Autisme in Sesamstraat: muppet Julia versterkt de leukste straat in kinderland
Volgende maand introduceert de Amerikaanse versie van Sesamstraat een nieuw karaktertje: Julia. Julia lijkt een muppet zoals alle andere: lief, vrolijk en enthousiast. Maar er is wel iets bijzonders aan Julia, want soms kan ze het allemaal niet zo goed meer aan. Julia is namelijk autistisch.
Welk kind is er niet opgegroeid met Sesamstraat? Ik kan me nog herinneren hoe ik iedere avond op mijn blauwe kussen bij de kachel voor de televisie zat en me bescheurde om de perikelen van Tommie en Ieniemienie die Meneer Aart het leven zuur maakten. Ik ken Bert en Ernie’s Alfabetmars nog steeds uit mijn hoofd en zodra ik zelf kinderen kreeg heb ik dus ook meteen de hele Sesamstraat dvd-collectie aangeschaft. Sesamstraat is door de jaren heen met recht een instituut geworden. Niet alleen omdat het gewoon leuk is, maar vooral ook omdat het kinderen heel veel leert. Lezen en rekenen bijvoorbeeld, maar ook dat je moet delen, samen moet spelen en lief moet zijn voor elkaar. Ook als iemand anders is dan jij.
Lees ook: Als je je autistische kind stiekem altijd onderschat.
Met de komst van Julia in ’s werelds bekendste straat wordt dat nog eens extra onderstreept. Julia heeft namelijk ASS (Autisme Spectrum Stoornis) en doet alles dus net een beetje anders. Soms vindt ze dingen moeilijk, of ze begrijpt iets niet helemaal. Dat is wel even wennen voor haar vriendjes, want waarom reageert ze soms zo vreemd? Maar gaandeweg leren ze dat Julia weliswaar niet helemaal is zoals zij, maar daarom niet minder lief. “Soms moet Julia gewoon even pauze” vertelt Abby, een ander karaktertje bijvoorbeeld. Een treffende omschrijving, want zo is het wel voor veel kinderen met autisme. Het leven kan bij hen hard aankomen. En dan hebben ze soms dus inderdaad gewoon even pauze nodig.
Met Julia speelt Sesamstraat in op het feit dat maar liefst 3 procent van alle kinderen een stoornis heeft op het autistisch spectrum. Het is dus zeer waarschijnlijk dat een kind te maken krijgt met een leeftijdsgenootje met ASS en dan is het wel zo fijn om een beetje te weten hoe dat zit. Maar zijn er nu dan ineens zoveel meer kinderen met autisme? Want vroeger konden we het toch ook prima af zonder autistische muppet, dus hoezo moeten we dan nu ineens een autist in Sesamstraat? Tja, vroeger waren er net zo goed autistische kinderen natuurlijk. Maar ipv autistisch noemden we ze dan ‘raar’, of ‘lastig’. Omdat er gewoon nog niet zoveel bekend was over autisme. Gelukkig weten we nu wel beter en weten we vooral ook steeds méér. Dat is fijn voor ons, maar vooral ook voor de autistische kinderen zélf. Want niet begrepen worden in een voor jou onbegrijpelijke wereld, dat is gewoon echt heel vervelend.
Maar ja, moeten we dan straks een aparte muppet hebben voor alle stoornissen en aandoeningen? Nu een autistische muppet en what’s next? Een dyslectische muppet, een ADHD-muppet, een gehandicapte muppet, een muppet met gescheiden ouders, een muppet uit een homogezin en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Dan wordt het wel een beetje druk daar en waar moeten al die gemankeerde muppets dan wonen? Want de huizenmarkt in Sesamstraat gaat dan natuurlijk totaal over de kop en ik weet niet of het toch al zware gemoed van Meneer Aart dat nog wel aan kan. Maar nee, even zonder dollen, wat mij betreft mag er een heel legioen muppets met een stoornis asiel komen zoeken in Sesamstraat. Want we kunnen onze kinderen niet vroeg genoeg leren dat we allemaal anders zijn. En dat dat helemaal niet erg is. Dat je vriendjes kunt maken in alle soorten en maten en dat ze allemaal speciaal zijn, op hun heel eigen manier. En, dat ieder kind de wereld weer een beetje mooier maakt. Gewoon, omdat ‘ie is zoals ‘ie is.
Mijn eigen autistische zoon is inmiddels jammer genoeg te oud voor Sesamstraat. Maar ik denk dat Julia hem best weleens had kunnen helpen. Want soms voelt hij zich best alleen en vraagt hij zich af of er dan echt niemand is zoals hij. Terwijl er juist zoveel zijn en vooral ook, dat het gewoon niet uitmaakt dat hij autisme heeft. Want dat hij net zoveel recht heeft op vriendjes en op acceptatie. Dus laten we hopen dat Julia er ook snel in Nederland voor gaat zorgen dat dat er komt. Voor kinderen zoals mijn zoon en voor iedereen die een beetje ‘anders’ is. Want anders zijn, is prima.
Lees ook: Door de ogen van een autistisch jongetje… Zou jij het halen?
(Bron: NOS, beeld: YouTube)
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
