Als je DIT tegen een zwangere vrouw zegt, maak je haar gelukkig

Och, wat een boel foute opmerkingen worden er toch tegen zwangere vrouwen gemaakt. “Zo, wat heb jíj al een enórme buik” (ja, ik ben megavet, ik weet het!) “Woo, ben je 23 weken zwanger? Ik zie er niks van” (dankje, ik ben toch echt zwanger). Wil je een vrouw die gaat baren gelukkig maken? Zeg dan dit!

1. “Joh, die extra kilo’s ben je na de bevalling zo kwijt. Ik kon in no-time mijn spijkerbroek weer aan”
Als er iets was, wat ik niet wilde horen, was dat ik na mijn zwangerschap nóg dikker zou zijn dan voor mijn zwangerschap (want ik had al heel wat overtollige pondjes). Als zwangere vrouw kijk je zo vol verbazing naar dat uitdijende lijf dat je houvast nodig hebt. Je wil alleen maar weten dat het weer goed komt.

2. “Een zwangerschap is niet perse leuk”
Dankjewel! Ik was zo blij toen deze opmerking viel. Na al die superblije moeders die me schouderklopjes gaven en vroegen of ik al hoog op een roze wolk zat, was het echt een verademing toen iemand zei: “Ik vond mijn zwangerschap klote” Daar was ik het namelijk hardgrondig mee eens. Er zijn vrouwen die nergens last van hebben en genieten, maar er zijn ook vrouwen die zeven maanden ziek zijn en daarna nog twee maanden depressievig (zoals ondergetekende)

3. “Zo heftig is dat bevallen niet. Ik had niet eens door dat ik weeën had en toen de verloskundige daar benee keek, had ik al volledige ontsluiting. Binnen mum van tijd floepte het kind eruit.”
Jahoe!! Het enige wat je als zwangere vrouw te horen krijgt zijn horrorverhalen. Vaak ingeleid met de zin: ‘Ik zou jou dit eigenlijk niet moeten vertellen, maar ken je Katja? Die vriendin van Micky? Nou, die heeft dus een bevalling van achtenveertig uur moeten doorstaan. Ze is er nog steeds getraumatiseerd van.” WAT??? Waarom vertel je me dit??? Als aanstaande moeder hoorde ik het liefst verhalen over poezelige bevallingen met kaarsjes, muziek en met pijn die te doen was…ook al was er misschien niets van waar. Een leugentje om bestwil kan echt geen kwaad.

4. “Borstvoeding of flesvoeding…je moet gewoon doen wat goed voelt.”
Iedere vrouw weet dat borstvoeding de voorkeur geniet, maar de druk die er tegenwoordig op gelegd wordt, vind ik niet te doen. Het heeft volgens mij geen zin om een zwangere vrouw in een richting te duwen die ze niet op wil. Er zijn massa’s kinderen groot geworden op flesvoeding, dus als dat iemands keuze is, laat dat dan lekker zo zijn.

5. “Wat zie je er goed uit.”
Dus niet: ‘wat ben je al dik…je bent toch nog maar 25 weken op weg?’ of ‘wat ben je dun, je bent toch al 25 weken op weg?’ Dat is allemaal niet goed. Als zwangere voel je je kwetsbaar genoeg. Ook al deed ik me stoer voor toen ik in verwachting was van Max, ik lag met één zuchtje wind om.

6. “Dat gezeur over slaapgebrek is zwaar overdreven. Je kunt best slapen met een baby in huis.”
Zeg nou zelf, wat heeft het voor zin om een zwangere angst aan te jagen voor iets wat nog gaat komen. Slaapgebrek is inherent aan het moederschap, maar in welke mate dat is de vraag. Bovendien zijn er zoveel uitzonderingen en omweggetjes te verzinnen dat iemand ‘voorbereiden op wat gaat komen’ eigenlijk ondoenlijk is. Voor Max er was, dacht ik echt dat mijn laatste uitslaapdagen geteld waren, maar ik slaap nog steeds één keer per weekend uit (namelijk als mijn man ochtenddienst heeft). En die gebroken nachten… tsja… die haalde ik overdag weer in, als de baby sliep.

Lees ook: Dit zeggen alle moeders (elke dag!)