingmakerij gesproken) dus beter niet kunt kopen, als je voor je kind ‘het beste’ wilt. Maar hoewel er om borstvoeding een wolk van authenticiteit en belangeloosheid hangt, is eigenlijk niets minder waar. Reken maar dat er ook in in de moedermelkindustrie flink gecasht wordt. Hippe voedingsdoeken, state of the art kolfapparaten, borstvoedingskussens, voor elk facet van het borstvoeden heb je wel een must-have accessoire. Borstvoeden is altijd alleen maar puur, eerlijk en natuurlijk? Dames, laat je niet voor de gek houden.
Ik voed, dus ik besta
Toch zijn we heilig gaan geloven dat borstvoeden de enige gezonde, juiste keus is. Het is de kracht van de maatschappelijke indoctrinatie, waar we als mensen allemaal zo gevoelig voor zijn. Helemaal als het gaat om datgene wat ons het meeste lief is: onze kinderen. Iedereen, en zeker de jonge moeder, wil het tenslotte goed doen. Van dergelijke kwetsbaarheid wordt door de lobbyisten gretig gebruik gemaakt. Gehoorzaam ontbloten we dus allemaal onze borsten, omdat de ‘autoriteiten’ ons vertellen dat dat is wat we zouden moeten doen. Ook als we dat eigenlijk helemaal niet fijn vinden, of door de grond gaan van de pijn, want we willen er nou eenmaal toch graag bij horen. Niemand wil een rood kruisje achter haar naam en door het leven als maatschappelijke paria. Want dat is waar de flesvoedende moeder bijna tot degradeert. Ik voed, dus ik besta, is tegenwoordig bijna het devies.
Is het dan allemaal een farce, is borstvoeden eigenlijk helemaal niet zo goed en moeten onze baby’s collectief aan de fles? Nee, natuurlijk niet. Er komt niet voor niets melk uit je borsten, dus dat is voor een baby hartstikke gezond. Maar dat geldt ook voor flesvoeding en daar zit hem de crux. Het één is niet superieur over het ander; dat is simpelweg een feit en geen onderwerp voor discussie. Het is dan ook tijd dat we stoppen te geloven in die leugen en hem halsstarrig aan elkaar op te dringen. Het enige dat we ermee creëren is haat en nijd in een periode dat we als vrouwen een front zouden moeten vormen. Nieuw moederschap is net als een nieuwe baan: al verwarrend, tijdrovend en moeilijk genoeg, zonder dat er betweterige en vingerwijzende collega’s aan je bureau staan. Wat ‘het beste’ is bepaal je zelf, omdat dat dat goed is voor JOU en daarmee ook voor je kind. Je kind te eten geven, dát is een verplichting, maar hóe, dat is dan weer een keus.
LEES OOK: 10 Dingen die je nooit moet zeggen tegen iemand die borstvoeding geeft.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
