10 Wijze levenslessen die je kunt leren van je kinderen
We denken vaak dat kinderen alles van ons moeten leren. Dat ze nog niks weten. Maar wat we vergeten is dat kinderen gewoon een heel andere kijk op de wereld hebben dan wij. Oog hebben voor dingen die wij als volwassenen vaak niet (meer) zien. En dat als wij de wereld door hun ogen zouden bekijken, zij ons ook nog wel het één en ander kunnen leren.
LEES OOK: 20 Dingen die ik dacht over het moederschap vóór ik moeder werd.
* Wees niet bang om je te uiten.
Kinderen nemen geen blad voor de mond en zijn niet bang om hun emoties te tonen. Blijdschap, verdriet, angst, een kind laat zien wat erin hem omgaat. Ben je eenmaal volwassen, dan worden gevoelens vaak onderdrukt, weggestopt, of genegeerd. Waarom? Omdat we bang zijn om veroordeeld te worden. Bang zijn dat mensen ons raar vinden, of stom, of kinderachtig. Een kind heeft daar geen last van. Een kind is wie hij is, te allen tijde. Geen maskers. Moet je dan maar te pas en te onpas in huilen uitbarsten, of een driftbui krijgen als je je onheus bejegend voelt? Nee, natuurlijk niet. Maar wat meer jezelf laten zien en niet bang zijn voor wat anderen van je denken, dat kan helemaal geen kwaad.
* Durf risico’s te nemen.
Als ik soms naar mijn kinderen in de speeltuin kijk, krijg ik zo ongeveer een hartaanval. Ik zie ze al overal af en uit vallen en al hun botten breken. Maar kleine kinderen kennen geen angst en durven er daarom gewoon voor te gaan. En het gekke is: juist daardoor gaat het vaak goed. Denk je ergens namelijk teveel over na, dan heb je van tevoren al zoveel beren op de weg gezien, dat het eigenlijk gedoemd is te mislukken. Soms moet je gewoon in het diepe springen en dan maar hopen dat je blijft drijven. Tenslotte heb je van de dingen die je niet gedaan hebt in het leven vaak veel meer spijt dan van wat je wel gedaan hebt. En het zou toch zonde zijn als dat alleen maar komt omdat je niet durfde.
* Sport voor de fun.
Ik haat sporten. Met passie. Maar het ‘moet’. Tenminste, dat wordt ons als volwassenen verteld. Anders worden we namelijk lui, dik en lelijk. En dat willen we natuurlijk niet. Dus slepen we ons twee keer per week naar de sportschool, waar we dan vol tegenzin een uur op zo’n loopband gaan staan in de hoop dat we eindelijk dat zo gedroomde strakke figuur krijgen. Wat natuurlijk niet lukt, waardoor we alleen maar een nog grotere hekel aan sporten gaan krijgen. Het is een vicieuze cirkel waar je niet uitkomt. Kinderen pakken het echter anders aan. Kinderen sporten omdat ze het leuk vinden. Dat is nog eens een concept! Bewegen, niet omdat het moet, maar omdat het kán. Je hoeft namelijk niet naar die sportschool om fit te blijven. Je kunt ook een stuk gaan wandelen, dansen, of overal en nergens naartoe fietsen. Omdat je het leuk vindt dus, niet om je dijen te halveren.
* Wees nieuwsgierig.
Niet zelden zijn we als volwassenen behoorlijk afgestompt. We verbazen ons nergens meer over. Terwijl er juist zoveel dingen zijn die stiekem heel bijzonder zijn. Maar we nemen zoveel voor lief. Kinderen niet, kinderen kunnen zich verbazen over het zonlicht dat op een steentje weerkaatst, een lieveheersbeestje op een grasspriet en willen er dan alles over willen weten. Kinderen willen leren, weten, ontdekken. Dat zouden wij ook moeten doen. Want alleen door te blijven leren, blijf je je ontwikkelen.
* Heb vertrouwen.
Kinderen geloven dat alles goed komt. Altijd. Omdat kinderen in staat zijn overal het positieve van in te zien. Een eigenschap die wij als volwassenen vaak niet meer hebben. Ik ben een notoire doemdenker, zie overal altijd de zwarte kant van in. Wat niet zelden een self-fulfilling prophecy is, want als je niet gelooft dat het goed komt, komt het dat uiteindelijk ook vaak niet.
* Wees vergevingsgezind.
Voor mij een zeer wijze levensles. Vergeven is namelijk niet één van mijn sterkste kanten. Sterker nog: ik ben behoorlijk wraakzuchtig. Wat een ronduit nare en slechte eigenschap is. Iedereen maakt namelijk fouten en van wrokkig zijn is nog nooit iemand een leuker mens geworden. Kinderen kunnen dan weliswaar zeer kwaad zijn als hen onrecht wordt aangedaan, ze zijn ook in staat om daarna weer net zoveel van iemand te houden.
* Maak tijd voor wat echt belangrijk is.
Als een kind iets wil, dan zal het ervoor zorgen dat het gebeurt. Terwijl een volwassene vaak dingen niet doet omdat-ie het zogenaamd ‘te druk’ heeft. Waardoor we leuke, waardevolle dingen mislopen. Ja, het leven is vol, ja, er is veel dat moet. Maar verlies je prioriteiten niet uit het oog. Sommige dingen zijn belangrijker dan werk, succes, geld en noem het allemaal maar op. Ja, je hebt het druk. Maar voor sommige dingen maak je gewoon tijd.
* Durf om hulp te vragen.
Een kind is niet bang om je hand te pakken als iets niet lukt. Om ervoor uit te komen dat het iets niet zelf kan. En laten we eerlijk zijn, ook volwassenen hebben soms een beetje hulp nodig. Misschien niet meer bij het strikken van onze veters, maar iedereen heeft af en toe een helpende hand nodig. Dat is niks om je voor te schamen, dus doe dat dan ook niet. Niemand kan alles alleen. En dat hoeft ook niet.
* Wees jezelf.
Hoeveel volwassenen zijn er niet dagelijks bezig zich anders voor te doen dan ze zijn? Beter, mooier, succesvoller? Omdat we hopen dat mensen ons dan leuker vinden? Of omdat we onszelf niet zo leuk vinden? Jonge kinderen doen dat niet. Kinderen houden van zichzelf, omdat ze nog geen schaamte kennen. Mijn dochter kijkt soms in de spiegel en kan dan gelukzalig verzuchten hoe mooi ze is. Iets waar ik jaloers op ben, want ik wilde dat ik mezelf zo kon zien. Jezelf zijn is prima. Want je bent goed genoeg.
* Geniet.
Voor kinderen is het leven een soort magisch schouwspel, waarin ze iedere dag weer iets nieuws ontdekken. Ze kunnen enorm genieten van alles wat ze meemaken en wat moet het leven dan geweldig zijn. Vaker stilstaan bij hoe leuk alles eigenlijk is, kan voor veel volwassenen geen kwaad. Want in de waan van alledag is het maar al te makkelijk om te vergeten hoe bijzonder het leven eigenlijk is.
LEES OOK: Dit zijn de 20 redenen waarom de dreumestijd zo heerlijk is.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
