100 dingen die misgaan tegenover dat ENE fantastische ding dat je kind doet
Het is ongelooflijk wat een triomf-actie van je kind kan doen met je gemoedstoestand. Je kunt nog zo’n matige tot slechte dag achter de rug hebben, zodra je nageslacht iets doet wat hij daarvoor nog niet kon (of waar hij moeite mee had)…tsja…dan verdwijnt alle ellende als sneeuw voor de zon.
Ik blijf me erover verbazen. Hoezeer het leven mét kind verschilt van het leven zónder. Vooral de relativering is een geschenk uit de hemel. Van nature ben ik iemand die snel en makkelijk over dingen piekert. Ik zal niet zeggen dat dat helemaal voorbij is, maar ik blijf er tegenwoordig een stuk minder lang in hangen. Omdat dat andere kleine leven, dat zich recht voor je neus ontwikkelt, zo prachtig is. Tuurlijk, soms is het worstelen, maar man… Soms wordt er een hobbel genomen (een nacht doorslapen ofzo) waardoor je energie voor tien krijgt. Zelfs al had je een dag achter de rug die wat jou betreft wel geschrapt mocht worden. Er kunnen namelijk honderd dingen stom zijn, dat éne ding maakt alles goed. (Gek hè, hoe dat werkt?).
Lees ook: Mijlpalen waar je dan weer niet trots op bent.
Je kunt namelijk:
- ….wakker worden met hoofdpijn.
- …denken: ‘Pfff, ik wou dat ik kon uitslapen en even één dagje overslaan’.
- …worstelen met een kind dat zijn luier NIET aan wil.
- …je kind opnieuw moeten aankleden omdat hij Brinta over zijn schone outfit heeft gekieperd.
- …te laat komen op je werk en een chagrijnige chef aan je bureau hebben, die wil weten waar dat ene dossier blijft.
- …koffie over je nieuwe witte blouse gooien.
- ….met die koffievlek in een vergadering zitten waar jij het mikpunt bent van kritiek.
- ….teveel eten tijdens de lunch, omdat je vindt dat je het nu eenmaal zwaar hebt en wel een kroket verdient hebt.
- ….werk van je collega moeten overnemen omdat zij ziek naar huis moet, terwijl je eigen werk nog niet eens af is.
- …toch die moorkop van de jarige collega aannemen (oh, schuldgevoel).
- …over de app ruzie krijgen met je partner omdat hij jullie kind van de kinderopvang zou ophalen, maar dan meldt dat hij moet overwerken.
- ….een ladder in je panty krijgen.
- …een mail van de gemeente ontvangen waarin staat dat de erfpacht a 800 euro moet worden overgemaakt (en dat dat bedrag eraan kwam, dat was je even vergeten).
- ….weer ongesteld worden (terwijl je al maanden bezig bent om zwanger te worden van de tweede/derde/vierde).
- …voor de zoveelste keer tegen een sputterende computer aanlopen, wat je een uur van je tijd kost bij de IT-afdeling, zodat je nog meer achter gaat lopen met je werk.
- …er door dat gedoe met die computer achterkomen dat je een belafspraak hebt gemist, waar je dan een pissig mailtje over in je inbox hebt zitten.
- …halsoverkop het pand waar je werkt verlaten en keihard, hijgend, zwetend fietsend aankomen bij het kinderdagverblijf, alwaar de leidster alleen met jouw kind op je zit te wachten en ze je nog even aanspreekt op het feit dat je wel erg laat bent.
- …boodschappen willen doen met een peuter terwijl hij dat niet wil.
- …alles uit de kast moeten trekken om dat kind weg te krijgen bij het vak waar de Nijntje koekjes liggen.
- …er tijdens het koken achterkomen dat de olijfolie op is en je dus niks hebt om het vlees in te bakken.
MAAR DAN…
Serveer je het eten voor je peuter: rijst, broccoli en een half lekkerbekje. Hij eet het lekkerbekje, hij eet twee hapjes rijst en stopt dan een stonk broccoli in zijn mond. Ik herhaal: HIJ STOPT EEN STRONK BROCCOLI IN ZIJN MOND. Hij eet de bovenkant er vanaf, legt het stronkje neer, pakt het stronkje weer op, zegt: “Stam!” en stopt zélfs het stronkje in zijn mond. Ik herhaal: ZELFS HET STRONKJE. Vervolgens eet hij zijn bordje helemaal leeg: inclusief de zes stukjes broccoli.
TJA…
Tegen die achtergrond is er niets meer te klagen. Een peuter die uit zichzelf besluit groenten te eten… Mooier wordt het leven niet.
