6 Leugens waar nieuwe moeders vooral niet in moeten trappen
En dan zit je daar, met je verse baby in je armen en een paniekaanval nabij. Want, hoe werkt dat moederschap in vredesnaam? En circuleren er in ouderland ook nog allerlei hardnekkige mythes en zogenaamd advies, waar je dan helemaal van de in de war raakt. Ongetwijfeld goed bedoeld, maar sommige dingen kun je maar beter het ene oor in en het andere oor uit laten gaan. Zoals:
Lees ook: 7 Dingen die mijn moeder me wel had mogen vertellen over het moederschap.
- Je weet instinctief wat je baby nodig heeft.
Ze zullen er zijn hoor, van die oermoeders die vanaf dag één alle verschillende huiltjes van elkaar kunnen onderscheiden. Echter, voor de meeste moeders is het een raadsel of de baby nou honger heeft, een vieze luier, kramp, of gewoon een rothumeur. Heel normaal en ook echt niet erg. Moeder zijn moet je leren en je kind moet je leren kennen. Iedere dag leer je weer wat meer over je baby en uiteindelijk heb je z’n gebruiksaanwijzing echt wel door. Tot ‘ie weer iets anders verzint waar je de ballen van snapt natuurlijk. - Andere baby’s huilen niet zoveel.
Correctie: sómmige baby’s huilen niet veel. Helaas zijn dat ook meestal de baby’s van ouders die daar heel erg over opscheppen omdat ze niet weten hoe erg ze gemazzeld hebben en daarom te pas en te onpas roepen wat een tevreden baby zij wel niet hebben en hoe dat hun verdienste als perfecte ouders is. Laat je daar niet door van de wijs brengen als je weer eens met je huilende baby drie uur rondjes om de salontafel hobbelt. Baby’s huilen nou eenmaal. Dat heeft niks met jou te maken, maar gewoon met het feit dat je je baby een baby is. En het gaat over. - Na drie maanden slapen ze door.
HA HA HA! Degene die die mythe de wereld in heeft geholpen was waarschijnlijk heel dronken, of heeft een bijzonder wreed gevoel voor humor. Wederom: sómmige baby’s slapen na drie maanden door. Maar de meesten niet. Dat betekent niet dat je baby raar, verwend, of ziek is. Je hoeft er dus niet mee naar de Opvoedpoli of naar de dokter als na drie maanden de wallen nog steeds op je knieën hangen. Wat je wel moet is naar de Makro, om de koffie in bulk in te slaan. - Je moet je baby niet teveel verwennen.
Een waarheid als een koe, als je je baby dagelijks een Snicker voor de lunch geeft, ipv melk. Wat dus niemand doet, waarmee maar weer bewezen is dat je een baby gewoon niet kúnt verwennen. Dat kind weet van voren niet eens dat ‘ie van achteren leeft, laat staan dat ‘ie de tegenwoordigheid van geest heeft om te bedenken dat hij jou weleens enorm kan manipuleren door het op een krijsen te zetten, zodat jij hem maar weer in slaap wiegt/bij je in bed neemt/oppakt/een extra fles geeft. Voorzien je baby’s behoefte is iets heel anders dan ‘verwennen’. Dat doet oma wel als ‘ie eenmaal tanden heeft en de Nijntje-koekjes ten tonele verschijnen (en dan is het ook niet erg.) - Je moet je baby een ritme geven.
Je moet helemaal niks. De eerste maanden veranderen de behoeften van een baby bijna met de dag. Veel slapen, weinig slapen, zes voedingen per dag, of twaalf, het kan allemaal. En daarnaast is het vooral belangrijk wat werkt voor jou en je baby. Een echt ritme komt er vaak pas na zo’n half jaar in en dan nog ben je net gewend aan een bepaalde routine als je kind besluit dat het hélémaal anders moet. Elsa zei het al: let it go. - Alle andere moeders zijn vlak na de bevalling gewoon weer in shape.
Nogmaals: HA HA HA! Maar echt : HA HA HAAAAAAAAA! Dat staat misschien in de Vogue, maar we heten niet allemaal Doutzen. En ook als het lijkt alsof al die andere moeders in het park makkelijk ook in hun bikini achter die kinderwagens zouden kunnen: schijn bedriegt. Ze hebben net als jij zo’n corrigerende, vleeskleurige oma-slip aan om hun op half zeven hangende derrières te verbloemen en hun flubberbuiken in weg te moffelen. En ze hebben voordat ze naar het park gingen ook allemaal eerst 20 minuten heel hormonaal gehuild. Als je er drie maanden over doet om weer jezelf te worden is het prima. Een jaar is ook goed trouwens.
Lees ook: Vandaag ben ik gewoon een keer blij met de moeder die ik ben.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
