25x Wat je niet zag aankomen in de kraamtijd
Alsof de zwangerschap en bevalling nog niet genoeg verrassingen met zich meebrengen, is er daarna ook nog de kraamtijd. Want die blijkt dus meer te omvatten dan alleen maar knuffelen met je baby. Deze had je namelijk niet zien aankomen:
LEES OOK: 12 Dingen die ik stiekem deed tijdens mijn kraamtijd.
- Dat je je na de bevalling een soort kangoeroe waant, met een slappe lege buidel die alle kanten op flubbert. En hoe onflatteus je je dan voelt als je voor het eerst onder de douche staat.
- Dat je het gevoel hebt dat je daar beneden geen vagina hebt, maar een soort windtunnel, zo ver staat de boel open (voor je gevoel dan in ieder geval, want kijken durf je niet).
- De aambeien. Oh, de aambeien… Alsof je een hele tros druiven aan je kont hebt hangen.
- Dat de kraamverzorgster diezelfde aambeien dan iedere dag vrolijk keuvelend (“Nou, en ik zeg dus tegen de buurvrouw, ik zeg, meid…” bestuift met neusspray (neusspray, ja!) en vervolgens terug in je rectum gaat duwen. Waar je man bij is.
- Dat die kraamverbanden dus echt ontzettend groot zijn. En je je daardoor een incontinente oma voelt.
- De na-weeën. Wat mij betreft de grootste naaistreek van Moeder Natuur. Want hoezó moet je nog dagenlang je bevalling in het klein herbeleven, terwijl je dat kind er al lang uit geperst hebt. En dan wordt het ook nog met ieder volgend kind erger. Ik vind het niet kunnen.
- Dat de kraamverzorgster vrolijk aan je kraamverbanden gaat staan snuffelen om te ruiken of je geen infectie hebt.
- Dat kraamverzorgsters dus echt het woord ‘onderkantje’ gebruiken.
- Dat je ’s nachts je bed uitdrijft van de hormonale zweetaanvallen.
- De stuwing. Leuk hoor, tieten formaatje porno. Op zich best aardig voor de verandering. Beetje jammer alleen dat je er verder niks mee kunt, omdat je al naar de ibuprofen moet grijpen als je man er alleen maar naar kíjkt.
- Dat je na de bevalling rustig zes weken kunt vloeien. En dat iedere keer dat je denkt dat het eindelijk over is, je weer zo’n sloot bloed in je verband voelt gutsen (of erger nog: een stolsel in je broekje voelt ploffen).
- Dat je man gek wordt van de kraamverzorgster. Maar dat jij overweegt hem in te ruilen voor haar.
- Dat je best wel weer zin in seks hebt. Maar dat dat dus niet kan doordat je nog steeds in de luiers zit. En dat je sowieso eigenlijk ook niet durft.
- Dat je om alles moet huilen. Maar dan dus echt om álles. Zonder duidelijke reden en je je man daarmee de stuipen op het lijf jaagt.
- Dat je nog een beetje extra moet huilen als je jezelf voor het eerst weer naakt in de spiegel ziet.
- Dat je weliswaar alle kilo’s vrij snel verloren kunt hebben, maar dat dat dus niet betekent dat je ook weer in al die leuke jurkjes van voor de zwangerschap past. En dat je daar dan ook weer extra van gaat huilen.
- Dat je haar uitvalt. Terwijl je net zo’n mooie glanzende bos had. En je dus bijna een kort en pittig moederkapsel overweegt. Maar je dat toch maar niet doet, omdat je man dan zegt dat-ie anders bij je weg gaat.
- Dat je al je leuke hakken niet meer past, omdat niet alleen je buik een maatje groter blijft, maar je voeten blijkbaar ook.
- Dat je vijf dagen na de bevalling vol goede moed een wandeling gaat maken met de kinderwagen, maar na een kwartier huilend tegen een paaltje hangt omdat je gewoon niet meer kunt.
- Dat je heel snel leert dat je niet de luier moet weghalen zonder er eerst een nieuwe onder te leggen.
- Dat het doodeng is om zo’n hele kleine baby in bad te doen.
- Dat je de eerste paar weken met het licht aan slaapt, omdat je bang bent dat de baby het ‘niet meer doet’.
- Dat je je baby niet tegen je aan kunt houden zonder dat de melk in het rond spuit (ook als je de fles geeft).
- Dat je eigenlijk helemaal geen zin hebt in kraamvisite. En dat je al helemaal moordneigingen krijgt als iemand de baby wil vasthouden.
- Dat je één dag na de bevalling al moet huilen bij het idee dat de baby straks (over drie maanden dus) naar de opvang/oma/gastouder moet. En dat je dus overweegt om nu, per direct, je baan op te zeggen. Omdat helemaal niemand beter voor jouw baby kan zorgen dan jijzelf.
LEES OOK: De tien geboden voor een relaxte kraamtijd.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.