10 tips om de tropenjaren te overleven
Voor wie midden in de tropenjaren zit en het allemaal een beetje tegen vindt vallen: er is hoop. Deze 10 tips helpen je de tropenjaren door.
LEES OOK: 16 dingen die je herkent als je volop in de tropenjaren zit
De tropenjaren, dat zijn ‘bijzonder zware slopende’ jaren, volgens het woordenboek. Je kunt je er van tevoren wel een voorstelling van proberen te maken, maar hoe het écht voelt om op anderhalf uur slaap voor een paar zieke kinderen te zorgen, ‘s avonds samen met je man de spaghetti van het plafond te krabben en je leven te zien worden opgedeeld in to-do-lijstjes, dat weet je pas als je er middenin zit.
Ik kreeg een vuurdoop wat betreft de tropenjaren: bij ons begonnen ze in de kraamweek. Of eigenlijk al halverwege de zwangerschap. Ik ben van nature een optimist, maar ik vond het tegenvallen. Wie me al een tijdje volgt op Me-to-We, weet daar alles van. Maar onze kinderen worden in het voorjaar alweer drie, dus ik heb goede hoop dat het einde in zicht is. Intussen verzamelde ik wat overlevingsstrategieën, die ik graag met je deel. Met deze 10 tips ga je glansrijk de eindstreep halen van die vermaledijde tropenjaren.
- Ga vroeg naar bed.
Ik zet deze op één, want het is dan weliswaar saai en niet spannend om vroeg naar bed te gaan, het is wel bittere noodzaak. Vergeet je sociale leven. Vergeet je favoriete serie. Vergeet alle social media. De wereld draait ook door zonder jou, terwijl je ronkend op één oor ligt. Voor een minuut of twaalf, tot de baby weer wakker wordt. Maar dan heb je toch mooi weer twaalf minuten slaap te pakken. En nou niet denken dat je deze regel aan de wilgen kunt hangen zodra je baby doorslaapt. Blijf gewoon consequent vóór tien uur naar bed gaan, de komende paar jaar. Ik doe het ook en het werkt als een tiet. Mijn sociale leven speelt zich overdag af, of in de vroege avond. Of niet. Jammer dan. Ik leef in elk geval nog. - Doe dutjes.
Met een beetje geluk schraap je met punt 1 al anderhalf uur tot drie uur slaap bij elkaar, en als je baby wat groter is een uur of zes. Is nog steeds te weinig, volgens wetenschappelijk onderzoek. De rest van je slaap dien je dus in te halen wanneer het maar kan. Dommelend in de trein, powernappend achter je computer, snurkend op je yogamatje tegen het einde van de les – waar je het doet maakt niet zoveel uit. Maar je moet dutjes doen. Zoveel mogelijk. Lees ook even mijn eigen diepgravende onderzoek over dit onderwerp. - Geef je eraan over.
De eerste paar maanden was ik hevig in verzet tegen de heksenketel waarin mijn leven was veranderd. Werkt averechts. Overgave, dat werkt beter. Gewoon accepteren dat je even nergens heen kunt omdat er een ziek kind over je heen ligt gedrapeerd. Dat je mooie kleren in de kast mottengaten liggen op te doen of dat je ze – die éne keer dat je ze wel hebt aangetrokken – alweer te heet gewassen hebt en dat ze nu gekrompen zijn tot maat 74. Dat je carrière het moet hebben van pappen en nathouden. Fluister af en toe de mantra ‘Ook dit gaat voorbij’ voor je uit, maar omarm tot die tijd de chaos die je leven is. - Ga in relatietherapie.
