14 moederdilemma’s waar we allemaal mee te maken krijgen

Kun je je pink nou wel of niet wegtrekken? En laat je je kind huilen of hol je meteen de kamer binnen? Met deze moederdilemma’s krijgen we allemaal te maken.

Lees ook: Dingen die stieren uitgevonden zijn om jouw slaap en die van je kind te verstoren

Voor ik een kind kreeg, wist ik niet hoeveel keuzes je op een dag moet maken. En hoe weinig je eigenlijk maar écht weet wat je moet doen. Het grootste deel van de tijd doe ik eigenlijk maar wat, probeer m’n gevoel te volgen (wat ook niet altijd uitsluitsel geeft) en wat opvoedtips die ik links en rechts hebt opgepikt. En verder is het een kwestie van heel veel dilemma’s oplossen. Deze bijvoorbeeld.

1. Toegeven of niet

Tegen de tijd dat je peuter zich dramatisch op de supermarktvloer stort, weet je eigenlijk niet meer precies waarom je niet gewoon die zo innig gewenste Bumba-koekjes in het wagentje hebt gelegd. Maar ja, dan heb je al nee gezegd en nog een keer nee gezegd en nog een keer en kun je eigenlijk niet meer terug. Hoewel dat, terwijl de rest van het winkelend publiek jouw kant op kijkt, een steeds aantrekkelijkere optie wordt. Dan maar niet pedagogisch verantwoord…

2. Toetje?

Terwijl je kind triomfantelijk een bord van zich afschuift waar welgeteld één plukje broccoli van verdwenen is, wijst-ie verlangend naar de koelkast. ‘Toeoeoeoeoeoeoetje!’ Vertwijfeld schieten je gedachten heen en weer tussen streng zijn of jezelf een rustige maaltijd gunnen.

3. Weg uit de speeltuin

Altijd een gok: ga je – uiteraard zorgvuldig voorbereid en met veel ‘dag glijbaan, dag schommel’ – proberen de speeltuin te verlaten omdat je het na een uur op de rand van de zandbak wel weer hebt gezien? Er is altijd een kans dat je kind gewoon aan het handje meeloopt, nietwaar? Een kleine kans, maar toch. Of offer je de rest van de ochtend maar gewoon op aan de wipkip, in gedachten zachtjes die cappuccino waarnaar je al enige tijd verlangt gedag zeggend…

4. Stoppen of kolven

Er zijn van die dingen die nimmer de prijs voor meest sexy bezigheid ever gaan winnen en kolven is daar een van. Maar ja, het einde van je zwangerschapsverlof komt eraan en je moet kiezen: kolven of stoppen? Dilemma’s, dilemma’s.

5. Wegsluipen of zwaaien?

Het lijkt een aantrekkelijke optie: wegsluipen uit de crèche terwijl de leidster je kind heeft afgeleid, ter voorkoming van een dramatische ‘mama, mééééé’-scène. Maar ja, het idee dat je kind zich omdraait en daar zo ineens geen mama meer aantreft breekt je hart ook wel een beetje.

6. Mail of duplo

Ja, het is mamadag, maar de ene pling na de andere vertelt je dat er het nodige aan berichten je mailbox binnenstroomt en je weet dat als je nu éven wat beantwoordt, je het morgen een tikkie rustiger hebt. Of maak je je kind blij, keer je de duplo-box ondersteboven en bouw je de rest van de middag kleurige torens?

7. De iPad afpakken

Je schermentijdlimiet is wel zo’n beetje verstreken – zeg maar gerust: keer vier – maar je kind zit zo lekker Nijntje te kijken en heel eerlijk, je komt net even wat beter aan het huishouden toe. Toch is er ergens een stemmetje dat allerlei engs fluistert over de gevolgen van een overschot aan schermen bij jeugdigen enzo…

8. Pink uit de mond

Natuurlijk staat je leven geheel en al in het teken van je pasgeboren baby, maar zo heel nu en dan wil je ook wel even iets compleet egoïstisch doen als een app’je beantwoorden of naar de wc. Beetje jammer dat je baby de speen vooralsnog stelselmatig weigert, maar het erg goed doet op jouw pink. Echter, diezelfde baby is enige tijd geleden in slaap gevallen en je besluit de gok te nemen… Iets wat altijd mislukt, maar goed.

