Als je kind altijd vroeg wakker is (Vala kan het niet meer aan)
Je zou denken dat de ergste slaapterreur na dat eerste jaar wel voorbij is. Vala dacht dat ook. Helaas bleek dat een misvatting. Haar dochter is inmiddels bijna 6 jaar en nog steeds altijd voor dag en dauw wakker. En ondertussen wil Vala ook gewoon weleens later dan de kippen op stok.
Laatst vertelde een andere moeder mij klagerig dat haar kind al een paar weken ‘zóóó vroeg wakker’ werd. Namelijk om 07.00 uur al. Ik heb me in kunnen houden, maar bijna had ik haar geslagen. 07.00 Uur? En dat vond zij vroeg? Wat mij betreft is dat uitslapen. En niet zo zuinig ook. Ik sta namelijk al zes jaar dagelijks in het holst van de nacht naast mijn bed. Nou ja, inmiddels blijf ik er wel in liggen, maar wakker ben ik wel. Omdat voor mijn dochter dan de dag begint. Zij vindt het namelijk geen probleem om al aan de boterhammen met pindakaas te zitten als de rest van de wereld nog op één oor ligt. Sterker nog, wat haar betreft is een dag de zon niet zien opkomen, een dag niet geleefd. Ook als het wintertijd is, want in principe is het dan vast wel ergens ánders op de wereld ochtend om 04.30 uur, is haar motto.
LEES OOK: Hoe ik een krijsmoeder werd genoemd in de supermarkt en de middelvinger kreeg.
Inmiddels heb ik haar wel zover dat ze niet meer op een onchristelijk tijdstip pontificaal op de overloop gaat zitten, onderwijl scanderend dat de rest van het gezin met z’n luie reet uit bed moet komen. Die slag heb ik inmiddels gewonnen (over wat ik ervoor verloren heb, zullen we het maar niet hebben). Maar nog steeds zie ik om dat tijdstip onder mijn eigen slaapkamerdeur door het licht aangaan in haar kamer, hoor ik luid gerommel in haar kledingkast, waarna er zes verschillende outfits worden geprobeerd onder luid goed,-of afkeurend gemompel (“Nee, die niet.”, “Waar is mijn stippenjurrek?”, “Oh, nu ben ik wel een héél mooi meisje!”). Vervolgens gaat ze zes keer naar het toilet (op haar Elsa-hakken uiteraard) en draait daarna haar muziekdoosjes ontelbare keren op, waardoor ik tegenwoordig acuut begin te huilen als ik ergens alleen al de eerste tonen van Für Elise hoor.
Ik had gehoopt dat het gedaan zou zijn met het vroege vogelen als mijn dochter eenmaal op de basisschool zou zitten. Zo ging dat met haar grote broer namelijk ook. Die was iedere dag zo uitgeput van al dat leren dat hij ‘s avonds na het eten direct in coma stortte en daar dan 12 uur lang niet meer uitkwam. Reikhalzend keek ik dus uit naar de eerste schooldag van zijn zusje, de bubbels had ik al gekocht en koud gelegd. Helaas beschikt mijn dochter blijkbaar over batterijen die het langer doen dan die van een Duracell-konijn en gaat haar innerlijke lampje gewoon helemaal nooit uit. Het is dat ik er vrij zeker van ben dat er in haar klas alleen gedeald wordt in rozijntjes, anders zou ik denken dat ze enorm aan de speed zat. Zo hard gaat dat kind.
Mijn hele leven gaat aan mij voorbij, omdat ik al jarenlang na Sesamstraat naar bed moet. ‘s Ochtends als ik dan weer huilend aan de koffie zit, blijken er allemaal belangrijke dingen te zijn gebeurd in de wereld, waar ik niks van heb meegekregen. Begint de Derde Wereld Oorlog? Heel vervelend, maar ik heb er nu geen energie voor, morgenochtend bent u de eerste. Ik heb altijd 650 gemiste WhatsAppjes, omdat ik al lang lig te slapen als de avond van mijn vrienden nog moet beginnen. Naar de kroeg of een feestje ga ik al heel lang niet meer, want als de gezelligheid na 20.00 uur pas begint, lig ik al met een straal kwijl uit mijn mond voor pampus op de bank. Zo graag zou ik weer eens een hele film willen af kijken, maar mijn verzoek aan de Nederlandse omroepen om primetime te verschuiven naar 18.00 uur ‘s avonds is nog steeds niet ingewilligd. Ja, mijn dochter staat meer dan volop in het kleuterleven, maar haar moeder heeft géén leven meer.
Ik troost me maar met de gedachte dat mijn dochter binnen een paar jaar de Nobelprijs wint, een baanbrekende uitvinding doet die de wereld op zijn grondvesten doet schudden, of dat ze op z’n minst tot de generatie van toekomstige wereldleiders behoort. Mensen die niet slapen zijn tenslotte toch altijd genieën, die zo ver boven het gepeupel geëvolueerd zijn, dat ze zoiets banaals als nachtrust niet meer nodig hebben? Ja, het kan niet anders: mijn dochter stevent lijnrecht af op het Witte Huis. Barack Obama vond slapen ook voor mietjes en mijn dochter heeft een Amerikaans paspoort, dus het is slechts een kwestie van tijd voor ik bij haar op de koffie kan in haar Oval Office. Aan dat idee houd ik me dan maar vast als ik ‘s nachts weer middels een kussen op mijn hoofd het geluid van twee kamers verderop enigszins probeer te dempen. Ik ben nou eenmaal maar een simpel mens, ik kan me gewoonweg niet verheffen tot haar niveau. Maar als mijn dochter straks voor wereldvrede zorgt, weet ik in ieder geval dat die wallen het waard zijn geweest.
LEES OOK: Onderzoek zegt: tot het 3e jaar samen slapen. Vala zegt: rot op.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
