Anna (71) ergert zich aan de nieuwe moedercultus: “Selfies maken met je baby aan de borst? Dat is geen moederschap.”
Anna (71) is oma van drie kleinkinderen. Nu haar dochter volwassen is bekijkt ze het moederschap van een afstand en verbaast zich met regelmaat over hoe het er tegenwoordig aan toe gaat. Bijvoorbeeld over de onrealistische eisen waar moeders aan moeten voldoen.
Een tijdje geleden las ik een artikel over mevrouw Boomsma. Ja precies, die van meneer Boomsma, die vroeger veel deed met geloven en de EO en die nu nog steeds veel doet, maar dan voornamelijk met reclame maken en het daarmee verdienen van veel geld. Zijn mevrouw Boomsma is erg mooi, ik zou ook wel van die prachtig vallende haren willen hebben op een doordeweekse dag, en zo’n glanzend perzikhuidje. Mevrouw Boomsma heeft twee kindjes, geen baan en gaat volstrekt op in de zorg voor die kindjes. Dat vindt zij een must. Mevrouw Boomsma is een boegbeeld in de nieuwe moedercultus: de hedendaagse cultuur die vrouwen oplegt om perfecte moeders te zijn. Moeders die de grootste voldoening in hun leven halen uit het geven van borstvoeding, het dragen van hun kind en het prediken van het belang van moeder-kind hechting. Daar heeft zij haar beroep van gemaakt. En via de sociale media kijkt zij op haar foto’s gelukzalig in de camera en spreekt zonder woorden een waarde-oordeel uit naar andere vrouwen: “Waarom doe jij dat niet?” Ik word heel pissig van mevrouw Boomsma.
LEES OOK: Fuck dat feminisme, mama wil een traditioneel gezin.
Ook zag ik laatst de documentaire Vrouwen aan de Top, waarin twee vrouwen laten zien hoe werk en gezin samen kunnen gaan. In die documentaire was ook een vrouw die het niet voor elkaar heeft kunnen krijgen. Die gesneuveld is omdat ze niet aan die moedercultus heeft kunnen voldoen. Een moedercultus die vrouwen een schuldcomplex aanpraat omdat ze naast de zorg voor de kinderen, ook nog zelf een leven willen hebben. Deze mevrouw gaf haar baan op, uit schuldgevoel naar haar kinderen. Haar droom was een succesvolle carrière, maar nu ging ze met haar kindjes naar de kinderboerderij. Omdat ze daar veel meer voor terugkreeg, zei ze, terwijl de vertwijfeling op haar gezicht te lezen stond. Ik kreeg er een beroerd gevoel bij. Omdat dit is wat de nieuwe moedercultus doet: vrouwen demoniseren als ze zich niet conformeren aan dat perfecte plaatje.
In het eerder genoemde artikel sprak mevrouw Boomsma niet over de centen die er verdiend moeten worden om een gezin draaiende te houden. Om brood op de plank, een dak boven je hoofd en kleren aan je lijf te krijgen. Zij heeft meneer Boomsma die dat voor haar doet. Mevrouw Boomsma is een statussymbool geworden. Zij vergeet daarbij dat er niet alleen heel lang gestreden is voor verandering daarvan, maar vooral ook dat het voor de meeste moeders helemaal niet mogelijk is om alleen maar mooi te gaan zitten zijn met een baby aan hun borst. Niet werken terwijl je een gezin hebt, en geen Staatsloterijwinnaar of beroemdheid bent, betekent dat er dus iemand anders is, die dat wel doet en zoveel verdient dat er een heel gezin van onderhouden kan worden. Daar moet je heden ten dage in je eentje een aardig loon voor thuisbrengen. En dat is in veel gezinnen niet het geval, dus ga je beiden aan de bak. Met je kont op de bank blijven zitten, als je gezond bent, is pure luxe. Mevrouw Boomsma mag dan kunnen keutelen met haar kleine Aries, maar zij en soortgelijke moeders met haar verkopen sprookjes en doen andere vrouwen daarmee onrecht aan.
Als ik naar mijn dochter en haar vriendinnen kijk, zie ik vrouwen, moeders, die hun uiterste best doen. Die hard moeten werken om hun gezin draaiende te houden. Die goede en betrokken moeders zijn, ook al zijn ze niet altijd thuis bij hun baby’s. Maar toch zijn ze allemaal onzeker en voelen ze zich falen. En dat is de schuld van die moedercultus. Voor mijn part blijven die vrouwen de rest van hun leven koffie drinken en draagdoeken kopen van het geld van hun mannen. Niet wenselijk, wat mij betreft, maar ieder haar eigen keus. Maar dat die levensstijl vervolgens de maatstaf wordt waar iedere moeder zich aan moet meten, vind ik verkeerd. Dat is namelijk geen goed moederschap, dat is alleen maar privilege. En mevrouw Boomsma zou er goed doen om zich te realiseren dat dat misschien weliswaar lekker is, maar heus niet iets op om trots op te zijn.
LEES OOK: Oma vertelt: hoe ik als recalcitrante feministe zonder kinderwens een recalcitrante moeder werd.
Anna (70) is al 48 jaar getrouwd met Beer (71). Ze heeft een dochter en drie kleinkinderen. Anna verzet zich al haar hele leven tegen de traditionele rolpatronen in de samenleving en verbaast zich regelmatig over de houding van de Nederlandse vrouw en moeder.
