Als je peuter een nachtbraker wordt. (Slaap verdomme, rotkind, SLAAP!!!)
Om half 4 ‘s nachts wakker worden en hardop al je woordjes oefenen? Annemieke’s peuter vindt het doodnormaal. Annemieke daarentegen is op. Doodop.
Sinds een paar weken is het grote horror. Iedere nacht weer. K. vindt het allemaal wel best. Maarja, hij slaapt al maanden op de bank en wordt alleen wakker van incidenteel gekrijs als ik toevallig naar de WC ben op hetzelfde moment dat onze dochter wakker wordt. Ik daarentegen ben op. Want mijn dochter weigert ‘s nachts door te slapen.
Horrorfilm
Don’t get me wrong, ik zeur niet over die gemiddeld drie tot zes keer per nacht dat ze wakker wordt omdat ze behoefte heeft aan troost en nabijheid, en na een aai over haar bol en een paar teugjes moedermelk weer in slaap valt. Even drinken en weer doorpitten, zelfs al is het twee uur ‘s nachts, is geen enkel probleem. Wel een probleem is, is dat ze sinds een paar weken midden in de nacht klaarwakker is. Opeens staat ze naast me in bed en staart me aan. Net zo’n doodeng kind uit een horrorfilm. “MAMA AAI!” hoor ik, net voordat ze in mijn oor prikt. WHAT THE FUCK?! Ga slapen, jij kleine vervelende nachtbraker! Maar slapen, dat doet mijn dochter niet.
Woordjes oefenen
Wat ze dan wel doet? Woelen, haar pyjama uit proberen te trekken en kijken wat er gebeurt als ze op mijn hoofd gaat zitten. “Slaap, verdomme! SLAAP!” fluister-schreeuw ik. Maar nee hoor, Zoë gaat lekker even al haar woordjes oefenen. Om half fokking 4 ‘s nachts. “IBBE, HOND, WOEWOEF, PAPA, SOK, BOOOOM.” Ik negeer haar gebrabbel, zeg dat het midden in de nacht is, dat normale mensen dan slapen en dat ik retemoe ben. Dat ze daarom gewoon moet gaan liggen, haar mond moet houden en proberen te pitten. In plaats daarvan probeert mijn kleine nachtbraker de lamp aan te klikken. Staat op en loopt naar het voeteneind van het bed. Zegt “UIT! MAMAAA UUUIT!” met een grote grijns. Ze is klaarwakker en wil spelen. Helaas niet in haar eentje in de box – ze begint te krijsen zodra ik haar erin dump en me omdraai. Er zit weinig anders op dan een uur lang ervoor te zorgen dat mijn klaarwakkere dochter niet uit bed valt.
Waarom gebeurt dit?
Waarom wordt ze opeens wakker? Eet ze te weinig? Ze eet vast te weinig overdag en daarom heeft ze ‘s nachts honger, die arme peuter. We voeren haar met alles wat we kunnen vinden. Rijstwafel, stokbrood, banaan, appel, kipfilet, visstick; Zoë smijt het allemaal op de grond. Uiteindelijk vreet mijn dochter zich vol aan Manchego kaas, serranoham en gerookte zalm. De koelkast is leeg, wij zijn 20 euro armer, de hond is een kilo aangekomen en Zoë slaapt belabberd. Misschien gaat ze te laat naar bed? Ik leg mijn dochter om 17u op bed. Het kost twee uur jammeren totdat ze eindelijk in slaap valt. Die nacht slaapt ze waardeloos. Misschien moeten we haar juist langer wakker houden? De dag daarna slagen we erin de bedtijd met bellenblaasshows en huiskamerdisco te rekken totdat om kwart over 9 toch echt haar oogjes dichtvallen in de kinderstoel. Ik verplaats haar naar het bed, waar ze, zoals gewoonlijk, rond een uur of 3 weer klaarwakker is.
Een sprongetje? Tandjes? Te veel input?
Is het een sprongetje? Tandjes? Een groeispurt? Te veel input overdag? Het is vast te veel druk voor haar arme kleine peuterbrein. Al die indrukken verwerken, dat kan ze niet aan en daarom wordt ze ‘s nachts wakker. We houden Zoë een hele dag thuis met alleen saaie babyspullen. Het gevolg: een dramanacht. Misschien komt het juist door te weinig input? We gaan op koopzondag naar een overdekt winkelcentrum met speelgelegenheid vol krijsende koters. Ik krijg subiet koppijn. Mijn baby vindt het allemaal maar wat grappig. Maar ze slaapt die nacht nog steeds bagger. Overdag gaat het ook niet fantastisch. In plaats van de twee tot drie uur die normale baby’s van 14 maanden slapen, houdt Zoë het na drie kwartiertjes voor gezien. Als ik geluk heb, wordt ze pas na een uurtje wakker. Een tweede keer overdag slapen? Vergeet het maar!
Mama is kapot
Zal ze wel van mij hebben. Ik kan ook niet overdag slapen (geloof me, ik heb het geprobeerd) en ben daarom nu op. Helemaal op. Kapot. Zo op dat er geen glimlachje meer vanaf kan en dat mensen vragen ‘of het allemaal wel goed gaat’. Nee, het gaat niet goed want ik slaap niet genoeg. Raar genoeg heeft mijn kind hier geen last van; Zoë staat even vrolijk om half 4 ‘s nachts op als om half 7 ‘s ochtends. Ik lees het verhaal van Hanne die niet alleen een kind van 1 heeft die niet doorslaapt, maar ook eentje van 3, en moet al janken bij het idee dat dit nog twee jaar kan duren. Hoe krijg ik mijn dochter in hemelsnaam zover dat ze niet meer midden in de nacht klaarwakker is? Wie het weet, mag het zeggen.
Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., baby Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.
