10 waarheden uit het leven van een zwangere moeder met een peuter
Weet je nog dat je dacht dat je eerste zwangerschap zwaar en heftig was? Daar lach je om als je eenmaal zwanger bent van de tweede en tegelijkertijd achter een hyperactieve peuter aan moet rennen. Het is tenslotte geen sinecure om een wriemelende peuter in een winkelwagentje te proppen terwijl je ook nog eens keihard in je milt getrapt wordt. Of iedere morgen voor dag en dauw Duplo te moeten bouwen terwijl de baby je ‘s nachts het hele bed door geschopt heeft. En zo zijn er nog meer uitdagingen waar een zwangere peutermoeder mee te maken krijgt. Zoals:
LEES OOK: In 6 stappen naar een perfect (lees: acceptabel) geboortekaartje.
* Je eerste ongeboren baby groeide waarschijnlijk op een uitgebalanceerd dieet van biologisch-dynamische superfoods. Tenslotte had je toen alle tijd om uitgebreid en hypergezond voor jezelf te koken in een poging de hersenontwikkeling van je baby ten goede te komen. Echter, heb je eenmaal een kind rondlopen dan bestaat jouw menu voornamelijk uit de restjes die dat kind op zijn Nijntje-bord heeft laten liggen, aangezien je echt de tijd en de energie niet hebt om een fitmomwaardig menu samen te stellen. Wat dus betekent dat je ongeboren kind het zich zal moeten ontwikkelen op een rantsoen van kale pasta, vissticks en misschien af en toe een doperwt.
* Je peuters outfits zullen geclassificeerd worden als ‘apart’. Voorheen was het uitkiezen van een outfit voor je hartelapje namelijk een minutieuze aangelegenheid waar veel tijd en voorbereiding in ging zitten. Hij/zij zag er dan ook altijd uit om door een ringetje te halen. Maar naarmate je buik groeit gaat je peuter steeds vaker naar buiten in combinaties die uitgezocht lijken te zijn door een kleurenblinde kluizenaar zonder oog voor trends. En soms ook zonder sokken, of gewoon in pyjama trouwens. Je hebt namelijk gewoon niet meer de puf om hem/haar iedere ochtend weer in een ander ensemble te worstelen en bovendien kun je niet meer bij je peuter als je de lades van de commode open hebt gedaan, omdat de afstand tussen je buik en het aankleedkussen te groot is geworden. Maar ach, wat maakt het uit. Als iemand een opmerking maakt over hoe je kind eruit ziet roep je gewoon dat dat z’n stilo is en dat je van mening bent dat je kinderen niet moet beperken in het uitdragen van hun creativiteit.
* Je peuter zal een voorzienende blik ontwikkelen en al jaloers worden voor z’n broertje/zusje goed en wel het levenslicht gezien heeft. Peuters hebben het namelijk feilloos door als er iets staat te veranderen, ook al is het concept van een baby nog totaal abstract voor ze. Je peuter zal zich dus waarschijnlijk een weg terug je baarmoeder in proberen te klauwen, puur omdat hij op z’n klompen aanvoelt dat z’n laatste uurtje exclusieve aandacht geslagen heeft. Op zich een goede oefening voor als je straks twee kinderen hebt, want dan ben je er alvast aan gewend dat je echt helemaal nooit meer een moment voor jezelf hebt. Je peuter zorgt er nu in ieder geval al voor dat je voorbereid bent, want hij plakt als een stuk klittenband aan je vast, waar je ook bent.
* Je lichaam is weer (of nog steeds) niet van jezelf. Misschien geef je nog borstvoeding en zo niet, dan heb je in ieder geval het gevoel dat je nog maar vijf minuten geleden zwanger was van je eerste. Je lijf voelt alsof het overgenomen is door een parasiterende entiteit die je, als je echt pech hebt en je bent zowel nog aan het voeden als zwanger van binnen en van buiten, helemaal overgenomen heeft en gestaag opvreet, tot er niks meer van je over is. Of en wanneer je je lichaam ooit nog terug krijgt weet je niet. Je kunt je er dus beter in berusten jezelf te delen.
