Blijf zo lang mogelijk baby. Want het leven zit vol met verdriet, ziekte en Jan Smit

Marcel is 44. Hij is journalist, getrouwd met Carlijn en heeft een baard, alsmede een elf maanden oude dochter die Sammie heet. Op Me-to-We.nl vertelt hij hoe het zover heeft kunnen komen. En over hoe het nu verder moet.

Vooralsnog ben ik geen competitieve ouder. Je kent het type wel. Kan geen drie zinnen uitspreken zonder te vertellen hoe ontzettend snel Mees kon lopen of hoe vlot de kleine Gember was met haar eerste danspasjes. Het type ook dat slechts met de grootst mogelijke moeite over iets anders kan praten dan het wondertje dat hij en zijn minstens zo briljante geliefde hebben geproduceerd. Fjodor was drie maanden toen hij liep! Geurtje was een week oud toen ie zindelijk was! Heimen-Jan scoorde zijn eerste punt bij hockey na dertig seconden! Shania kwam al pratend de baarmoeder uit!

Zo ben ik dus niet. Begrijp me niet verkeerd: Sammie is alles voor mij, werkelijk de hele wereld enzo, maar laten we realistisch blijven; het gaat nog wel even duren voor ze praat, loopt of het medicijn voor een levensbedreigende ziekte ontwikkelt. Ik houd er bovendien sterk rekening mee dat ze geen tennisprof wordt en ze zal de Voice Of fucking Holland misschien ook niet winnen.

Dat geeft niks. Want de Voice zuigt ballen en Sammie is een baby en dat mag ze van mij zo lang mogelijk blijven. Als andere ouders vragen of ze ‘nou nog niet zit’ of anderszins menen dat ze ‘wat trager dan onze Pepper’ is, dan vind ik dat prima. Ik word niet boos of jaloers, maar ik zeg: “Het klopt, andere ouders, Sammie kan nog niet zitten en met de tafel van zeven heeft ze ook nog wat moeite.” En daarna leg ik nog maar eens uit dat Sammie een baby is. En dat ze dat zo lang mogelijk mag blijven.

Want volwassen zijn, daar komt een hoop ellende bij kijken. Het lijkt zo leuk, die grotemensenwereld, zeker als je klein bent, maar het is feitelijk een grote verdorven blubberzooi. Met oorlog en verdriet en dood en  jeuk en ellende en Jan Smit. Dus beter blijft Sammie wat mij betreft zo lang mogelijk zo klein mogelijk. Ik zou er alles voor over hebben om me twee uur lang zorgeloos te kunnen vermaken met een prop papier, een handje modder een soepstengel. Geen zorgen over geld, werk en de bloody boodschappen. Nee, Sammie, blijf jij maar lekker liggen, zo lang als je kunt, want ik zeg het je: vanaf de grond is het leven veel beter.

Lees ook: Vertrouw altijd op jezelf. En op Marcel.