De feiten zijn hard: stellen zonder kinderen zijn gelukkiger dan stellen met kinderen en veertig procent van de huwelijken strandt, waarvan het merendeel tijdens de tropenjaren, als de kinderen tussen de nul en de acht jaar oud zijn. Wat kan helpen? Tijdig in relatietherapie gaan, als de boel nog te redden valt. Hebben wij ook gedaan en ik kan vooralsnog zeggen dat het geholpen heeft. Niet dat we nu ineens elke avond hand in hand op de bank zitten (meestal is minstens een van ons de trap op en af aan het lopen in verband met nachtbrakende kinderen), maar we weten in elk geval wel weer wat we ook alweer zo leuk vonden aan elkaar en dat we er alles aan willen doen om dat gevoel vast te houden. - Ga samen iets leuks doen.
Minimaal één keer per maand. Zonder kinderen erbij. Het helpt geweldig om af en toe een gesprek te voeren dat niet over slaapschema’s of poepluiers gaat. Elkaar weer eens in de ogen te kijken. En een keer een hele maaltijd eten of een film zien zonder onderbrekingen is ook pure winst. - Doe iets leuks voor jezelf.
Minimaal één keer per week, al is het maar een halfuurtje. Ik weet dat zo’n flurkje me-time soms nauwelijks in een week te proppen is, maar doe het toch maar, want voor je het weet ben je zo’n moeder die zichzelf wegcijfert en daar wordt niemand gelukkig van. Doe wat je het leukste vindt of wat je het meest ontspant, en doe het in je eentje. Tijdens dat halfuur (een uur is nog beter) mag je niet gestoord worden, dus zorg dat iedereen dat weet, doe het buitenshuis of doe de deur op slot. - Lach erom.
Als alles ruk is, is humor soms het enige medicijn. Humor is het straaltje zon dat die ondoordringbare, donkere tropen binnenpiept. Hoe lastig het ook is om op het dieptepunt van je vermoeidheid, als je je partner wel kunt schieten en je je kinderen het liefst achter het behang zou plakken, nog ergens humor vandaan te toveren, het loont om het in elk geval te proberen. Een sessietje lachyoga kan ook helpen. Kinderen kunnen vanaf een jaar of twee heel goed neplachen. Neplach met ze mee. Voor je het weet moet je echt lachen, en lachen reduceert stresshormonen en maakt endorfine, serotonine en dopamine aan (een soort natuurlijke antidepressiva) en het verhoogt ook nog eens de doses afweerstoffen in je lichaam. - Heb seks.
Schijnt ook heel gezond te zijn en bovendien zorgt het weer voor verbinding met je partner (mits je het met je eigen partner doet uiteraard). Wanneer, dat weet ik ook niet precies, maar wat ik wel weet: het helpt om alle beeldschermen uit te zetten. Tenzij je samen porno wilt kijken. - Eet gezond.
De tropenjaren, die moet je zien als topsport. Dan red je het niet op afhaalpizza en patat, hoe makkelijk dat ook is. Wat ook heel makkelijk is: een boerenkoolsmoothie (voor 4 personen): paar deelblokjes boerenkool uit de vriezer, half pakje diepvriesfruit, een halve avocado, een banaan en twee of drie sinaasappels. Nou las ik hier laatst dat je van sinaasappels dik wordt, maar die mensen hebben vast nog nooit een roze koek gegeten. Wat je trouwens ook vooral moet doen als je het allemaal even niet meer ziet zitten, want je moet niet te streng voor jezelf zijn. Je zit immers in de tropenjaren. Alles is geoorloofd. - Kom hier vaak.
Me-to-We is de gids die je de tropenjaren heenloodst, je beschermengel in donkere dagen, de hand die je wordt aangereikt als je het even niet meer ziet zitten. Misschien zijn we soms een tikje bot, of ongenuanceerd, of cynisch, of flauw, of negatief, maar we weten wél hoe je je voelt, als je door de tropische bomen het bos even niet meer ziet. En je je vertwijfeld afvraagt waarom je ook alweer moeder wilde worden. Dan fluisteren wij: ook dit gaat voorbij. Nog een paar jaar, en dan kijk je met nostalgie en vertedering terug op de tropenjaren. En zeg je, tegen de eerste de beste die net is bevallen: geniet ervan.
LEES OOK: Geniet ervan? Ja, het zal wel;
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
