12 soorten kraamvisite die je echt NIET wilt ontvangen
Het soort dat je achterlaat in een ontplofte teringbende, of die vrienden die NOOIT MEER naar huis gaan. Echt, je wilt ze niet op kraamvisite.
LEES OOK: Wat niemand je vertelt over de kraamtijd (echt niet!)
- De ‘ik was toevallig in de buurt’-visite
Om het kaartje niet te ontsieren, had je het verpakt als snoezelig gedichtje, maar de boodschap was duidelijk: bel, bitch, BEL! Je begrijpt dan ook niet welk deel daarvan je vroegere buurvrouw niet heeft begrepen als ze ineens licht hijgend voor de deur staat. Na haar “Het is toch verder fietsen dan je denkt” durf je niet meer te zeggen wat je eigenlijk wilt en mompel je met moeite iets als “gezellig” terwijl je tegelijkertijd wel en niet hoopt dat ze merkt hoe je echt denkt over deze totaal ongewenste surprise inval.
- De ‘hier ben ik met mijn kinderschare’-visite
Op goede dagen (lees: zo’n lange zomeravond met veel wijn waarop het allemaal niet meer uitmaakt) kun je de hyperactieve tweeling van je nicht best hebben. Even. Maar nu ze al minstens een halfuur schreeuwend door je huis rennen, zestien kasten overhoop hebben getrokken en tot je afschuw met hun ongewassen kindervingertjes in het mondje van je baby hebben gepeuterd, kun je alleen nog maar pijnlijke dingen bedenken die je ze wilt aandoen.
- De ‘ik moet en zal alles weten’-visite
‘Ja, prima’, antwoordde je neutraal op de vraag hoe je bevalling was, maar daarmee neemt je visite vandaag geen genoegen. Namen, tijdstippen, bloedige details, je wordt tot de bodem ondervraagd, tot het punt dat je bijna schematisch moet tekenen wáár die hechtingen dan precies zitten en je je afvraagt of het vreemd is je op dit punt te beroepen op je zwijgrecht.
- De ‘we komen gewoon anderhalf uur te laat’-visite
‘Oepsie, íétsje te laat vertrokken hahaha….’ Je weet niet wat je meer irriteert, de boodschap zelf of de hele serie hiklachende smileys er achteraan, want eerlijk gezegd: zo geestig vind je het niet dat je neef en z’n vrouw het wagen om gewoon anderhalf uur te laat te komen opdagen. Snappen ze dan echt niet dat nu je zorgvuldig uitgepuzzelde voed-kolf-fles-slaap-planning hopeloos in het honderd loopt? Met moeite onderdruk je de neiging om roodhoofdige woede-emoticons terug te sturen dan wel de mededeling dat ze welkom zijn op de eerste verjaardag en geen dag eerder.
- De ‘we stampen gewoon door naar boven’-visite
Er is een reden, een REDEN, waarom je niet bij de voordeur stond te kwispelen toen je vrienden – nou ja, zíjn vrienden – aanbelden. En die reden is dat je nog minstens een uur aan het clustervoeden bent / je hechtingen het even niet toestonden dat je opstond / je hoopte nog een halfuur slaap in te halen aangezien je vannacht exact 43 minuten hebt geslapen en je daar gewoon niet zo lekker op functioneert. In elk geval niks waarbij je wat nieuwsgierige tronies kon gebruiken, dus WAAROM staan ze ineens in je slaapkamer? Echt, verdwijn. Als je klaar bent, kom je de baby vanzelf wel showen. Desnoods op een foto.
- De ‘we zagen elkaar nooit dus waarom nu wel’-visite
Dat er ‘kom je langs’-kaartjes en ‘ter kennisgeving: ik heb een baby’-kaartjes bestonden, wist je zelf toevallig al jaren. Dat is om exact hetzelfde geboortekaartje gaat doet niet ter zake, de ontvanger dient volgens de wetten van de beleefdheid zelf in te schatten tot welke groep ie hoort en daar vervolgens naar te handelen. Jammer genoeg blijkt alleen niet iedereen dit systeem te kennen en je vraagt je dan ook ernstig af wat die oud-collega die je al jaren niet meer ziet en met wie je uitsluitend nog een facebook-vriendschap hebt, komt doen.
