15 Voornemens over het hebben van kinderen waar niks van terechtkomt
Nooit een kind bij je in bed en altijd het goede voorbeeld geven – voornemens genoeg als je moeder wordt, maar de praktijk blijkt eh…anders.
Lees ook: 10 Goede voornemens voor moeders
1. Nimmer van Het Ritme afwijken
Kijk, baby’s, dat is dus helemaal niet zo’n ingewikkeld slag, bedacht je toen je zwanger was en je wat in de materie verdiepte. Gewoon immer Het Ritme aanhouden en dan zou die baby natuurlijk binnen een week doorslapen, drinken, eten, fietsen, alles. Behalve dan dat a, een beetje baby zich slecht in een ritme laat duwen maar wel een eigen ritme heeft wat per dag verandert zodat je het toch nooit echt doorkrijgt en b, je ook nog een leven hebt waardoor je niet elke dag om stipt 19.08 uur zes kinderliedjes in een vaste volgorde kunt zingen ter bevordering van het bedritueel.
2. Het babydagboek bijhouden
Urenlang zocht je naar het allermooiste exemplaar tot je het uiteindelijk bestelde op een Amerikaanse website met 54 euro verzendkosten maar dat gaf gewoon niet, want je moest en zou dit babyboek hebben. Terwijl je nog maar eens dromerig over je buik aaide, fantaseerde je over de wekelijkse stukjes die je erin zou schrijven en die dan later voor je kind zo leuk zouden zijn om terug te lezen. Wist jij veel dat niemand tijd heeft om dat het hele eerste jaar vol te houden. Of eerste halfjaar. En dus cluster je het schrijven wat, tot zo’n vier keer per jaar, en zit je je na zes maanden met terugwerkende kracht krampachtig te herinneren of dat lachje nou bij vijf of zes weken was.
3. De foto’s meteen ordenen
Oké, die stukjes in het babyboek werden dan misschien wat minder frequent dan je had gehoopt, je compenseert het gebrek aan het geschreven woord met een overschot aan superschattige foto’s. Die je, zo neem je je stellig voor, natuurlijk niet allemaal gewoon een beetje doelloos op je telefoon laat staan tot je eruit verzuipt, maar meteen zult transporteren naar je computer. alwaar je ze zult rangschikken in overzichtelijke mapjes, zodat je je niet het leplazarus zoekt tegen de tijd dat je het fotoboek gaat maken. Ach ja, het is een nobel streven, zullen we maar zeggen.
4. Überhaupt het fotoboek maken
Over dat fotoboek gesproken: daarmee zou het natuurlijk niet dezelfde kant op gaan als met de fotoboeken van de diverse vakanties die al een jaar of wat op je to do-list staan. Nee, het boek Baby’s Eerste Jaar zou je de dag na de verjaardag af hebben. Hooguit een dagje later om de foto’s van de verjaardag zelf nog te kunnen toevoegen, maar ook niet meer dan dat. Totdat het heugelijke moment zich aandient, je toch net een tikje krapper in de tijd zit dan gehoopt en je na een maand of wat maar besluit er een ‘Baby’s Eerste Twee Jaar’-boek van te maken. Of vijf.
5. Nooit tegen je kind schreeuwen
Je las iets over positief en begripvol opvoeden met antroposofische inslag, lichtjes gebaseerd op de kernwaarden van het boeddhisme en besloot: zo ga ik het ook doen. Tot je verkreukelde minibaby in een losgeslagen peuter veranderde en de boeddha in jezelf na zestien driftbuien voor negen uur ’s ochtends gewoon heel ver te zoeken is.
6. Nooit potjes geven
Omdat je al tijdens je zwangerschap begon met googlen op zelfgemaakte biologische pompoenhapjes en broccolipuree, had je tegen de tijd dat junior daadwerkelijk iets mocht eten al een mooi boekwerkje met recepten klaarliggen. Potjes? Nee, verkondigde je tegen iedereen die het maar wilde horen, daar hield jij je verre van. Want zelf maken, zo makkelijk, zo leuk, en helemaal niet tijdrovend, welnee! Tot je nog een dubbele werkdeadline en zes wasmanden moet wegwerken en je bovendien de halve nacht in de weer bent geweest met een baby die niet wil slapen. Ineens klinkt het geluid van een klikkend dekseltje als iets wat je leven zoveel makkelijker gaat maken.
