De 7 fasen van slaapgebrek
Man, man, waar is die tijd gebleven dat je een he-le nacht kon slapen? Of in je bed kon dweilen tot een uurtje of elf ’s ochtends? Niet meer voor te stellen, toch? Maar geloof ons: er komt een eind aan, echt! Nadat je deze zeven fases hebt doorlopen, dat dan weer wel…
Dames en heren, doorloop deze 7 fasen en je slaapt zelf weer als een ehm… baby ;-)
- De Zelfoverschatting
Onoverwinnelijk voelen jij en je man je, want het is jullie zomaar gelukt zwanger te worden! Ha, denken jullie, dat ouderschap gaat ons ook lukken, ondanks de horrorverhalen van andere ouders. Dat gaat jullie niet overkomen, al die ellende. En dan gebeurt het, uiteraard: de eerste barstjes van je Zelfoverschatting ontstaan al voor je liefdesbaby is gearriveerd. Alsof je lichaam zich alvast voorbereidt op wat jullie te wachten staat. Dus krijg je als zwangere dame last van bizarre dromen, weet je op een gegeven moment niet meer hoe je je van linkerzij op je rechterzij moet rollen en kun je ook niet op je rug liggen, omdat een drie kilo wegende baby je plat drukt. Ja, daar wordt je als vrouw wel nederig van… Heel vervelend, maar jongens: écht, dit is pas het Begin.
- De Klap in je Gezicht
Dag 1. Die overleef je met gemak, zo vol nieuwe liefdeshormonen zit je na de geboorte van je liefdesbaby. Dag 2 lukt ook nog wel. En als je het betere nachtbraken gewend bent, dan kom je de derde nacht ook nog ongeschonden door. Je wilt ongetwijfeld ook niet te veel slapen, want je wil de hele nacht naar je lieve baby staren, je wolkje, je wonder. En je moet natuurlijk ergens voeden. Ik was zelfs zo gek om daar de wekker voor te zetten, ’s nachts. Om vervolgens na het voeden langer wakker te blijven dan strikt noodzakelijk. En weet je. Dacht je dat je bepaald geen mietje was, omdat je vroeger met gemak drie dagen achter elkaar kon nachtbraken, nu kom je erachter: goh. Best pittig, dit.
- De Totale Crash & Burn
En zo werken jij en je man in de weken die volgen gestaag aan een chronisch slaapgebrek waavanr je je van te voren helemaal niets kon voorstellen. In welke mate je lichaam en geest gesloopt konden worden door een wolkje van drie kilo al helemáál niet. De Totale Crash en Burn kan zomaar maanden duren. Dan ga je Hele Rare Dingen doen. Zoals: lekker uitgeslapen je baby in de kinderwagen leggen om fluks een stukje te wandelen buiten. Niet doorhebbend dat het nog donker is. En dan voor een dichte Bagels & Beans staan, wat jammer is want je had zo’n zin in koffie. Om vervolgens de nachtbus voorbij te zien rijden, waardoor het opeens tot je lurpe hersens doordringt: oké. Het is geen ochtend. Ik ben niet uitgeslapen. Het is gewoon nog midden in de nacht. (waargebeurd, dit).
- De vissenkom
Collega Renske schreef er al dit gierend leuke stukje over. De vissenkom. Het soort slaapgebrek waarbij je dolend en met (zelf)moordneigingen rondloopt, die gaat voorbij. En dan glijd je zo die vissenkom in. Afgezonderd van de rest van de wereld. Dit hou je ook weer maanden vol hoor, en geloof me; deze fase is goed te doen. Best prettig zelfs, om niet altijd op je qui vive te hoeven zijn.
- De Eerste Nacht dat je baby he-le-maal doorslaapt
Voor wie hoopvol denkt: dat is dus na een week of zes. Nou. Nee. Hoeft niet. Want baby’s die na zes weken besluiten door te slapen, kunnen dus nog van gedachten veranderen. Omdat ze overgaan op vast voedsel en dan ’s nachts opeens weer honger krijgen. Ik ben geen dokter, maar volgens mij is dat een gevaarlijke fase, die overgang naar vaste voeding. Helaas heb je er zelf geen invloed op. Echt niet. Je kunt alleen maar bidden naar alle goden in het universum dat je deze fases snel doorloopt. Je kunt op je kop staan, bidden, bedelen, hopen, je weet gewoon niet wanneer jij zo gezegend bent dat er een einde aan komt, dat dolen in de nacht. Maar dan gebeurt het ergens toch echt. Je kind slaapt door. Jij weet overigens niet wat je overkomt en zit stipt 04.00 uur klaarwakker rechtop in bed. Huh? Om vervolgens weer snel te slapen. En totaal gebroken en hondsgelukkig wakker te worden.
- De eerste week dat jij he-le-maal doorslaapt
Die komt er. Dan weet je niet wat je meemaakt. Waarschijnlijk slaap je de eerste dagen ook niet meteen door, want je lichaam heeft helaas het ritme van je baby te pakken, zie hierboven. Bovendien gebeurt er volgens mij nog iets anders vreemds: als je weer gaat slapen, ga je uit de overlevingsmodus. Gaat de adrenaline uit je lichaam. Kanonnen, wat is dat wennen! Want nu moet je het weer op eigen houtje doen. Krabbelen jij en je man op uit een diep dal. Stapje voor stapje krijg je je leven weer terug.
- De tijd dat je kunt uitslapen. Dat je slaapt. Echt slaapt
De fase, zo rond een jaar, anderhalf jaar, waarin je man en jij leren hoe dat moet, ouder zijn. En dus snappen dat je niet met zijn tweetjes wakker blijft, dat in het weekend een van jullie mag uitslapen. De periode waarin je weer nachtenlang slaapt, en inmiddels ook begrijpt dat die middagdutjes handig zijn om het slaapgebrek van afgelopen jaar in te halen. De tijd waarin je weer helder na gaat denken, je weer slimme keuzes maakt met een uitgerust brein. Tenminste, dat dénk je, maar dat is maar een waanidee hoor. Maar voor je dat écht in kunt zien (zo’n drie jaar na de geboorte van je kind) ben je allang in de val getrapt. En zit jij met zwarte wallen kind twee te voeden, midden in de nacht.
Tof als kraamcadeau of gewoon voor jezelf: bestel hier de boeken van Franke.
