16 Momenten uit een dag van “Selluf doen!” peuter

Peuters willen alles ‘selluf doen’. Op zich heel goed, zo’n zelfstandig kind. Alleen niet heel handig als je ‘s ochtends vroeg de deur uit moet en ze staat erop zichzelf aan te kleden. Want zo’n vestje met 300 piepkleine knoopjes aantrekken, dat is nog best een sterk staaltje prutsen voor die peuterhandjes. Toen Vala’s dochter een peuter was ging het er ongeveer zo aan toe:

‘s Morgens:

1. Nijntje wekker gaat. Ik open de deur van de peuterkamer en tref peuter wild dansend voor de wekker aan. Peuter zet het op een krijsen “Neee!!! Selluf dansen!” Ik trek deur weer dicht en blijf vertwijfeld (en in onderbroek) op de gang staan wachten. Want: ik danste toch helemaal niet mee?
2. Nijntje wekker muziekje is afgelopen. Ik open deur van de peuterkamer en wil peuters pyjama uitrekken. Peuter trekt pyjamabroek half naar beneden en scheurt woest knoopjes van romper open, onderwijl scanderend: “Neee!! Selluf uitkleejeh!”. Kwartier wachten tot peuter gevecht met pyjama gewonnen heeft en in blote kont op haar kleedje staat.
3. Ik trek kledingkast open. Peuter neemt snoekduik richting de t-shirts en probeert haar roze dierenshirt (uiteraard helemaal onderaan de stapel) uit de kast te rukken. “Selluf kleereh pakkeh!”.
4. Poging tot romper over hoofdje trekken. Peuter neemt de benen en probeert, balancerend boven het trapgat, hoofd door het armsgat van de romper te proppen. *Gedempt gegrom uit armsgat*: “Arrrgggh…selluf…aan…klee….juuuuh….grrrrrggggrgg”.
5. Peuter verschijnt met chaoshoofd en t-shirt verkeerd om aan, aan de ontbijttafel, alwaar de grote broer en ik aan de boterhammen met pindakaas zitten. Verontwaardiging bij het zien van haar reeds gesmeerde boterhammen: “Selluf piendakaas smeerehhhhh!”. Peuter vertrekt naar aanrecht, klimt op krukje en maakt eigen ontbijt (driekwart pindakaas, een kwart brood). Grote broer trekt verheugd het bord van zijn zusje naar zich toe.
6. Tijd om te vertrekken naar school/werk. Peuter heeft zelf schoenen en jas aangetrokken. Draait vervolgens rondjes om haar eigen as, met één armpje door de banden van haar rugzak, als ware ze een hond die zijn eigen staart achterna zit. Wordt woedend bij iedere poging tot assistentie: “Nee! Kan het selluf!”. Valt na 10 minuten uitgeput op de grond en vertrekt vervolgens van huis met rugzak slepend over de straat.

Op het kinderdagverblijf:

1. Leidster wil haar beker melk aanpakken voor in de koelkast. Peuter verstopt beker achter haar rug en probeert met één hand koelkast open te trekken (lukt niet). “Selluf beker opruimeh!”.
2. Leidster pakt handje peuter om haar mee te nemen naar het raam om mij uit te zwaaien. Peuter rukt zich los en sprint naar het raam. Begint enthousiast naar buiten te zwaaien, waar niemand staat, aangezien ik nog in het lokaal ben. Draait zich triomfantelijk om en roept: “Kan wel selluf naar jou zwaaien hoor, mama!”. Is al uitgezwaaid als ik eenmaal daadwerkelijk buiten voor het raam sta.
3. Ik ontvang rond 10.00 uur een appje. Peuter had een beetje ruzie, naar het schijnt. Peuter heeft ander kindje een klap gegeven omdat hij met haar wilde spelen. Peuter wilde namelijk “Selluf speleh!”. Ik maak notitie in agenda om bij het ophalen excuses aan ouders van kindje te maken.
4. Ik ontvang rond 16.00 uur een appje, tijdens het ‘groentenmoment’ op het kinderdagverblijf. Peuter zit aan tafel, met een (hopelijk plastic, maar dat kan ik niet goed zien) mes, omringd door stukken komkommer en broccoliroosjes, aangestaard door 9 afwachtende kindjes. Peuter wilde namelijk “selluf snijeh”.
5. Ik kom peuter ophalen en pak op de gang haar handje. Peuter rukt zich los en sprint richting de deur. Peuter wil namelijk “selluf weg gaan”.

‘s Avonds:

1. Peuter gaat douchen. Ik probeer haar in te zepen, maar peuter glibbert behendig onder mijn handen vandaan en eist een handvol douchegel voor ‘selluf wasseh’. Smeert vervolgens alle douchegel in haar navel en eist nog een handvol.
2. Achtervolging met de borstel over de overloop. Druipende peuter schiet slippend de hoek van kamer om, smijt deur dicht en gaat er tegenaan zitten. Smeekbedes om deur te openen resulteren in strategische onderhandelingsmanoeuvre: “Lieffie, mag mama naar binnen?”, “Nee! Eerst selluf kammeh”. Deur gaat op een kier open en ik duw borstel naar binnen. Vijf minuten later tref ik peuter met een kop vol klitten bovenop haar kast aan.
3. Pyjama aantrekken. Peuter wil persé haar roze uilenpyjama (die nog veel te groot is). Struikelt over te lange broekspijpen, maar wil ze niet laten omslaan. “Selluf piejama doen!”. Trekt broekband tot onder haar oksels op.
4. Voorleestijd. Peuter nestelt zich op schoot. Ik begin te lezen, maar wordt onderbroken door geruk aan boek. Peuter neemt het over. “Selluf leseh, mama!”. Dreunt verhaal vervolgens woordelijk op.
5. Ik stop peuter in, geef nachtkus. Klik haar nachtlampje aan en wil de kamer uitlopen. Als ik bij de deur ben, klinkt er beslist uit het bedje: “Ik ga selluf slapeh, hoor mama!”. Peuter draait zich om en voelt zich oppermachtig.

Lees ook: 15 Dingen die je dus niet wil doen met een peuter.

Vala van den Boomen

Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.