10 zalige dingen die ik ga doen als mijn kinderen naar de basisschool gaan
Het duurt nog anderhalf jaar, maar toch verheugt Janneke zich alvast op het moment dat haar kinderen straks naar de basisschool gaan. Hierbij haar lijst met plannen.
Lees ook: Dit zijn de 12 tekenen dat je de Tropenjaren hebt overleefd
Begrijp me niet verkeerd: ik vind het heerlijk dat mijn kinderen het merendeel van de week thuis zijn, en dat ik zoveel tijd met ze kan doorbrengen. Er zijn dagen waarop ik als een berg opzie tegen de dag dat ze naar de basisschool gaan. Nooit meer op maandagochtend tot half elf in onze pyjama’s rondlopen, nooit meer ’s morgens vroeg de hele speeltuin voor onszelf hebben, niet meer eindeloos papa uitzwaaien, geen hele dagen meer op avontuur met z’n drieën. Maar er zijn ook dagen dat ik niet kan wáchten tot het zover is. Als de tweeling tweekoppig in staking is, niemand schoenen of een luier aan wil, ik weer eens een kind ben kwijtgeraakt in een winkel, het middagslaapje massaal wordt geweigerd of de derde driftbui van de dag zich voordoet. Op dat soort dagen verheug ik me als een malle op de dag dat ik ze ’s morgens op school kan afzetten en dan daarna het huis voor mezelf heb. Daar moet dan weliswaar wel gewerkt worden, maar omdat ik vanuit huis werk, kan ik dat best een paar weken met de Franse slag doen. Gewoon omdat ik het heb verdiend. Ik heb namelijk wel belangrijker dingen te doen, en wel deze:
- Slapen. Zodra ik de kinderen op school heb afgezet, ga ik terug naar bed. Gewoon omdat het kan. Je zult mij de eerste schooldagen dan ook in joggingbroek op het schoolplein zien. Misschien trek ik er wel Uggs bij aan. Of Crocs.
- Naar de kapper. Na een paar dagen bijslapen, ga ik met mijn ongekamde Coup Mama zó naar de kapper. Mag die er weer wat moois van maken. Mijn Uggs laat ik daar achter, want hierna ga ik namelijk:
- Shoppen. Voor mezelf. Ik ga sowieso iets van hoge hakken kopen die ik dan thuis aantrek als ik aan het werk ben. En iets van zijde, wat je moet strijken. Want het strijken pak ik ook weer op. Hoewel, dat is meer iets voor later.
- Koffiedrinken. Warme koffie. Die ik zittend opdrink. Terwijl er niemand wil “roeruh!” of “proefuh!” of gewoon per ongeluk mijn koffie omgooit. Over mijn laptop. Misschien doe ik het wel in een café, met dat pak aan en die hakken. Of op een terras. Weer of geen weer.
- De krant lezen. Op dat terras ga ik minstens één hele krant lezen. Niet alleen de koppen. Hele artikelen. Plus bijlagen. En daarna bewaar ik ‘m om later die middag op te knutselen. Zo ben ik dan ook wel weer.
- Gewoon de deur uit gaan. Die eerste dag dat ze naar de basisschool gaan, ga ik een paar keer de deur uit. En dan weer naar binnen. En weer naar buiten. En dan weer naar binnen. Gewoon om eens te ervaren hoe snel en moeiteloos dat allemaal gaat, zo zonder kinderen.
- Muziek draaien. Ik zet mijn laptop midden op tafel – naast mijn koffie -, vervolgens elimineer ik vakkundig alle kinderliedjes uit mijn iTunes en dan zet ik ‘m op shuffle met de UE Boom op volle sterkte. Dat is een box, maar dan dus niet zo een waarin baby’s hun speelgoed liggen onder te kwijlen.
- Werken. Is mijn innerlijke batterij een beetje opgeladen, dan ga ik als een gek werken. Niet een half uurtje hier, een uurtje daar, maar gewoon workaholicachtig lang. Tot je er een muisarm en stijve vingers en rode konen van krijgt en dat je ook vergeet te lunchen en dat je dan ineens beseft dat je de kinderen nog van school moet halen.
- Genieten van de stilte. Ga ik ook doen. Ik ga een speld laten vallen en dan luisteren naar het lawaai dat ie maakt.
- Seks hebben. Met mijn man. Die dan even tegen zijn baas moet zeggen dat-ie eerst naar de tandarts moet. Gewoon omdat we nog wat schade hebben in te halen van de afgelopen jaren. En ook omdat ik misschien nog wel een baby wil. Want het is ook wel weer stil en leeg, hè? Zo’n heel huis voor jezelf alleen.
Lees ook: Dit zijn mijn 33 redenen om een derde kind te willen
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
