Eerlijk zeggen: wie heeft er na een bevalling nou zin in sex?
Toen Femke acht weken na de bevalling nog steeds geen zin in sex had, raakte ze ervan overtuigd dat ze frigide geworden was.
Zelf had ik weinig moeite met een sexloos bestaan, mijn kind slokte al mijn aandacht op, maar ik kreeg medelijden met mijn zeer geduldige man. Tegelijkertijd vertrouwde ik zijn geduld ook niet, dus ik begon me zorgen te maken over vreemdgangpraktijken en verliefdheden op jonge, strakke niet-frigide collega’s. Het probleem, dat ik eerst niet als een probleem zag, werd steeds meer een probleem en ik ging maar eens googelen. Naast een paar zijige stukjes op gezondheidsites, vond ik vooral veel comments op fora in de trant van:
‘Na twee weken weer geprobeerd! Ging prima’
‘Na 8 dagen… ik kon niet wachten en mijn man ook niet’
‘Na zes weken, omdat de verloskundige zei dat het dan pas veilig is. Wij wilden wel eerder’
Heel af en toe was er iemand die er twee maanden over had gedaan, maar heel veel langere onthouders kon ik niet vinden. En ondertussen kromp ik al ineen als Reinier alleen een hand op mijn dij legde. Ik besloot mijn licht op te steken bij de arts van het consultatiebureau (“tja, je moet er niet aan beginnen als je geen zin hebt”) en bij mijn schoonzusje (“volgens mij zitten dit soort dingen vooral tussen de oren”).
Antwoorden waaraan ik weinig had.
Na drie maanden zette ik me er, onder het mom van ‘wie geen zin heeft, moet maar zin maken’ toe. Het was vreselijk. Ik kon me onmogelijk concentreren met dat babygehuil op de achtergrond en het deed verdomde veel pijn. Langzamerhand besefte ik meer en meer dat ik het gevoel had dat mijn lichaam in bezit was van mijn kind. Ik wilde gewoon geen polonaise aan mijn lijf en zeker geen gesabbel aan mijn borsten door een volwassen man. Bah. Deze eigen analyse bleek trouwens een schot in de roos, want toen ik na een maand vier stopte met de borstvoeding, vloeide er ineens weer een sexuele vibe terug. Meteen de koffer ingedoken, om… wederom halverweg te stoppen. Nog steeds gillende (ho, nee, hoooo!) pijn. Ook met glijmiddel, ook als het zachtjes of heel langzaam ging. Uiteindelijk kreeg ik van de huisarts de tip om siliconenglijmiddel te gebruiken (wat homosexuele mannen ook gebruiken om…nou ja, je snapt het). Hardcore spul, maar het werkte wel. Al bleef het gevoelig.
Een vriendin zei me na negen maanden GV (gevoelige vagina) dat ik misschien maar eens naar de gyneacoloog moest, omdat ik verkeerd gehecht kon zijn. Net op het moment dat ik besloot dat het nu echt tijd werd mijn oorlogsgebied weer eens in de beugels te hangen, was daar ineens een knetterende sexpartij. Als vanouds. Ik geloof dat er vrouwen zijn bij wie een orgasme na het krijgen van een kind als een wee kan voelen, maar ik merkte geen enkel verschil. Het beste advies dat ik kan geven is dus: geef het tijd en laat je niet gek maken door die vrouwtjes die zeggen dat ze na twee weken alweer met lingerie aan op hun man liggen te wachten. Dát is gewoon niet normaal.
Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
