38 Zinloze zaken waar moeders zich schuldig over voelen

nachtrust

13.10.2019 05:00

Naast massa’s moederliefde, krijg je nog een overweldigende emotie gratis geleverd bij het moederschap: schuldgevoel. Meestal over volstrekt onzinnige zaken. Echt, je kind hoeft zijn kleine teen maar te stoten en jij voelt je de meest ontaarde moeder OOIT. Want jij had zulk verschrikkelijk leed moeten voorkomen. Van deze dingen dingen kun je bijvoorbeeld nachtenlang van wakker liggen:

Dat je na acht dagen kraambed in je eentje door de supermarkt loopt en denkt: best lekker…
Dat je niet weet waarom je baby huilt, terwijl je dat wel zou moeten weten, want jij hebt hem op de wereld gezet.
Überhaupt het feit dat je hem op de wereld hebt gezet. Want hoe leuk is het hier nou eigenlijk?!
Dat je de tanden van je peuter te weinig poetst, omdat je geen zin hebt in die dagelijkse gil-, trap- en huilpartij.
De dagelijkse gil-, trap- en huilpartij als je de tanden van je peuter wel genoeg poetst.

Lees ook: 20 Dingen waar een moeder nooit nee tegen zal zeggen.

Dat je eigenlijk te weinig voorleest.
Dat je je kind de iPad opdringt, alleen omdat jij even lekker rustig wilt Facebooken.
Dat je niet meer weet waarom je iets hebt verboden en alleen maar volhoudt, omdat je nou eenmaal consequent moet zijn.
Dat je vakanties vroeger relaxter vond.
Dat je je kind als laatste van de crèche ophaalt. Of als eerste brengt.
Überhaupt de crèche. En dat je dan ook nog werkt omdat je het leuk vindt.
Dat je tijdens je zwangerschap drie slokken wijn hebt genomen.
Dat je je boze peuter gewoon negeert. En dat ie dan heel zielig gaat huilen.
Dat je na het middagslaapje altijd denkt: jemig, ben je nu al wakker? Ook als je kind tweeënhalf uur heeft geslapen.
Dat je drie keer op één middag uitrekent hoe lang je nog moet tot kinderbedtijd.
Dat je kind niet op de stoel mag klimmen, omdat jij geen zin hebt om ernaast te blijven staan.
Dat je ook geen zin hebt om ‘m drieënzeventig rondjes op z’n loopauto door de kamer te duwen.
Dat je je huilende en plankende kind in een autostoeltje probeert te proppen, omdat jij toevallig ergens naartoe wilt.
Dat je het geluid van dat irritante speelgoedautootje uitzet, ook al zie je je kind stralen als ‘ie voor de tachtigduizendste keer dat *^@&!-muziekje hoort.
Dat je ‘m uit bad haalt terwijl ie nog lekker zit te spelen.
Dat je kind z’n speen niet mag en dan ook nog eens voor z’n eigen bestwil.
Dat je in het weekend ’s ochtends in bed eigenlijk liever met je telefoon bezig bent dan met je kind.
Dat je geen boterham met pindakaas voor ‘m smeert als je kind weigert één hap van z’n avondeten te nemen.
Dat je toch maar weer een boterham met pindakaas voor ’m smeert als je kind weigert één hap van z’n avondeten te nemen.
Dat je voor acht uur ’s ochtends al hebt geschreeuwd.
Dat je je werkdagen soms relaxter vindt dan de dagen met je kind.
Dat je je kind voert terwijl je op zich weet dat het beter is als ie zelf leert eten, maar dat je er weinig voor voelt straks de vloer weer schoon te boenen.
Dat je tijdens het Duplo’en iets te vaak denkt aan hoe je je tijd óók zou kunnen besteden (en dat dat altijd nuttiger lijkt).
Dat je soms denkt: ‘Ja joh, ga nog ff huilen anders, weet jij eigenlijk wel wat ik allemaal voor jou doe?!’ Terwijl je kind pas twee is.
Dat je kind de ene keer wel en de andere keer niet met je telefoon mag spelen, net hoe het jou uitkomt.
Dat je soms niet begrijpt wat “Arghaghemi” betekent, of “Koeoeoeoeoeoha”, en dat je kind dan heel erg boos wordt.
Dat je je kind water geeft, terwijl je weet dat ‘ie limonade lekkerder vindt.
Dat je je kind limonade geeft, terwijl je weet dat ‘ie water zou moeten drinken.
Dat je je peuter in de wandelwagen zet omdat je geen zin hebt in dat getreuzel als ie zelf loopt.
Dat je te weinig sport. En ook niet genoeg sex hebt.
Dat je je driejarige nog een fles geeft, omdat je dat zelf lekker makkelijk vindt.
Dat je toch maar weer voor kant-en-klaar gaat in plaats van onbespoten groenten te koken.
Dat je soms telt hoeveel maanden het nog duurt voor je kind naar school mag.