15 Heel herkenbare stappen als je een peuter straf probeert te geven

De theorie klinkt echt prima: op de strafplek, even afkoelen en dan wat reflectie als in ‘waarom vond je het precies nodig om tot drie keer toe de kat met wasco te bewerken?’. En natuurlijk: sorry. De praktijk van het straffen van een peuter is alleen eh… anders.

Lees ook: De meest bizarre dingen die we kinderen hebben horen zeggen.

Stap 1. ‘Als je mij nog één keer slaat met je brandweerauto, dan zet ik je op de gang.’
(Waarbij je denkt: shit, nu heb ik dat gezegd en moet ik dat ook doen. Ik hoop nu heel erg dat-ie me niet gaat slaan, want ik heb helemaal geen zin om ‘m op de gang te zetten.)

Stap 2. ‘Oké, je hebt me nog een keer geslagen, dus nu zet ik je op de gang.’
(Shit shit shit. Hoe krijg ik ‘m die gang op?)

Stap 3. ‘Meekomen, nu. Nee, deze kant op. Nee nee, je mag nu niet op je brommertje. Naar de gang. Nu.’
(Waarbij je met een heel serieus gezicht in de deuropening staat.)

Stap 4. ‘Hallo, mama staat hier. Waar ben je nou? Nee, niet in de speelhoek.’
(Ondanks eerdere goede voornemens pak je de peuter bij de arm en parkeert hem op de gang.’)

Stap 5. ‘Je blijft hier tot ik je komen halen. Ga maar even nadenken over wat je hebt gedaan.’
(Voor de vorm loop je weg en sluit de deur, wetend hoe kansloos deze missie is.)

Stap 6. ‘Nee, niet nu al naar de kamer komen. Jij blijft op de gang.’
(Je sleept de peuter terug en houdt de deurklink maar weer vast.)

Stap 7. ‘Niet toegeven, niet toegeven…’
(Overmand door extreem medelijden, praat je jezelf wat moed in, terwijl op de gang een soort luchtalarm klinkt en het snot ongetwijfeld in het rond vliegt.)

Stap 8. ‘Oké, de twee minuten zijn voorbij!’
(Snel open je de deur, terwijl de teller technisch gezien pas op één minuut en een beetje staat. Gek genoeg is het gehuil dat net nog deed vermoeden dat je kind diep, diep ongelukkig was en/of zich heel erg pijn had gedaan, plotsklaps verdwenen.)

Stap 9. ‘Mama heeft je op de gang gezet, omdat je… Hé, wacht!’
(Ben je net heel pedagogisch verantwoord op je hurken gaan zitten, moet je met een soort hink-stap-sprong achter je wegspurtende peuter aan.)

Stap 10. ‘Wil je even terugkomen?’
(*Rent om de tafel achter peuter aan.*)

Stap 11. ‘Oké, luister. Mama heeft je op de gang gezet omdat je hebt geslagen en dat mag niet. Begrijp je dat?’
(Ondertussen probeer je oogcontact te krijgen, omdat je hebt gelezen dat dat hoogst noodzakelijk is aangezien er anders echt niets van wat je zegt blijft hangen, maar dat is een hoop die je sowieso al hebt opgegeven.)

Stap 12. ‘Nu moet je nog even sorry zeggen en dan mag je weer spelen.’
(Stilte. Absolute stilte.)

Stap 13. ‘Ho, hier blijven! Niet naar de bank rennen!’
(Je overweegt het sorry-principe voor de gelegenheid maar even te laten varen.)

Stap 14. ‘Nee, nee, wacht. Als je nog één keer over de bank loopt, zet ik je op de gang.’
(Wéér.)

Stap 15. ‘…’
(Je kijkt maar gewoon even de andere kant op.)

Lees ook: 12 Heel herkenbare dagelijkse peutermoederuitdagingen.