7 manieren waarop mijn peuter thuis de baas is
Als je een kind krijgt, denk je dat jij en je partner de leidende functies in het gezin zullen bekleden. De kapiteins van het schip zullen zijn. Totdat er uit een zoete baby een wilskrachtige peuter tevoorschijn komt. En dan is het maar de vraag wie het aan het kortste eind trekt.
Lees ook: Waarom peuters op dronken mensen lijken
Voor alle jonge ouders die denken in de trant van “Mijn wil is wet en als jij je laat piepelen door je peuter heb je een paar afslagen gemist”; dit stukje is niet voor jullie. Dit stukje is namelijk voor ouders van peuters, die ooit de intentie hadden om via duidelijke regels te communiceren en geen strobreed toe te geven, maar die er na verloop van tijd achter kwamen dat streng zijn gewoon niet in alle gevallen/bij alle kinderen werkt. En dan moet je dus op zoek naar andere wegen (maar daarover in een later blogje meer). Als ik zo eens bekijk waarbij mijn wil het aflegt tegen die van mijn kind dan kom ik op aardig wat punten. Mijn peuterzoon is namelijk absoluut de baas waar het aankomt op:
1…wat hij aantrekt
Elke ochtend heb ik een idee over zijn outfit….die TOTAAL afwijkt van de zijne. Helaas wordt hij ook al een echte man, want er is maar een shirt dat hij consequent aan wil. Dat herken ik nog wel van mijn vader. Die droeg ook altijd hetzelfde. Het pijnlijke is bovendien dat Max’ zijn lievelingsshirt ook nog als opdruk heeft: “The real boys” Ik wil er eigenlijk vanaf.
2….wat hij eet (1)
Een jaar geleden was het nog brinta, maar tegenwoordig is het een boterham met pindakaas. Ik zou eigenlijk willen dat hij eens varieert. Met kaas of boterhamworst ofzo. Dat probeer ik natuurlijk ook wel, maar dan eet hij gewoon niet. En nee sorry, ik stuur mijn kind niet met een lege maag naar school. Dan maar eenzijdig beleg.
3…wat hij eet (2)
Het avondeten is een dingetje. Hij at altijd lekker, die Maxert. Maar toen kwam de peuterpuberteit en mocht niks elkaar meer aanraken. Bovendien wilde hij ook geen saus meer door zijn pasta. Dat hele ‘picky op het eten zijn’ heeft zo’n vlucht genomen dat hij inmiddels alleen nog maar pasta en een commombleu (cordon bleu) wil eten. Hij verwaardigt zich nog wel tot rijst en vissticks, maar veel verder komen we niet. (Ja, ik weet het: zonder eten naar bed, dan eet hij de volgende dag zijn bordje leeg, maar sorry, ik heb gewoon geen kracht voor het gejank…zo belangrijk vind ik het klaarblijkelijk niet)
4….hoe laat we opstaan
Mijn kind is een prima slaper, over het algemeen. Hij wordt eigenlijk elke dag om acht uur wakker. Maar goed, wij ouders zouden in het weekend natuurlijk de ogen graag eens een keertje tot tien uur dichthouden. En dat zit er dan weer niet in. (Maar ik zal niet heel hard klagen, hierover, want Vala staat al vijf jaar om zes uur in de ochtend op)
5…wanneer hij in bad gaat
Dit is er eentje, ach, je kunt nog zoveel willen, maar als die van mij niet in bad wil, dan wil hij ook niet en dan gilt hij zo hard dat je zeker weet dat als je doorgaat de politie gebeld zal worden door de buren vanwege vermeende kindermishandeling. Mijn zoon kan zo enorm tégen water op zijn lijf zijn dat ik hem een trauma aandoe door hem willens en wetens tegen zijn wil in kopje onder te duwen. Dus. Dan wordt het niet in bad en een laf washandje over de toet. Ook prima, op zijn tijd.
6….wat er gekeken wordt op televisie
Soms wil ik heel even een stukje journaal kijken of de beste zangers van NL en dan komt Max eraan, die flup flup flup, altijd wel weer een kinderzender weet te vinden. Ik druip dan meestal maar af en denk: “Ach, hij gaat toch zo naar bed, dan komt mijn tijd wel weer.”
7. …angst
Mijn zoon kent geen angst. Dus als we ergens voor het eerst binnenkomen dan rent hij vooruit en begint tegen alle aanwezigen te vertellen: “Ikke Max” en als hij vind dat hij de straat kan oversteken, omdat hij daar inmiddels oud genoeg voor is, dan doet hij dat gewoon. Ook kan ik in een winkel tegen hem zeggen: “Max, ik ga nu! Ga je mee?” en weglopen….het doet hem niks. Andere kinderen hollen jankend achter je aan. Hij gaat gerust zijn gang, want hij is untouchable. Denkt hij. En ik? Ik keer maar weer om omdat ik bang ben dat hij gekidnapt wordt of plotseling een drukke straat over rent en onder een auto komt.
Bekijk ook: Video: uit eten met twee peuters