7. Iedereen in z’n eigen bed
Ja, dat was je echt van plan. En je verkondigde het ook tegen andere mensen. Mensen die het niet was gelukt, wat in jouw ogen gewoon een kwestie van slap ouderschap was, want nee, in jouw huis zou iedereen altijd in z’n eigen bed slapen. Baby’s tussen jullie in? Een peuter die overdwars met één voet in jouw neus zou slapen? Nee zeg, het idéé.
8. Altijd het Goede Voorbeeld geven
Opvoeden is voorleven, en zo had je nog wat van die wijsheden. Maar ja, dan kom je erachter dat je toch eigenlijk meer mens bent dan je had vermoed en dus helaas niet altijd het goede voorbeeld geeft. En kijk je net zo verbaasd als anderen als je peuter in het openbaar gvd zegt, ook al weet je dondersgoed dat hij wel degelijk op de achterbank zat toen je vorige week werd afgesneden op de snelweg en jezelf daar een tikje gefrustreerd over uitliet.
9. De volle aandacht
Kijk, het was dus heel simpel, bedacht je: als je met je kind bezig was dan ging je telefoon in de la, want je wilde natuurlijk niet zo’n nieuwerwetse clichémoeder worden met in de ene hand een baby en in de andere een mobiel. Échte aandacht, daar draaide het allemaal om. Behalve dan dat borstvoeden een tijdrovende aangelegenheid is en ja, nou ja, dan dwaalt je blik weleens af naar je WhatsApp, zeg maar.
10. Nooit stressen bij gehuil
Het had toch geen zin en je baby zou er alleen maar harder door gaan huilen, dus wist jij wel hoe te handelen bij gehuil: rustig blijven en je gevoel volgen en dan zou alles vanzelf goed komen. In de praktijk is rustig blijven na een uur babygekrijs echter een onmogelijke opgave en het moedergevoel waarvan je had gehoopt dat het een soort encyclopedie zou zijn, weet het antwoord eigenlijk ook niet.
11. Ongevoelig zijn voor marketing
Nuchter, weldenkend mens dat je bent snapte je natuurlijk allang voordat je een kind kreeg dat jonge ouders verkooptechnisch een zeer interessante doelgroep zijn, waar met slimme marketing veel bereikt kan worden. Ha, daar trapte jij natuurlijk niet in!. Maar dan zegt de verkoopster met een indringende blik dat dat ene matrasje – slechts zeven keer zo duur als het basismodel dat je eigenlijk wou aanschaffen – natuurlijk wel de kans op wiegendood met 0,05 procent verlaagt en knik je half in tranen dat je ja natuurlijk wel het allerbeste voor je kind wil. In gedachten calculeer je gewoon vast je faillissement in.
12. Nooit in clichés praten
Ja, haha, het gaat zo snel, hè. Echt genieten, hoor, zeker. En goh, ja, voor je het weet zijn ze groot. Je hoort het jezelf allemaal zeggen tijdens een praatje met een vreemde in de supermarkt en vraagt je af wanneer je precies je voornemen om niet in van die niksige clichés te praten hebt laten varen. Waarschijnlijk rond hetzelfde moment dat je erachter kwam dat iedereen dat doet en dat clichés ook niet helemaal voor niks clichés zijn geworden, want ze zijn wel waar.
13. Nooit toegeven
Ja, dat was je echt van plan. En zeker niet aan een driftige peuter die de iPad eist, want die moest natuurlijk gewoon leren dat boos worden helemaal geen zin had. Nee, standvastig zou je zijn. (Daarnaast had je allerlei voornemens over het gebruik van de iPad, maar dat terzijde.) Alleen is het soms halfzeven ’s avonds, kom je met een vermoeid kind thuis na een monsterfile, moet je nog koken en wil je gewoon even geen gezeur aan je hoofd. En al helemaal geen driftbui.
Lees ook: Femke had 5 voornemens toen ze moeder werd. Ze mislukten allemaal.