9. Schema of voeden

In elk rechtgeaard ‘wij weten hoe het moet’-boekje of website heb je het gelezen: baby’s drinken zo’n beetje om de drie uur. Dus tja, als die van jou na krap anderhalf uur alweer begint te krijsen, moet er wel iets anders aan de hand zijn, toch? Het probleem is alleen: luier, kramp, slaap, warm, koud – je hebt alles gecheckt. En dat was het niet. Dus nu dring de vraag zich af: het heilige schema in stand houden of gewoon die fles / borst erin?

10. Sporten of hangen

Ja, je weet dat een zwangerschap van drieënhalf jaar geleden op zichzelf niet echt een steekhoudend excuus is voor vijf kilo te veel en een mommy muffintop, dus besloot je jezelf maar weer eens richting sportschool te slepen om je in te schrijven. Veel verder ben je echter nog niet gekomen en terwijl je ’s avonds op de bank hangt te Netflixen, bedenk je schuldbewust dat je echt zou moeten gaan. Het is acht uur. Als je opschiet kun je die Zumba-les nog halen.

11. Laten huilen

Het probleem met ouderschap is een beetje dat het geen exacte wetenschap is. Tegenover elk ‘je moet het écht écht écht zo doen’-kamp staat een net zo overtuigend ‘zo moet je het nooooooit doen’-bataljon. En dus sta je verscheurd door twijfel met je hand op de deurklink van de babykamer waar achter een hartverscheurend gejammer klinkt en probeer je enorm op je gevoel te vertrouwen, maar dat weet het eigenlijk ook niet.

12. Wagentje of zitje

Ja, je weet hoe geweldig fantastisch leuk je peuter het vindt om met een eigen wagentje door de gangpaden van de Albert Heijn te scheuren, maar eigenlijk heb je haast en je hebt ook niet zoveel zin in je standaard huilbui bij het inleveren van het gewraakte ding. Dus besluit je je kind even snel in het zitje te stoppen. Moet je alleen nog wel even die smekende blik plus trillende lip weten te weerstaan.

13. De route wijzigen

Onder het mom van ‘we kunnen moeilijk uren ronddolen’, besluit je na enig twijfelen tijdens je wandelingetje met junior de route maar eens te wijzigen van ‘jij mag kiezen’ in ‘we gaan de kant op die ik wil’. Waarna junior in kwestie veranderd in een krijsend wurm dat je – lekker cliché – aan zijn arm over de stoep moet slepen. Helemaal leuk wordt het als-ie van jou vervolgens ook nog op het pad moet blijven en niet over het modderige grasveld mag lopen, waarvan je eigenlijk na een paar minuten niet meer weet waar je nou zo moeilijk over doet want modderschoenen kun je gewoon schoonmaken. De keer erop twijfel je hevig: terug naar huis of gewoon ronddwalen tot je kind al wandelend in slaap valt ofzo?

14. Zelf ontdekken of ingrijpen

Kijk, je beschouwt het in principe als je taak als ouder om je kind te behoeden voor ernstige zaken als langlopend en zeer pijnlijk letsel dan wel het maken van een regelrechte doodsmak. Daarover voer je regelmatig discussies met je peuter, die vindt dat je best op één been op de leuning van de bank kunt balanceren/ met gierende vaart op een muur af kunt loopfietsen/ wiebelig langs de rand van de sloot kunt lopen om zo dicht mogelijk bij de eendjes te komen. Terwijl je man nog maar eens achterover leunt (‘Mooi hè, dat-ie z’n grenzen ontdekt’) sta jij bibberig in de aanslag om elk moment een peuterarm te grijpen, ondertussen heen en weer geslingerd tussen je enorme wil om je kind gewoon veilig met een boekje op de grond te parkeren en je angst dat je overbezorgdheid hem regelrecht naar de spreekkamer van de psycholoog dirigeert.

Lees ook: Als de één een blije eikel is en de ander een moeilijker exemplaar