- De ‘succes met de teringbende’-visite
Niet alleen heeft hun horror-peuter AL het speelgoed overhoop getrokken en door het huis verspreid en half opgegeten en besmeurd met pindakaas waarvan je niet eens weet waar die vandaan komt, zelf zijn je overburen erin geslaagd om meer muisjes op de grond te gooien dan op te eten en vieze koffievlekken op de bank te maken. En opruimen ho maar. Alsof je nog niks te doen had met 23 voedingen in een etmaal en evenzoveel luiers van het soort die subiet om een schoon pak vragen. - De ‘ik weet beter dan jij hoe jouw baby werkt’-visite
‘Ja maar kijk, hij trekt nu met zijn linkerooglid en dat betekent dat hij honger heeft, dus als je hem eerst exact zesenhalve minuut voedt en dan met deze ingewikkelde ingevouwen babygreep volgens een vast achtjespatroon door de kamer sjouwt, slaapt-ie vannacht wel gewoon, wat jij natuurlijk niet voor elkaar kreeg, want wat weet jij er nou van.’ Ongeveer zo rebbelt de vriendin met wie je de banden toch al wat had laten versloffen maar door, jou achterlatend met een steeds sterker wordend gevoel dat je een prutsmoeder bent, omdat je geen ingewikkelde babygrepen kent en je kersverse kind ook al niet van z’n krampjes af krijgt. Een goeie tip, oké, maar moet ze jou echt twee uur lang onderdompelen in haar irritante betweterigheid - De ‘hallo, daar zijn we weer’-visite
Even denk je dat er sprake is van een groot misverstand, maar dan blijkt het ‘hé hoi, heb je morgenmiddag al plannen’-app’je van je vroegere buurmeisje wel degelijk voor jou bestemd te zijn. Wat opmerkelijk is, want ze is twee weken geleden al op kraamvisite geweest en het wederzijds geroepen ‘moeten we snel weer doen’ was uiteraard symbolisch bedoeld. Dus nu moet je op zoek naar een goede reden waarom op z’n minst tot 2018 niet kunt afspreken. - De ‘ik trek de baby gewoon uit je handen’-visite
Je wilt echt niet zeikerig zijn, maar je hebt net met veel moeite je baby in slaap weten te wiegen / zingen / voeden en aangezien dat een project van anderhalf uur was en je zeker weet dat diezelfde baby zich schreeuwend en krijsend zal melden als die nu naar vreemde handen wordt overgeheveld, mompel je iets wat zoveel moet voorstellen als een aardige variant van “poten af van mijn kind” als tante Annie van 72 haar grijpgrage handen uitsteekt. Helaas blijken jouw woorden plus bijbehorende blik hun uitwerking volledig te missen en uitsluitend om te voorkomen dat ze zo meteen het been dat ze al in haar hand houdt afbreekt, geef je uiteindelijk knarsetandend je kind af. - De ‘genoeg over jou nu over mij’-visite
‘Nou, de mijne…’ Als je één zin niet meer kunt horen na twee uur geblabla van je aangetrouwde nicht, is het deze wel. Natuurlijk was haar bevalling zesduizend keer erger dan jouw drie-dagen-weeën-en-toen-een-spoedkeizersnee-verhaal, verloor ze zoveel bloed dat een traumahelikopter extra voorraad uit Parijs moest halen en had haar baby toen ook nog een ingewikkelde sleutelbeenbreuk waar een speciaal opgeleide Japanse dokter voor moest worden ingevlogen, maar hé, het is veertien jaar geleden en You. Don’t. Care. Echt niet.
- De ‘we gaan nooit meer naar huis’-visite
“Willen jullie anders blijven eten?” Terwijl je het aarzelend uitspreekt, hoop je dat je blik zoveel duidelijk maakt als: wáág het niet om ja te zeggen, dit is uitsluitend een manier om jullie te doen inzien dat jullie veel te lang zijn gebleven en dat ik jullie bijna huilend smeek om nu ALSJEBLIEFT op te zouten. Maar nee, die hint mist z’n uitwerking volledig en terwijl een gelukzalig “nou, dát lijkt ons gezellig” door de kamer klinkt, heb je zin om heel hard te gaan slaan met een natte hydrofielluier.
LEES OOK: Gastblogger Olga over de kraamtijd: Ik voel me een stinkende melkkoe
