30 Dingen die mama een driftbui bezorgen
Moeders kunnen veel hebben. Heel veel. Er is heel wat voor nodig om ons te laten flippen. Maar soms zijn er van die dagen… Dan is er maar heel weinig voor nodig om je te laten ontploffen.
Lees ook: Blunders die iedere ouder het eerste jaar maakt – ja, jij ook!
* Koffie morsen op een lichtgekleurde broek of shirt. Meestal omdat er een kind onverwacht tegen je opbotst, of je kopje uit je hand stoot toen je net een slok wilde nemen. Alsof het niet al moeilijk genoeg is om een outfit die vinden die nog past en schoon is.
* Mensen die langzaam op de linkerbaan blijven rijden. Het is tenslotte niet alsof we niks te doen hebben ofzo. Uit de weg, mensen! Mama moet erdoor.
* Treuzelende mensen bij de kassa. Hoezo heb je je pinpas nog niet in de aanslag zodra je aan de beurt bent? Hoezo ga je eerst alles staan inpakken en daarna pas betalen? Hoezo moet je 300 koopzegels hebben precies tijdens het spitsuur, als de rijen zo ongeveer tot achterin de winkel staan? HOEZO?!
* Ouders die van mening zijn dat het gedrag van hun addergebroed van een kind schattig is en er dus niks aan doen. Nee, het getuigt niet van temperament als dat kleine duiveltje iedereen van het speelhuisje afduwt. Het getuigt vooral van weinig manieren. En als er niet gauw iemand ingrijpt, doe jij het.
* Autostoeltjes met sluitingen die niet makkelijk dicht gaan. We kunnen mensen naar de maan sturen, maar deze dingen een beetje makkelijker maken is blijkbaar onmogelijk.
* Nutteloze vergaderingen. Want onze tijd is schaars en dus proberen we op het werk zo productief mogelijk te zijn, zodat we zo snel mogelijk weer naar onze kinderen (en die uitpuilende wasmand) kunnen. Daarom: als er niks zinnigs te zeggen valt, laten we dan gewoon vooral achter onze eigen bureaus blijven zitten.
* Rekeningen. Want dachten ze dat het geld ons op de rug groeit ofzo?!
* Klantenservices die je alleen kunt mailen. Wij willen graag live schelden en tieren tegen een echt persoon.
* Overvolle supermarkten op zaterdag die dan maar twee kassa’s open hebben. Zodat je met je twee volgeladen karren met boodschappen, een schuimbekkende peuter aan je been en een krijsende baby in het winkelwagentje drie kwartier moet wachten en je je begint af te vragen wie je eerst van kant zult maken: jezelf, of de kinderen.
* Mensen die met hun mond open kauwen. Zo’n malende open smoel vraagt er eigenlijk gewoon om dichtgeslagen te worden.
* Fluitende vogeltjes op zondagochtend. Ja, echt hartstikke leuk dat het lente wordt enzo. Zijn we blij mee. Maar kunnen die beesten op zondag gewoon even hun snavel houden tot minstens 07.00 uur?
* Mensen die de deur niet voor je open houden. Nee joh, vermoei je daar vooral niet mee, ik red me wel, met mijn drie wriemelende kinderen en zes tassen met boodschappen. Geen probleem, komt goed.
* Mensen die geen dankjewel zeggen als je de deur voor ze open houdt. Graag gedaan hoor, OELEWAPPER!
* Huisartsen die je met je zieke kind drie kwartier in de wachtkamer laten zitten, terwijl je je afspraak juist zo vroeg mogelijk had gepland en je dus met de beste wil van de wereld niet begrijpt hoe het spreekuur nu al kan uitlopen.
* Bedrijven die je laten weten dat ze ‘tussen 09.00 en 15.00 uur’ langskomen en ook absoluut geen indicatie kunnen geven van hoe laat het waarschijnlijk gaat worden. En dan natuurlijk pas om 17.30 uur voor de deur staan, zodat je dus gewoon makkelijk naar je werk had gekund.
* Mensen die in het openbaar heel hard lopen te bellen. Of nog erger: mensen met zo’n belachelijk bluetooth apparaatje waardoor je je dood schrikt als ze opeens achter je staan, omdat het dan lijkt alsof er plotseling een wildvreemde in je oor staat te schreeuwen.
* Blatende politici op het Journaal.
* De deelnemers van Temptation Island.
* De afhaalchinees die standaard vergeet dat je de babi pangang met bami en dus niet met nasi wilt. Weer een zondagavond verpest.
* Bureaucratie. Waarom moet je als moeder voor alles wat met je kinderen te maken heeft 300 verschillende formulieren invullen, die altijd allemaal om dezelfde informatie vragen?
* Mensen die onbeleefd zijn tegen horecapersoneel. Omdat je weet hoe het voelt om de hele dag je benen onder je lijf vandaan te rennen. Heb een beetje respect, mensen!
* Onbehulpzame internetproviders. Want kom op jongens, moeders zijn afhankelijk van Netflix. Los die storing op! Zonder Mia & Me kan er niet gekookt worden.
* De hysterische Sinterklaas en Kerst catalogus van Intertoys die al uitkomt als het nog hoogzomer is.
* Het eind van het schooljaar. Bij het zien van alle feestelijke afsluitende evenementen, poetsmiddagen, schoolreisjes en oudergesprekken ga je spontaan hyperventileren.
* De belastingaangifte.
* Bumba. Bij het horen van dat irritante liedje van die doodenge clown wil je de tv het raam uit flikkeren.
* Naar een openbaar toilet moeten met je kind. Je krijgt al een woekerende schimmel en één of andere uitheemse infectie als je alleen maar over de drempel van zo’n wc gestapt bent.
* Reizen met het vliegtuig. Want als je kind geen uren durende huil,- of driftbui krijgt tijdens de vlucht loopt het hele gezin wel een monstergriep op door alle hoestende en bacteriën uitwasemende mensen waarmee je urenlang in zo’n kist zit opgesloten.
* Files. Vooruit kruipen op de snelweg, met op de achterbank een stel zeurende, wagenzieke kinderen, die natuurlijk altijd moeten plassen precies op het moment dat je het ene benzinestation in de wijde omtrek net voorbij bent. Genoeg om je te doen overwegen je auto zo de vangrail in te drukken.
* Kim Kardashian. Gewoon. Omdat ze Kim Kardashian is.
Lees ook: 13 Verdorven dingen die ik doe sinds ik moeder ben
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