* Rusten kan niet meer. Ja, die eerste zwangerschap was ook heftig, maar toen kon je in ieder geval nog regelmatig een uiltje knappen. Wat weliswaar lastiger werd toen de baby er eenmaal was, maar niet geheel onmogelijk. Nu is het dat wel. Peuters hebben doorgaans namelijk een diepgewortelde hekel aan slaap, vooral overdag. En omdat-ie dus haarfijn aanvoelt dat z’n tijd met jou binnenkort gelimiteerd gaat worden, wil hij er nu uithalen wat erin zit. Zodra je kind er lucht van krijgt dat jij even een rustmomentje nodig hebt, eist-ie dus ogenblikkelijk je aandacht op, of wordt-ie stante pede wakker uit z’n middagslaapje. Als je geluk hebt kan je af en toe nog een half oog dicht doen terwijl je je peuter voor de film van Peppa Big hebt gezet, maar van echt even bijkomen is geen sprake meer.
* Het ritme van de peuter zal volledig contrasteren met het ritme van de baby. Je dacht misschien dat dat pas een probleem zou zijn als de baby er daadwerkelijk is, maar vergis je niet. Is het kind in je buik eenmaal groot genoeg om je met z’n bewegingen van je rust te beroven, dan zal het daar gebruik van maken. Wat betekent dat als je na een lange dag met je peuter eindelijk uitgeput in bed ploft, je baby de polka begint te dansen. Wen er maar aan, want het is een voorbode voor straks, als de een begint wanneer de ander ophoudt.
* Je kunt geen last hebben van zwangerschapsmisselijkheid. Het interesseert een peuter namelijk helemaal niks dat mama zich niet lekker voelt. De peuter wil namelijk NU een boterham met pindakaas, in zes stukjes gesneden en op het blauwe bordje dat eigenlijk in de vaatwasser zit. Dus hoezo, mama moet eerst even overgeven? Dat hou je gewoon maar even binnen, ja?!
* De lat komt een stuk lager te liggen. Voorheen had je principes. Was je pedagogisch verantwoord en consequent bezig. Maar als je nu je peuter met watervaste stift op de muur ziet tekenen, realiseer je je dat je om in te grijpen eerst je enorme logge lijf van de bank omhoog zult moeten takelen en de gedachte daaraan alleen is zo vermoeiend en pijnlijk, dat je het bij voorbaat al opgeeft en je peuter dus gewoon maar: “Wel een beetje netjes kleuren, graag!” toeroept. Soms moet je nou eenmaal keuzes maken.
* Het hoeft allemaal niet perfect. Dat tiptop gestylede babykamertje dat je voor je eerste had ingericht, daar heeft-ie het hele eerste jaar dus niet in gelegen. Omdat-ie alleen maar bovenop jou wilde slapen en je ook echt niet voor iedere luier naar boven ging om ‘m op de hardhouten vintage commode te verschonen. En die dure pakjes van driedubbel gerecycled katoen, daar was-ie na een halve dag alweer uitgegroeid en de helft van z’n garderobe heeft-ie niet eens aan gehad. Dit tweede kind moet het dus doen met heel wat minder Instagramwaardige supplies. Maar hee, hij mag zichzelf tenminste naar hartelust onder spugen zonder dat jij de behoefte voelt om ‘m constant om te kleden.
* Je maakt je constant druk over de vraag of je wel de moeder van iemand ander behalve je peuter kunt zijn.
Iedere avond lig je uren paniekerig wakker omdat je zeker weet dat je nooit net zoveel van de nieuwe baby kunt houden als je van je peuter houdt. Bovendien is moeder zijn van twee kinderen in jouw optiek natuurlijk schier onmogelijk, zowel op emotioneel als op logistiek niveau, wat leidt tot de nodige hysterische paniekaanvallen. Gelukkig weet je op het moment dat de baby op je borst ligt dat al je angst voor niets geweest. Omdat moederliefde nou eenmaal absoluut geen grenzen kent.
LEES OOK: Wat je ECHT kunt verwachten tijdens je zwangerschap – in drie trimesters.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
