8 dagelijkse taken waar ieder kind moord en brand om gilt
Zijn er kinderen die niet de hele buurt bij elkaar brullen wanneer hun haren worden gewassen? Willen die kinderen dan nu opstaan? Zodat Esmay ze kan bewonderen? Zo zijn er nog 8 andere dagelijkse taken waar haar kind iedere dag moord en brand om gilt. Herkenbaar?
- Haren wassen, dus.
Ik zag laatst dat er speciale petjes zijn voor onder de douche. Die kun je bij je kind opdoen, zodat het water niet meer in hun ogen loopt, maar over dat petje naar beneden. Had het me vier jaar geleden gevraagd en ik had als hardst geroepen: Wat een onzin. Wat een overdreven gedoe, ze leren het maar. Jaaa, inmiddels weet ik wel beter. Ik was al vier jaar het haar van mijn oudste zoon. En eigenlijk sinds de eerste keer reageert hij alsof het de reinste mishandeling was. Hij gilt serieus nog harder dan wanneer ik een extra grote zetpil bij hem naar binnen duw. En nu kaatst dat schelle geluid zo lekker tegen de wanden van de douche. Dat maakt het nog twee keer zo pijnlijk voor mijn oren. Ik was die haren van hem zo min mogelijk. Ik gebruik ook uit principe geen gel, want dat moet je er weer uit wassen. Dat is me het écht niet waard.Lees ook: Het drama van het tandenpoetsen in 6 bedrijven - Tanden poetsen
Eerlijk? Ik doe het maar één keer per dag. Ja, tandartsen van Nederland: verdoem me maar. Mijn kind zit altijd zo te klote tijdens het poetsen, dat ik het niet kan opbrengen om het twee keer per dag te doen. Dus gaat hij gewoon met zijn ongewassen tandjes naar school. Ik heb echt alles geprobeerd, tot een tandenborsten met afleidend knipperlichtje erin, aan toe. Het blijft hetzelfde gezeik. Hij likt ook altijd de tandpasta meteen in het begin al van mijn borstel af, zodat ik de rest van de poetsbeurt een soort droogborstel. Word ik pislink om. Maar hij ‘vindt het gewoon zo lekker smaken, mama.’ Iedere dag weer opnieuw. - Zelf zijn schoenen aandoen
Het klittenband van zijn gympies doet pijn. Zo vreselijke pijn. Daardoor kan hij onmogelijk zelf zijn schoenen aandoen. Op school kan hij dat wel, maar thuis niet. Hoe dat zit, vraag ik dan. ‘Op school hou ik mijn tranen in,’ antwoordt hij met groot gevoel voor drama. Ja hoor, hij raakt mijn zwakke moederhart. Bij mij durft hij zijn emoties te uiten, zijn kwetsbaarheden te tonen. Een beetje gebrul erbij en ik ben weer zo gek om zijn schoenen aan te doen. - Uberhaupt aankleden
Ik hoor wel eens dat meisjes dit leuk vinden. Kleren uitkiezen, het aantrekken, zichzelf in de spiegel even bekijken. Bij ons thuis is het iedere ochtend huilen wanneer er aangekleed moet worden. Hij vindt het gedoe, dat getrek en gepiel. Hij draagt ook niks behalve ‘zachte broeken,’ zoals hij ze noemt. Joggingbroeken, of iets wat erop lijkt. Dat is het enige wat geaccepteerd wordt. Een spijkerbroek? Dat wordt sowieso brullen. Als het me al lukt om die aan te krijgen, loopt hij erin alsof er letterlijk spijkers in zitten. Benen wijd, kleine stapjes. - Nagels knippen
Wanneer hij tijdens het knippen begint te brullen, ben ik altijd bang dat ik met dat tangetje van mij een stukje vinger meeknip. Mijn man durft om deze angst sowieso niet meer te knippen, en ja, iemand moet het toch doen. Dus ik dan maar. Onlangs heb ik deze brul-actie trouwens getackeld. Ik vertelde dat hij de langste afgeknipte nagel onder zijn kussen moest leggen, dat de nagelfee dan zou komen en een centje neer zou leggen. Werkte top. Ik mocht alle tien zijn nagels van springplanklengte afknippen zonder tranen. - Haren knippen
Bij deze maak ik excuses aan alle kappers die mijn kind ooit geknipt hebben. En ook alvast aan alle kappers die mijn kind nog in de stoel gaan krijgen. Hij vindt geknipt worden doodeng, pijnlijk en vooral heel lang duren. Hij heeft zo’n ouderwets Sjors en Jimmy-kapsel, en dan Sjors zijn haar, en dat duurt effe. Tranen, tranen, tranen. Niets helpt, zelfs Youtube-filmpjes niet of lolly’s als beloning. Daar heb ik me bij neergelegd. Ik denk dat ik de volgende keer gewoon maar weg ga. Effe lekker winkelen en terugkomen wanneer het klaar is. De kapper wordt er tenslotte voor betaald. - Toet schoonmaken
Ik zeg dit zo. Ja, echt. Toet. Je toet. Wat een kotswoord, he? Dat denk je toch ook niet wanneer je moeder wordt? Dat je dat woord ooit gaat gebruiken. Hoe dan ook. Mijn kinderen vinden het niet alleen een kutwoord, maar ook een kutactie. Baby en kleuter gillen het uit wanneer ik met zo’n nat doekje aankom. Bij de jongste helpt het nog om het doekje zogenaamd te laten praten. ‘Hallo, ik ben doekje. Ik kom jou weer mooi maken.’ Mijn oudste haalt ondertussen snel zijn mooi langs zijn snottebel en pindakaas wangen en roept dan dat hij het zelf al heeft gedaan. Zelfredzaamheid, hou ik van. En mijn man gaat toch over de was. - Afdrogen
In bad gaan: top. Douchen: top. Maar eruit gaan en afdrogen: niet zo top. Mijn zoontje gaat altijd op het badmatje liggen, om zo de handdoek te ontwijken. Dat badmatje is ook het favoriete plekje van poes Poes (ze heet zo). Dus dan zit ‘ie helemaal onder de poezenharen. Ranzig. Terug onder de straal maar weer. Dan het rondje weer opnieuw. Tot het me uiteindelijk lukt om langs alle plooitjes een doekje te halen. En zo niet, dan krijgt hij daar maar schimmel. Eigen schuld, dikke bult.Lees ook: 10 x Omdat er een heleboel misgaat, wanneer papa over het aankleden gaat
